Review: Yakuza 4 – Iedere zichzelf respecterende gamer uit het Westen kent de Grand Theft Auto reeks wel. Elke GTA-launch staat gegarandeerd voor miljoenen verkopen en de recesenten zijn altijd lyrisch enthousiast. Yakuza, de Japanse tegenhanger van GTA, doet het vaak een stuk minder goed in het Westen dan GTA. Dit weerhoudt SEGA er echter niet van om dit jaar gewoon weer een Yakuza uit te brengen en dan wel Yakuza 4. Maar zal deze game dan eindelijk een goede indruk maken op de Westerse markt of kunnen we deze beter laten liggen? Je leest het in deze review.
Welcome to Kamurocho!
Het verhaal van Yakuza 4 speelt zich wederom af in Kamurocho. Fans van de serie zullen de stad grotendeels al kennen, aangezien de stad vrijwel hetzelfde is als in Yakuza 3. De toevoeging van de metro en de taxi’s zorgen er echter voor dat er wel wat verfrissends in de stad is toegevoegd. Kamurocho is verder weer net zo sfeervol neergezet als in Yakuza 3 en als je er even goed voor gaat zitten waan je jezelf al snel in deze Japanse stad vol met criminaliteit, gokverslavingen en spanning.
Meet the Japanese underworld
Yakuza 4 heeft een unieke stijl als het aankomt op het vertellen van het verhaal. De game is opgedeelt in vier stukken die naadloos in elkaar overgaan, waarin elk deel een eigen hoofdpersonage heeft. Elk van deze hoofdpersonages heeft een eigen vechtstijl, achtergrond en een breed scala aan intrigerende missies. De game focust zich erg op het realistisch overkomen en dit lukt goed door de cutscenes. Deze zijn echter wel iets waar je van moet houden, gezien het feit dat deze met regelmaat een dik kwartier duren, met vrij weinig actie. Voor een Japanse kenner zullen ze wellicht interessanter zijn, maar een kwartier naar een ondertiteling staren werd ons af en toe iets teveel van het goede.
C-c-c-combo
Yakuza 4 heeft een leuke Japanse sfeer en dat zien we ook weer terug in de gevechten. Alhoewel deze gevechten vaak vrij willekeurig beginnen als één van onze bazen van de onderwereld het gevecht aan gaat met een paar straatrovertjes die denken hem wel aan te kunnen, is de overdreven vechtstijl erg belonend. Door gebruik te maken van de honderden combo’s van elk personage, die door middel van te levelen steeds meer aanvallen kunnen leren, zal bijna elke vijand zonder al teveel moeite een gevecht niet overleven.
Dit laatste is echter een beetje storend. De game heeft natuurlijk verschillende moeilijkheidsgraden, maar het blijft stupide dat bendes het willekeurig willen opnemen tegen de grote namen uit de Japanse onderwereld bij elk steegje wat we binnen lopen, met alle gevolgen van dien.
Shiny…
Zoals we eerder al zeiden zet Yakuza 4 een prima sfeer neer. De stad Kamurocho voelt echt aan en de vibe is geweldig. Ook de regeneffecten zijn prima neergezet en geven ons het gevoel dat er erg veel aandacht is besteed aan de graphics van deze game. Helaas worden deze graphics wat minder als de regenscene voorbij is en is dan te zien dat Yakuza 4 eigenlijk werkt met een ietwat ouderwetse engine. Dit wordt dan weer goed gemaakt door de enorm overdreven special effects tijdens gevechten, waar alle kleuren van de regenboog aanwezig zijn als je iemand een goede klap verkoopt.
Vermaak voor jong en oud
Laat het kopje je niet misleiden, Yakuza 4 is een game voor volwassenen en het is dus niet de bedoeling om je tienjarige broertje achter deze game te zetten. De stad Kamurocho biedt echter enorm veel te doen als je even geen zin hebt om de Yakuza big-shot uit te hangen. Zo kunnen we bowlen, honkballen en zelfs karaoke is aanwezig. Deze minigames zijn allemaal vrij simpel van opzet maar verdraait verslavend en goed uitgewerkt. Ook zijn deze ideaal om de serieuze sfeer van de game iets te drukken en het allemaal wat luchtiger te maken.
Please sir, help me!
Naast de enorm intrigerende verhaallijn en de vermakelijke mini-games biedt Yakuza 4 nog een groot aantal diverse side-missies. Deze verschillen enorm van elkaar en elk is weer een heel avontuur op zich. Zo heb je side-missies waarin je simpelweg het slachtoffer van een straatroof moet helpen om zijn belagers een kopje kleiner te maken, maar ook missies waar een hele organisatie bij betrokken is en waar je dan ook wel even mee bezig bent. Het nadeel van deze enorm uitgebreide zijmissies is dat ze vaak behoorlijk irrelevant zijn aan de verhaallijn en je er weinig mee verdient, behalve natuurlijk wat vermaak.
Hi mom, I’m in Japan!
We zeiden eerder al dat de sfeer in Yakuza 4 zo goed is dat je jezelf vrijwel onmiddelijk in Kamurocho waant. Niet alleen de sfeervolle neonverlichting en de typische Japanse gebouwen zorgen hiervoor, maar ook het prachtige geluid draagt hieraan bij. In clubs wordt typisch Japanse muziek gedraaid en als we eens rustig door de stad heenlopen merken we het typische gemompel van voorbijgangers. Er draait geen overdreven muziek op de achtergrond om het allemaal intenser te maken, wat de game alleen maar ten goede komt.
So.. what’s new?
Yakuza 4 is in veel opzichten bijna gelijk aan haar voorganger, Yakuza 3. Kamurocho is vrijwel overgenomen en de hele vibe is bijna identiek. Yakuza 4 is eigenlijk haar voorganger met een aantal nieuwe features zoals het over daken kunnen rennen en uiteraard het nieuwe vierdelige verhaal. Is dit echter erg? Het antwoord is vrij simpel: nee. Yakuza 3 was voor velen dé game van 2010 en had weinig verbetering nodig.
Conclusie
Yakuza 4 is een game die alles behalve verwaarlozing in het Westen verdient. De ellenlange cutscenes zijn wellicht iets waar je echt van moet houden, maar de perfecte sfeer, toffe gevechten en het enorm intrigerende verhaal maken een hoop goed. Ook het brede scala aan minigames en side-missies staan garant voor een flink aantal uurtjes plezier, ook al is het in een game die wellicht een beetje gedateerd aanvoelt.
Pluspunten
- Intrigerend en meeslepend verhaal
- Toffe sfeer in Kamurocho
- Veel te doen naast de verhaallijn
- Soms tergend lange cutscenes
- Kamurocho is weinig verandert
