Review: Lightfield

Review: Lightfield – De hoogtijdagen van futuristische racers lijken een beetje achter ons te liggen. Grote franchises als F-Zero en WipEout worden nauwelijks nog voorzien van nieuwe delen en dat is jammer. Tegelijkertijd geeft dit kleinere ontwikkelaars wel ruimte om het gat op te vullen en zo weten we dat er een paar in ontwikkeling zijn of net zijn verschenen. Eén futuristische racer die in dit genre thuishoort is het vandaag verschenen Lightfield, maar dit is wel een racer met een twist.

Vlieg waarheen je wilt

Lightfield is een wat vreemde eend in de bijt, want zodra je de game voor de eerste keer opstart, krijg je te maken met een uitzonderlijk korte tutorial. Deze tutorial legt je even snel uit wat de besturing precies is en nadien kan je vrij aan de slag met de game. Je krijgt echter geen reeks races voorgeschoteld, maar een overzicht van levels die allemaal afgesloten zijn, behalve de eerste uiteraard. Het doel is om nieuwe levels vrij te spelen door simpelweg XP te vergaren en dat doe je door verschillende activiteiten in de levels te volbrengen.

Elk level is namelijk een vrij grote open wereld waar je vrij doorheen kan vliegen. Dat geldt zowel horizontaal als verticaal, want in deze game ben je niet gebonden aan een vaste route die vooraf is uitgestippeld. Je ruimteschip stelt je namelijk in staat om overal heen te vliegen waar je maar wilt. Dit gaat op een manier alsof je door de ruimte heen vliegt met allemaal futuristische bouwwerken om je heen, waar je zonder problemen naartoe kan vliegen. Het is geheel aan jou om te doen en laten wat je wilt in ieder level en bij genoeg XP kan je naar het volgende level, althans…

Uniek aan Lightfield is dat de levels achter een XP-lock zitten, maar met een paar drukken op de knop kan je deze ‘overriden’, waardoor je direct bij aanvang eventueel een later level al kan spelen. Echt helemaal afgesloten zijn de levels dus niet. Elk level biedt overigens hetzelfde qua activiteiten. Zo kan je een race doen tegen computergestuurde tegenstanders, een time trial tijd neerzetten of vrij rondvliegen. De eerste twee behoeven geen verdere uitleg, die laatste misschien wel. De levels kennen per stuk een drietal kristallen die verstopt zijn en die moet je natuurlijk zien te vinden, vandaar het vrij rondvliegen.

Dat is niet het enige, want ook kan je nog een activiteit starten waarbij je een x-aantal doorzichtige kristallen moet vinden, om er dan doorheen te vliegen. Deze worden echter aangegeven zodra je de uitdaging start en op het moment dat je er doorheen vliegt, wordt het volgende aangeduid. Het is een beetje doelloos rondvliegen, maar het resultaat na afloop is wel dat het je een shitload extra XP oplevert, waarmee je dus de levels vrijspeelt zonder de override knop te moeten gebruiken. En daarmee hebben we in feite alle activiteiten gehad die voor de levels gelden in Lightfield.

Ondergrond of geen ondergrond

Het is dus allesbehalve een bijzondere game als het op dingen te doen aankomt, maar wat deze titel van andere games in het genre onderscheidt, is de open wereld. In elke race, ongeacht of het een gewone race of time trial betreft, kan je het level zo hier en daar aanpassen door middel van schakelaars waar je doorheen kan vliegen. Ook bevat elke ‘baan’ meerdere routes en het is aan jou om de snelste te vinden, zodat je tegenstanders kan verslaan. Wat uniek aan deze game is, is dat je zowel verticaal als horizontaal kan racen. Het gewone rondvliegen gaat namelijk vrij langzaam, dus je zoekt al snel naar een middel om sneller te gaan.

Dat is de ondergrond die de game je te bieden heeft, welke kant dit ook op staat. Met een druk op de schouderknop zal je schip zich naar die ondergrond toetrekken om zo een veel hogere snelheid te genereren. Dat kan recht vooruit zijn, maar ook recht omhoog. Het is maar net hoe de levels in elkaar steken en welke route je aflegt, want door creatief de omgeving te gebruiken, tijdig de knop los te laten waarmee je snelheid maakt en een nieuwe ondergrond te zoeken, leg je de races steeds sneller af. En dat is waar de uitdaging in zit, want de game kent een vrij hoge moeilijkheidsgraad.

De basisraces zijn dan nog goed te doen, maar op een hoger niveau zal je al snel moeite hebben om ze bij te houden. De ultieme tijd neerzetten in Time Trial? Maak je borst maar nat, na uren spelen zijn we niet verder gekomen dan een derde tijd en dan nog met vijf seconden achterstand. In dat opzicht heeft de game voor de fanatieke speler best veel replaywaarde, want je kan het oneindig blijven proberen. In aanvulling daarop kan je natuurlijk ook online nog aan de gang, waarin je in de verschillende levels de races kan afwerken, maar dan natuurlijk tegen menselijke tegenstanders.

Na zonneschijn komt echter ook weer regen

Het klinkt allemaal vrij standaard en dat is het ook. Dat je alternatieve routes kan kiezen is te danken aan de structuur van de levels/banen en dat maakt deze racer an sich best wel leuk. Aan de andere kant is het wel weer zo dat we na een uur of vijf spelen de game eigenlijk wel gezien hadden. Dit komt voornamelijk omdat er maar zeven levels/banen zijn en met de override knop valt indirect ook het unlock principe weg. Toch heb je wel extreem veel XP nodig om alles ‘legit’ vrij te spelen, waardoor het qua balans wat gek aanvoelt.

Maar dat valt nog wel te overzien, want voor de rest valt er vrij weinig op de gameplay aan te merken. Tot zover dus eigenlijk primair goed nieuws, maar we moeten ook een kritische noot bij deze titel plaatsen. Geregeld zul je tijdens de gameplay hebben dat het beeld een fractie van een seconde stilstaat en de muziek doet precies hetzelfde, alhoewel niet altijd op hetzelfde moment. De soundtrack bestaat uit futuristische tracks, maar die zijn meer vervelend en irritant dan echt een plezier om naar te luisteren. Ook de storingen in de nummers werken averechts, want hoort dat nu bij het nummer of is dat de game die hapert? Wij konden het niet ontdekken. Verder is het visueel wel aardig, maar verder weinig indrukwekkend.