Review: Alice: Madness Returns – We zijn vroeger met zijn allen opgegroeid met veel sprookjes en verhaaltjes voor het slapen gaan. Deze hadden vaak de leukste tintjes en gaven ons altijd een veilig gevoel. Zo was er ook het verhaal van Alice in Wonderland, dat gaat over een meisje die in een eigenaardige maar vrij vrolijke wereld terechtkomt. Ontwikkelaar Spicy Horse wilt een geheel nieuw tintje aan dit verhaal geven en ontwikkelde het vervolg op American McGee’s Alice. Alice Madness Returns is na elf jaar wachten het nieuwe, gruwelijke deel met de jonge Alice in de hoofdrol. Zal deze game ons opnieuw veel horror en bloed op het scherm laten zien? Dat zul je allemaal te weten komen in deze review!

Psychisch gestoord

Toen we de game opstarten werden we gelijk verblijd met een filmpje waarin we heel erg leuk het bekende konijn met de klok tegenkwamen. Geheel uit het niets verloor deze zijn hoofd en eindigde dit in een bloedbad, wat ons veel hoop gaf op leuke en excentrieke momenten. Even later kwamen we erachter dat dit een herinnering was van Alice, het hoofdpersonage.

Dit tweede deel speelt zich gelijk af na het eerste deel en je zit op de bank bij de psychiater: Alice is geshockeerd. In het eerste deel is ze haar ouders verloren, waardoor ze nu in een weeshuis zit opgesloten. Nadat dit psychiatrische bezoek voorbij was konden we eindelijk een stukje vrij rondlopen en na het volgen van een witte kat kwamen we na een minuut of tien dan eindelijk terug in Wonderland. Let the show begin!

What a wonderful world!

Uit de verhaaltjes van vroeger en de films verwachten we natuurlijk een heel vrolijke wereld te zien. Ontwikkelaar Spicy Horse is er in geslaagd om compleet het tegenovergestelde te brengen en dit laat ons een bloederige en verpeste versie van Wonderland zien. Het ziet er allemaal leuk uit en de vele verschillende vijanden die je op je pad kruizen snij je dan ook mooi aan diggelen met je verkregen Vorpal Blade.

De vijanden variëren van tot leven gekomen theepotten tot verpeste hoopjes teer met een wit babyhoofd. Sommige vijanden zien er dan ook echt afschuwelijk uit, precies zoals het hoort in deze game. De meeste mannen houden wel van een vrouw met een beetje pit en deze versie van Alice heeft het dan ook zeker. Ze heeft toch geen familie meer, dus welke vijand er ook op haar pad komt, Alice zet haar verstand op nul en geeft ze allemaal de genadeklap!

Na verloop van tijd worden we verblijd met nog meer wapens, waaronder een Pepper Grinder waarmee we van afstand vijanden neer kunnen schieten. Ook zien we het konijn met de klok terug in de vorm van bommetjes en als Alice op het punt staat om dood te gaan is er altijd nog de ‘Hysteria Mode’. Zodra de Hysteria Mode is geactiveerd wordt de wereld geheel wit en rood. Het rode is natuurlijk het bloed dat opspat en in deze mode kan je geen schade ontvangen: lekker in het wilde weg hakken en zagen met je mes! Tevens is een ander groot doel in het spel het terugvinden van memories, dit zijn herinneringen van vroegere gebeurtenissen uit het eerste deel.

And less wonderful is…

Deze spectaculaire en bloederige wereld heeft natuurlijk ook zijn keerzijde. In de vele avonturen die je met Alice beleefd zijn ons enkele dingen opgevallen waar wel wat meer aandacht aan getoond had kunnen worden. Zo zien we elke keer als wij een memory oppakte dat het beeld een seconde of twee á drie hapert of geheel stilstaat. Dit hoort natuurlijk niet, want het moet eigenlijk wel soepel verlopen.

Tevens worden we als we bijvoorbeeld richting een muur lopen, ongeveer een meter hiervoor geblokt door een soort van barrière. Het is simpelweg niet mogelijk om deze muur daadwerkelijk aan te raken en dit is qua schoonheid wel een beetje jammer. Een ander laatste punt is dat de game vrij eentonig is. Het gaat erom dat je van A naar B loopt, rent, springt of vliegt terwijl je onderweg bruut wat vijanden afslacht. Zo gaat dit vrijwel de hele game door, er had dus wel wat meer variatie in gemogen.

 

Show me what you’ve got

De uitrusting die Alice heeft is vrij uitgebreid te noemen en hoe verder je komt, hoe meer wapens je krijgt. Deze wapens zijn in-game ook nog up te graden tot een hoger niveau, waardoor ze meer schade toedoen aan de vijand. Dit kan gebeuren door middel van de tanden die je verzamelt in het spel, welke her en der te vinden zijn. In potjes en pannetjes, maar ook vijanden laten deze tanden vallen speciaal voor jou.

Dit is natuurlijk niet alles waar je gebruik van kan maken, je kan bijvoorbeeld sneller vooruitgaan door op R2 te drukken. Hiermee verander je heel snel in bloemetjes waardoor je naar voren schiet als het ware, dit kan ook gebruikt worden om aanvallen te ontwijken. Ook is het mogelijk om in de lucht de X-knop ingedrukt te houden, waardoor je nog een stukje verder door zweeft in de lucht. Dit is zeer handig zodat je dan over grotere stukken lava of dergelijke heen kan ‘vliegen’. Het verloopt dan ook allemaal lekker soepeltjes en het is makkelijk te begrijpen. Er had misschien een aim-assist bij de Pepper Grinder kunnen zitten, maar voor dit is dan ook het enige kleine minpunt.

Big Alice, you are beautiful

Net zoals in het verhaal kan Alice zo groot worden als een reus en zo klein als een muis. Dit allemaal door middel van speciale drankjes die je toegediend krijgt in de gam. Het maakt niet uit of ze nou groot of klein is, Alice ziet er in het spel piekfijn uit en haar rokje zwiept heen en weer in de wind. De omgeving ziet er ook wel leuk en aardig uit alleen als we ook op de details gaan letten zijn we niet overal even goed over te spreken.

Het vuur en de lava die we in Alice Madness Returns terugzien zijn een beetje old-school zoals we het een jaar of twee geleden zagen. Ook vinden we het jammer dat als we met ons mes in de muur klieven, dat deze sneden binnen enkele seconden weer zijn verdwenen. Maar als we naar het algemene beeld van de game kijken ziet het er toch zeer mooi uit.

Listen very carefully

Alice Madness Returns is wel een game waarin een goed verhaal zit verwerkt. Hierin krijgen we natuurlijk ook veel gepraat te horen en hier kunnen we uithalen dat de voice-acting gewoon goed is te noemen. Natuurlijk is het niet de kwaliteit van L.A. Noire, maar het voice-acting zoals we hiervoor ook al bekend mee waren.

De muziek die bij de game zit geeft echt het gevoel dat je in een duistere sprookjeswereld bent beland en deze veranderd ook mee zodra je in gevecht bent. Wat je niet zou denken in een game als deze is dat de stem van Alice zelf heel zachtaardig is. Ze komt qua stem over als een heel lief klein meisje, maar wij weten wel beter: schijn bedriegt.

And now what?

De game zelf heeft een redelijk lang verhaallijn waar je minimaal twaalf uur mee zoet bent. Je kan altijd weer hoofdstukken opnieuw doen om zo alle memories, bottles en pig snouts te verzamelen. Als extraatje krijgt iedereen die een exemplaar van deze game aanschaft gratis een code om ook het eerste deel te downloaden. Voor de mensen die deze game niet hebben, is dit eerste deel aan te schaffen voor €9,99 in de PlayStation Store.

De graphics van deze game stammen uit het jaar 2000, maar het blijft natuurlijk wel leuk om lekker in de oude doos te duiken en dit eerste deel ook nog even door te spelen. Er is zat te doen in deze game en menig gamer zal hier ook zeker de nodige uren uit halen. Veel games hebben vaak ook een multiplayer, maar deze game niet. Dit vinden wij niet erg, want wij zouden bij god niet weten wat er in de multiplayer zou moeten gebeuren. Dit is een game die je puur zal aanschaffen voor zijn singleplayer.

Conclusie

Alice Madness Returns is een waardig vervolg op het eerste deel die we elf jaar geleden hebben kunnen spelen. Lekker rondspringen, vliegen en rennen om zo het overgenomen Wonderland te redden van het kwaad met je Vorpal Blade en Pepper Grinder. Helaas is de game een beetje eentonig, maar voor de mensen waarbij dit de pret niet kan drukken is het zeker een leuke game met een sterke singleplayer. Wonderland is lekker gruwelijk in beeld gebracht en de ontwikkelaar krijgt een pluimpje voor het volledig omgooien van een kinderlijke wereld.

Pluspunten

  • Gruwelijke versie van Wonderland
  • Variatie in vijanden
  • Hysteria Mode

Minpunten

  • Soms te eentonig
  • Details hadden wat scherper gemogen