Review: Duke Nukem Forever

Review: Duke Nukem Forever – “I came, I saw and I kicked ass” je raadt het al, Duke is back na een afwezigheid van meer dan tien jaar. Gearbox Software brengt de Duke terug en is onder andere bekend van Borderlands, de Brothers in Arms-reeks en voor mij toentertijd een veel gespeelde titel; James Bond 007 Nightfire voor de PC. Ze hebben de ontwikkeling overgenomen van 3DRealms, deze heren deden er namelijk zolang over dat uitgever TakeTwo de knoop heeft doorgehakt om de ontwikkeling maar eens op versnelling 6 te zetten bij Gearbox. Veel mensen verwachten nu alleen van Duke, omdat ze zolang gewacht hebben, dat de game vast en zeker wel fantastisch moet zijn. Want een game met meer dan 10 jaar ontwikkeling? Hoe kan die nu tegenvallen? Dat gaan we bekijken in deze review.

Eerst een stukje geschiedenis

Duke Nukem Forever zou in eerste instantie al in 1998 op de markt komen maar deze datum werd al snel uitgesteld. De reden van het vaak herhaalde uitstel zou keer op keer zijn geweest dat de ontwikkelaars van het spel net ietsje te hoog gegrepen zouden hebben. Met het faillissement van 3D Realms werd er ontzettend veel beeldmateriaal van Duke Nukem Forever online gezet. Wat toen meteen al opviel waren de graphics, de game leek verouderd en men was niet echt onder de indruk van de gelekte beelden.

Al snel ging Gearbox Software op zoek naar mensen die ooit een bijdrage hebben geleverd aan Duke Nukem Forever. Enkele maanden later zijn we dan eindelijk bij de release aanbeland, op 10 juni 2011 lag Duke Nukem Forever eindelijk in de schappen.

Humor

Duke Nukem Forever moet het voornamelijk hebben van de manier waarop de game in elkaar zit en hoe het bepaalde dingen ‘anders’ doet. Zo staat in DNF de humor echt centraal, bij welke game heb je ooit meteen al in de openings scene moeten urineren? Precies, dat is Duke Nukem. Het is alleen wel zo dat je met alleen humor niet zo ver komt, een game moet ook inhoud bieden en lekker spelen. Wanneer deze twee dingen met elkaar in balans zijn, heb je ongetwijfeld een triple A-titel in je klauwen.

Wellicht geen goede vergelijking maar kijk maar eens naar de Grand Theft Auto-franchise. In deze game is humor en gameplay perfect gebalanceerd en beide zijn in evenwicht, de gameplay is sterk maar de shoot-outs en missie structuur zijn vrij saai en dat wordt weer gecompenseerd door de toffe storyline. In DNF is er geen compensatie aanwezig, het is humor met name geleverd door de gameplay.

Laten we wel voorop stellen dat de humor van Duke Nukem niet voor iedereen bedoeld is, het is vooral erotisch getinte humor en veel mensen zullen Duke ongetwijfeld een ‘klootzak’ vinden of ervan walgen. Zit je elke zondagochtend vooraan in de kerk, dan raden we je aan Duke Nukem gewoon lekker te laten liggen en er niet eens aan te beginnen. Of Duke Nukem nu grappig is of niet, die discussie laten we aan jullie over in de reacties.

Een oldtimer onder de shooters

Shooters zijn de afgelopen jaren ontzettend veel veranderd niet alleen qua structuur maar ook is er meer afwisseling, is de single player korter, dragen graphics meer dan ooit bij aan het realisme van de game en is de gameplay op zichzelf beter geworden. Vroeger was het normaal om rondjes te draaien rondom een eindbaas om hem op die manier van verschillende kanten te beschieten als die even aan het ‘rusten’ is. DNF heeft dit principe gewoon behouden en ze hebben op geen enkel vlak innovatie gebracht, gewoon oude standaard gameplay.

Deze gameplay hebben we allemaal al zo vaak gezien en is gewoon niet leuk meer om nog eens mee te maken. We leven immers in 2011 en games hebben niet meer de gameplay van de jaren 90 en dat is al helemaal niet zonder reden. Het is niet alleen de gameplay die verouderd lijkt maar ook sommige elementen zoals het feit dat je ineens met een gekrompen Duke moet spelen doet je denken aan de ‘Big Head’-cheats van vele games op de PSone. Wellicht dat je in 1995 hier nog mee weg kon komen maar in 2011 moet je toch echt wat creatiever zijn als je op wilt boksen tegen de concurrentie. Ook het feit dat er geen sights of scopes zijn en er een slecht cover systeem is dragen bij aan een oldtimer-gevoel. Wel duurt de singleplayer maar liefst 13 uur.

Grafisch een fossiel

Grafisch is Duke Nukem Forever simpelweg een fossiel, de textures zijn van enorm lage kwaliteit en de character models zijn om te janken. Duke zelf ziet er echt slecht uit en is totaal niet scherp of wat dan ook en details zijn ver te zoeken. Details zijn eigenlijk nergens te vinden in deze game, maar dit komt voornamelijk omdat de textures van zeer lage kwaliteit zijn waardoor alles heel blokkerig lijkt. De eindbazen daarentegen zien er vrij goed uit en zijn ook wel een compliment waard qua design, maar ook hier mist weer detail.

Multiplayer

Zoals al eerder aangegeven zijn er geen sights of scopes in de game waardoor de multiplayer ook vrij basic is. Daarnaast lagt het als de neten en heeft iedereen een zeer hoge ping. Wellicht dat Gearbox Software dit nog op gaat lossen middels een patch, want de multiplayer is op deze manier niet echt geweldig. Snel een potje raggen is natuurlijk wel te doen in DNF, maar we zien onszelf geen uren achter de multiplayer van deze game zitten.

Conclusie

Zelf ben ik een groot fan van Duke Nukem maar dan met name het personage zelf en de humor die erachter schuilt, de gameplay zelf heeft het voor mij een beetje verpest. Duke Nukem Forever is gewoon een game die vastgeroest zit in de jaren 90 maar dan wel met een geweldig personage. Het is moeilijk aan te raden of je deze game moet gaan halen, maar mocht je Duke altijd al een toffe dude gevonden hebben moet je de game gewoon in huis hebben. Ben je echter nooit fan geweest van Duke en had je gehoopt op goede gameplay? Bewaar je geld dan lekker.

Pluspunten

• One-liners van Duke
• Duke zelf
• Singleplayer van ongeveer 13 uur
• Eindbazen met drie tieten

Minpunten

• Grafisch teleurstellend
• Verouderde gameplay elementen
• Saaie multiplayer door hoge pings, lag en geen scopes of sights
• Het had zoveel potentie…