In de horrorhoek #6: Virtuele scholen waar je liever niet naartoe gaat – Deze column heeft wat langer op zich laten wachten dan gebruikelijk. Daar is een duidelijke reden voor: net als zowat iedereen in onze redactie, verdien ook ik mijn dagelijkse brood niet met het verslag uitbrengen over videogames. Hoe leuk het ook zou zijn om geld in het laatje te krijgen in ruil voor het schrijven van reviews, dat is en blijft voor de meesten in deze branche niet meer dan een rooskleurige droom. In realiteit heb ik de voorbije weken al mijn aandacht moeten wijden aan de examens. Ik ben dan wel geen student meer, als leerkracht ben ik elk jaar genoodzaakt om de maand juni door te brengen met mijn hoofd tussen de stapels verbeterwerk. Nu de drukte ietwat achter mij ligt, krijg je echter twee horrorcolumns op korte termijn. Laat ons dicht bij huis beginnen en samen eens kijken welke virtuele scholen er de voorbije jaren zoal in geslaagd zijn om mij de stuipen op het lijf te jagen. Hoor! De bel rinkelt!

Iedereen die ooit ’s nachts voet gezet heeft op een schoolterrein, kan beamen dat die omgeving spontaan voor kippenvel zorgt. Het heeft iets inherent griezeligs, een verlaten, in sinister maanlicht gegoten speelplaats omsingeld door eindeloze rijen lege klaslokalen. Je hoeft geen universiteitsprofessor te zijn om te weten waarom. Een omgeving die overdag zo levendig is dat je nergens nog een stil hoekje terugvindt, wordt automatisch naargeestig wanneer het lawaai teruggeschroefd wordt. De stilte na de storm, zeg maar. Om dezelfde reden is een verlaten pretpark geen geliefkoosde plek om de nacht door te brengen. En de rilling die over onze ruggengraat liep toen we in Call of Duty: Modern Warfare door het verlaten Tsjernobyl trokken, valt op dezelfde manier te verklaren. Die subtiele, amper hoorbare zucht van tevreden joelende kinderen in de wind… Huiveringwekkend. Maar ik wijk af, excuseer.

Videogames zijn zich maar al te bewust van de hoge creep factor die een lege school uitstraalt. Scholen mag je dan ook gerust naast ziekenhuizen en kerken plaatsen als locaties waar de gemiddelde gamer liever niét naartoe gaat. De originele Silent Hill, die ondertussen alweer achttien jaar oud is, doet zelfs vrolijk deze drie locaties aan op enkele uren tijd. De Midwich Elementary School, in al zijn gepixeleerde glorie, doet perfect wat het moet doen. Harry Masons zoektocht naar zijn spoorloos verdwenen dochtertje stuwt hem voorwaarts door de halfduistere gangen, waar de schoolbel op spookachtige wijze het einde van de wereld lijkt in te luiden. Leegstaande, met bloed overgoten lockers kletteren erop los in een poging je een hartaanval te bezorgen. Het ergst van al? De gezichtsloze kinderen, die te pas en te onpas maniakaal giechelend uit de inktzwarte schaduwen op je af komen gewaggeld. Vreselijk.

Een persoonlijke favoriet dan: Leafmore High, uit het inmiddels grotendeels vergeten Obscure en diens illustere opvolger, Obscure: The Aftermath. Je kruipt in de huid van een handvol leerlingen, die elk een archetype uit het slashergenre belichamen: de nerd, de drugsverslaafde, de sportman… De hoofdpersonages in Obscure zullen je vast wel bekend voorkomen en dat is meteen ook de bedoeling. De vrienden raken op een avond ingesloten in de school en komen erachter dat hun leerkrachten er wel héél foute vrijetijdsbestedingen op nahouden. Het laboratorium vol verdwenen studenten onder de speelplaats is een eerste duidelijke hint. De manier waarop misvormde planten gradueel de hele school beginnen te overwoekeren, is een tweede. Wat Obscure echter zo goed maakt, is de manier waarop het erin slaagt om een voor ons alledaagse omgeving bijzonder onheilspellend te maken. Ondergewaardeerd!

Tijd voor F.E.A.R. Of beter, F.E.A.R. 2: Project Origin, het op elk vlak inferieure vervolg op Monoliths sublieme horrorshooter, dat slechts één keer echt wist te beklijven. De rest van de game mocht dan wel teleurstellen als het op louter griezelige sequenties aankomt, Michael Beckets tocht door de half vernielde gangen van Wade Elementary School, inclusief onverwacht openvliegende lockers en een uiterst dodelijke muziekleerkracht die de overal in het rond liggende lijken weer tot leven wekt, staat terecht in menig gamer’s geheugen gegrift. Ontwikkelaar Monolith had dat trucje nochtans al eens eerder uitgevoerd. Condemned: Criminal Origins schotelde gamers in 2005 namelijk al St. Joseph’s Secondary School voor. Hier zorgden een moddervette kokkin met een gigantisch kapmes en een onaangename verrassing in – jawel – een locker voor memorabele momenten en slapeloze nachten.

Horrorscholen zijn een fenomeen van alle tijden. Recent nog kwam Outlast 2 behoorlijk vindingrijk uit de hoek, met enkele droomlevels die zich afspeelden in de aardedonkere St. Sybil School. Het overheersende gevoel wanneer je met je nachtvisiecamera door het doolhof aan identiek aandoende klaslokalen dwaalt, is er één van groeiende paniek en een ontembare angst voor wat zich om de volgende hoek bevindt. Zelden slaagde een game er zo goed in om mij het gevoel te geven dat ik “niet alleen” was. Gewoon om je as draaien werd na verloop van tijd zowaar een psychologische marteling. In de toekomst gaat het er niet echt beter aan toe. Toch niet als we Dead Space 2 mogen geloven. Op de Sprawl, een ruimtestation nabij Saturnus, vinden we de Titan Elementary School terug, waar exploderende baby’s en een meedogenloze horde aan moordlustige necromorph-kinderen de plak zwaaien. Gezellig, it ain’t.

Het zijn maar enkele voorbeelden uit een ongetwijfeld veel langere lijst met virtuele scholen waar je je kinderen liever niet naartoe stuurt. Ontwikkelaars van horrorgames vinden het blijkbaar leuk om met ons jeugdsentiment te spelen en misbruiken onze herinneringen aan ons schoolverleden – goed of slecht – maar al te graag om ons de stuipen op het lijf te jagen. Dat het hen alvast gelukt is om mij de kriebels te bezorgen, blijkt uit de bovenstaande lijst. Deze lijst is echter, zoals reeds aangegeven, beperkt en wacht hongerig op verdere aanvulling. Sta me dan ook toe om deze column op voorspelbare wijze te eindigen door jullie te vragen welke virtuele scholen op jullie een onuitwisbare indruk hebben nagelaten. Welke horrortitels met schoollevels heb ik over het hoofd gezien? Laat het me hieronder gerust even weten. Ik hoor mijn denkbeeldige schoolbel weer rinkelen… Tijd om er vandoor te gaan. Tot ziens!