Review: Divinity: Original Sin 2 – Definitive Edition

Review: Divinity: Original Sin 2 – Een jaartje wachten, maar dan heb je ook wat. Vorig jaar kwam Divinity: Original Sin 2 al uit voor de pc en nu een jaar later mogen ook wij op de PlayStation 4 deze titel spelen in de vorm van een Definitive Edition. De reviews van de pc-versie logen er niet om, dus ook wij konden niet wachten om onze tanden in deze RPG te zetten. Wat deze titel misschien voor ons nóg interessanter maakt, is dat de ontwikkelaar, Larian Studios, gevestigd is in het Belgische Gent. Nu draagt deze Hollander, en met mij vast vele anderen, een gepast gevoel van trots mee als we kijken naar wat Guerrilla de afgelopen jaren heeft neergezet als ontwikkelaar uit ons koude kikkerlandje. Divinity: Original Sin 2 is een heel ander soort titel dan wat Guerrilla aflevert, maar de hete adem van onze zuiderburen zou zomaar eens hun titel als beste ontwikkelaar van de Benelux kunnen kosten.

Allesbehalve een zonde

Hoewel er een relatie bestaat met de eerste Divinity: Original Sin, is het verhaal van dit vervolg géén directe opvolging van het eerste deel. Divinity: Original Sin 2 speelt zich namelijk honderden jaren na het eerste deel af. Ons personage wordt wakker in een cel op een eiland genaamd Fort Joy als zijnde een verdachte van het misbruiken van de magie genaamd Source. Jij bent een Sourcerer en door de aanval van schepsels genaamd de Voidwoken, ben jij automatisch ook verdacht. Deze schepsels voelen zich namelijk aangetrokken tot Source. De beschermheer, Lucian, is niet meer waardoor de wereld van Rivellon een groot doelwit is geworden voor de Void. Vanzelfsprekend ontsnap jij uit Fort Joy om zo op jacht te gaan naar de echte boosdoener, een kwade Sourcerer genaamd Braccus Rex.

Het eerste wat ons opviel bij het starten van Divinity: Original Sin 2 is hoe uitgebreid de character creator is. Naast de standaard rassen hebben zij elk ook een undead vorm met specifieke andere krachten. Maar het coolste zijn toch wel de Origin karakters. Dit zijn een zestal specifieke personages met elk een uniek achtergrond verhaal. We hadden niet genoeg tijd om met allemaal de volledige game uit te spelen, maar we hebben natuurlijk wel met allemaal een stukje gespeeld en het moge duidelijk zijn dat elk een uniek doel heeft in het spel. In grote lijnen blijft het verhaal natuurlijk ongewijzigd, maar om echt alles van de lore van Divinity: Original Sin 2 mee te krijgen, moet je dus met in ieder geval elk Origin karakter gespeeld hebben. Een custom karakter blijft natuurlijk ook nog altijd een optie van wie je naar eigen inzicht het uiterlijk redelijk uitgebreid kunt aanpassen.

Terugkomend op de Origin karakters, deze maken ook een essentieel deel uit van het verhaal. Al snel zul je de eerste aantreffen bij jou in Fort Joy. Het is leuk om na jouw eerste playthrough ook nog eens met elk van de Origin karakters aan de slag te gaan, omdat er nog zó veel meer te ontdekken is in de haast eindeloze lore van deze wereld. Elke keer wanneer je denkt alles te weten, is er nog wel iets wat je niet wist. Om deze review zo veel mogelijk spoiler vrij te houden, kunnen we helaas geen concrete voorbeelden aanhalen, maar als je van ingewikkelde lore houdt die uiteindelijk prachtig samenkomt, dan is Divinity: Original Sin 2 écht jouw soort game.

Een bekend concept?

Divinity: Original Sin 2 is een turn-based RPG die zich grotendeels laat besturen op de manier die we kennen uit bijvoorbeeld Diablo en Titan Quest. Je bestuurt je personage van bovenaf door een fantasie-wereld heen terwijl je allerlei vijanden tegenkomt die je een kopje kleiner mag maken door middel van één van jouw wapens of het gebruik van magie. Wanneer het op het vechten aan komt doet Divinity dit toch nét even anders door de turn-based manier. Het camera standpunt blijft hetzelfde, maar jij en de vijand mogen omstebeurt actie ondernemen. Je kan je personage nog verplaatsen, om hem bijvoorbeeld een meer strategische positie in te laten nemen en vervolgens kun je jouw aanvallen selecteren. Naarmate de game vordert zullen de Origin karakters zich bij jou aansluiten en dan kan je ook hen benutten tijdens de gevechten.

Progressie is een belangrijk onderdeel van Divinity en daar hoort naast experience en talents natuurlijk ook loot bij. En geloof ons wanneer we zeggen dat er loot genoeg is, een hoeveelheid waarbij de grote jongens soms zelfs nog verbleken. Er is alleen één groot verschil en dat is dat Divinity jou niet zo maar de meest epische wapens en armor geeft. Waar games als Diablo en Borderlands deze je met bosjes toewerpen, zal je in Divinity echt je best moeten doen om wat fatsoenlijke uitrusting te bemachtigen. Een echt lootfest kunnen we het daarom niet noemen. Ergens is Divinity met deze games vergelijken ook wel wat vreemd, gezien die titels op de grote massa gericht zijn en Divinity een echte ouderwetse RPG is. Je zult hier volledig je tanden in moeten zetten wil je wat kunnen bereiken.

Lachen, gieren, brullen

Een dingetje wat wij vaak toch ook wel belangrijk vinden in een game is de toon. Divinity neemt zichzelf serieus, vergis je daar niet in, maar er zit ook de nodige portie humor bij. Personages zullen regelmatig grappen maken, maar ook de “comic-reliefs” van deze game zijn daarop ingespeeld met hun voice-actors. Zelfs de dieren hebben voice-actors. Zo is er bijvoorbeeld een hond die erg trouw en lief is aan zijn verloren baasje en zijn stem klinkt als een lieve sufferd die het einde zoek is. Dit soort details is wat Divinity: Original Sin 2 zijn eigen identiteit en ziel geeft, iets wat we vandaag de dag toch stiekem wel missen in games. We kregen flashbacks naar games als Overlord, tijden waarin de identiteit van een game de game maakte, tijden waarin games niet de beste graphics en de meest geperfectioneerde gameplay moesten hebben om leuk gevonden te worden. Gelukkig leven we in 2018 en heeft Divinity dit alles weten te combineren.

We haalden eerder al aan dat de gameplay behoorlijk solide in elkaar zit en ook een zekere uitdaging levert, de humor en daarmee de ziel leggen we in de voorgaande alinea bloot, het verhaal is interessant genoeg en de bijbehorende lore kan uren van je leven in beslag nemen. Dan rest er niet veel anders meer dan het grafische aspect van Divinity: Original Sin 2. Ook daar durven we met een gerust hart “geslaagd” op te zeggen, maar toch ook een paar kleine puntjes van kritiek. Hoewel alles er meer dan redelijk uitziet en ook hier voor een bepaalde stijl is gekozen, zoals de nadruk leggen op het bloed van de vijanden, waren we niet helemaal tevreden over hoe de game draait op onze originele PS4. Deze game maakt gebruik van de extra kracht van de PS4 Pro, maar wij hebben de game voornamelijk getest op een originele PS4 en daarop liep de game zo nu en dan tegen wat haperingen aan. Dat vinden we jammer, gezien Divinity: Original Sin 2 absoluut geen lelijke game is, maar het is ook weer niet zo prachtig dat we de performance problemen voor lief kunnen nemen.

Samen op avontuur

Een heel belangrijk punt in dit soort titels is natuurlijk de coöp. Divinity: Original Sin 2 ondersteunt online coöp tot vier spelers en als je liever samen op de bank speelt, dan kan je met z’n tweeën aan de slag. Het is ook mogelijk om daarbij dan alsnog online te gaan, dus als je twee tv’s en twee PS4’s tot jouw beschikking hebt, kan je er makkelijk een vier speler sessie van maken bij jouw thuis. De split-screen coöp werkt prima en leek gek genoeg minder performance issues te hebben dan wanneer we de game in singleplayer speelden. De coöp heeft een grafische downgrade gehad ten opzichte van de singleplayer en dat is waarschijnlijk de reden waarom deze wat soepeler draait. Dus ook voor split-screen coöp ben je bij Divinity aan het juiste adres.