Review: Agents of Mayhem

Review: Agents of Mayhem – Fans van de Saint’s Row-reeks waren een beetje teleurgesteld toen Volition vorig jaar Agents of Mayhem aankondigde. Saint’s Row IV werd geport naar de PS4 en dit leek een opzetje te zijn naar een nieuw deel. Alleen koos de ontwikkelaar ervoor om een nieuwe IP uit te brengen. Agents of Mayhem speelt zich echter wel in hetzelfde universum af als de andere reeks van Volition, dus er wordt niet compleet afgeweken van de populaire serie. De ontwikkelaar weet hoe je open wereld-games moet maken en dus lijkt hen niets in de weg te staan om ook van Agents of Mayhem een succes te maken.

Terug in de tijd

Volition probeert met hun nieuwste titel een graantje mee te pikken van de populariteit van superhelden. Maar waar games en films van het genre tegenwoordig in een modern jasje worden gestoken, doet Volition het tegenovergestelde. De ontwikkelaar heeft zijn inspiratie opgedaan uit de diverse superheldencartoons uit de jaren 80, zoals He-Man and the Masters of the Universe, M.A.S.K. en Voltron. Zo bestaan de cut-scènes in Agents of Mayhem uit tekenfilms in de stijl van de eerder genoemde series en deze sfeer is ook terug te vinden in de gehele game. Zo zijn de namen van de helden en schurken lekker ‘corny’, is de muziek heerlijk over-the-top en is de omtrek van elk personage voorzien van een zwarte rand om een cartoonachtige stijl te creëren. De algehele presentatie is dus ijzersterk.

Volition heeft weliswaar een populair thema gekozen, maar is niet meegegaan met hoe hier tegenwoordig mee wordt omgegaan. Dat is op zich al vet, want het is weer eens wat anders, maar doordat het bronmateriaal zo verschrikkelijk goed wordt weergegeven in de game, heeft het spel een hele bijzondere en vooral erg leuke sfeer. Nu is het verhaal van de game allesbehalve bijzonder – er is weer een slechterik die slechte dingen doet en de ‘good guys’ gaan dit oplossen – maar dat was in de tekenfilmseries van dertig jaar geleden natuurlijk niet anders. Daar bestond het verhaal ook altijd uit goed tegen kwaad en dit was dan niet het middelpunt.

Ik heb nog zoveel te doen

Wat in Agents of Mayhem wel in het middelpunt staat, is de plek waar het zich afspeelt: Seoel. De aangepaste versie van de Zuid-Koreaanse hoofdstad ziet er geweldig uit en er zijn verschillende dingen te doen. Er zijn natuurlijk de verhalende missies, maar daarbuiten is er nog meer vertier te vinden. Zo kun je onder andere racen, gevangenen bevrijden en forten overnemen. Tevens zijn er verschillende collectibles te vinden in de stad. Er worden regelmatig loot boxes gedropt in de wereld, die je bijvoorbeeld geld of schema’s voor een extra vaardigheid geven, maar er zijn ook kristallen te vinden die je kunt gebruiken om je personages sterker te maken. Er is dus meer dan genoeg te vinden en te doen.

Singleplayer coöp

Nu ben je in een open wereld-game gewend dat je met één held speelt, maar dat is in Agents of Mayhem iets anders. Je bestuurt één personage uit een team van drie en hiertussen kun je wanneer je maar wilt schakelen. Dit is vooral handig als iemand op het punt staat het loodje te leggen, want door het wisselen zal de andere weer energie opbouwen. Zo kan hij of zij dus even later weer op volle sterkte meedoen. Je kunt gaandeweg nog meer personages vrijspelen, zodat je meer keuze hebt met welk team je uiteindelijk gaat spelen. Voor allen geldt dat ze hoog kunnen springen, maar het verschil zit in hun wapen en de diverse speciale technieken die ze hebben.

Buiten het verschil in arsenaal hebben de in totaal twaalf verschillende helden ook compleet andere persoonlijkheden. Dit zorgt voor een bonte verzameling van personages, die heel vet zijn vormgegeven en stuk voor stuk ook heel erg interessant zijn om mee te spelen. Ieder personage heeft zijn eigen specialiteiten en vaardigheden, en deze kun je ook weer voorzien van extra mogelijkheden. Elke held brengt dus een andere manier van spelen met zich mee. Het is een beetje te vergelijken met de hero shooters van vandaag de dag en dat is natuurlijk alleen maar tof.

 

They are all dead, sir

Een ander onderdeel wat er positief uitsteekt, is de gameplay zelf. Je springt af en toe op wat gebouwen of je rijdt wat rond in de stad, maar hoofdzakelijk ben je aan het knallen. Het is natuurlijk alles behalve origineel, maar wat het doet, doet het gewoon heel erg goed. De game loopt vrij soepel, laat zich prima besturen en de actie is intens. Je zal regelmatig als een ware Rambo om je heen lopen te knallen en dan vliegen de explosies je letterlijk om de oren en dat is verschrikkelijk vet. De game schotelt je aardig wat verschillende vijanden voor, zodat het niet te eentonig wordt, en natuurlijk ontbreken de eindbazen niet. Daarbij komt ook nog eens dat je constant wordt beloond. Is het niet met geld en XP, dan zijn het wel extra abilities, nieuwe kostuums of skins voor je wapen. Die krijg je door de eerder genoemde loot boxes, maar ook bij het volbrengen van missies. Het geeft je dus nog meer redenen om door te blijven spelen.

Liever niet

Een andere reden dat de game je aandacht erbij houdt, zijn de verhalende missies. Deze zitten goed in elkaar en brengen genoeg variatie met zich mee om het allemaal vrij vers en leuk te houden. Helaas is het daarbuiten niet altijd het geval. Zo zijn bijvoorbeeld missies om extra personages vrij te spelen vrij inspiratieloos en eentonig, want hierbij werk je een zelfde patroon af. Dit geldt ook voor nog een aantal opdrachten buiten het verhaal om. Het is dat de uiteindelijke beloning van de eerst genoemde missies interessant is (een nieuw personage), want als dit niet zo was geweest, had ik dit gedeelte graag gelaten voor wat het was.

Ja… lachen

Wat ook geen indruk maakt, is de poging tot humor. De Saint’s Row-serie staat bekend om zijn droge en soms wat flauwe humor met veel poep- en pisgrapjes. De ontwikkelaar heeft getracht dit in Agents of Mayhem voort te zetten, alleen is het nu allemaal zo flauw dat het letterlijk en figuurlijk niet grappig is. De grappen zijn gewoon niet leuk of zijn al zo vaak gebruikt in andere games, dat het leuke er al lang af is. Zo komt bijvoorbeeld het overbekende Uranus – in het Engels uitgesproken als ‘Your-Anus’ – voorbij. Het spel doet over het algemeen goede zaken, maar gaat met de poging tot humor toch echt wel zijn doel voorbij.

Opnieuw… en opnieuw

Er zijn ook helaas nog wat bugs en kleine foutjes aanwezig in Agents of Mayhem. Zo weet het spel regelmatig niet wat het moet doen als je net niet hoog genoeg springt om een gebouw op te komen, waardoor je even gewichtsloos blijft hangen. Nu zal dit je niet belemmeren in je speelpezier, maar het staat wel slordig. Er zijn echter ook bugs die wel voor problemen zorgen. Zo moest ik een bepaalde missie een paar keer opnieuw spelen, doordat een vijand op een plek terechtkwam waar ik hem niet kon raken en hij ook niet uit kon komen. Tevens bleef mijn auto op een gegeven moment stilstaan, terwijl alles in de wereld wel gewoon zijn ding deed. Dit zorgde er voor dat het spel opnieuw moest worden opgestart. Dit zal hoogstwaarschijnlijk worden opgelost met een patch, maar daar heb je nu natuurlijk niets aan.