Review: Shadows of the Damned – De game is zonder al te veel poespas aangekondigd door Electronic Arts, maar Shadows of the Damned is er dan alsnog gekomen. Ontwikkelaar Grasshopper Manufacture had de eer om deze game te maken. De shooter moet ons meenemen naar duistere plekken op jacht naar demonen en of dat gelukt is lezen jullie in deze review van Shadows of the Damned.

Welkom in de Underworld

Shadows of the Damned begint op een filmachtige manier en dit is tevens de tutorial. Hierbij wordt ook gelijk het verhaal duidelijk: jij bent Garcia Hotspur, de held in deze game. Je vecht tegen de kwaadaardige demonen uit de Underworld. Nadat je denkt de strijd gewonnen te hebben, wordt jouw vriendin Paula op brute wijze opgehangen en meegenomen naar de Underworld door Fleming, de Lord of the Demons. Ze leeft nog steeds en op je weg wordt ze op de vreemdste manieren keer op keer gedood.

Hier begint jouw pad als Garcia, de stoere man vol met tatoeages die alles probeert om de demons uit te schakelen en zijn vriendin terug te krijgen. Hierbij heeft hij hulp van de zwevende doodskop Johnson, een voormalige demon die altijd in de Underworld heeft geleefd. Tevens is hij ook je wapen, als slagwapen of als geweer.

Op je pad ontmoet je ook Christopher: half mens en half beest. Hem kom je tegen op sommige punten waar je aldaar je wapens kan upgraden of ammo kan kopen. Dit alles kan door de rode en witte gems bij Christopher in te leveren. Daarnaast verkoopt hij ook de nodige alcohol om je health weer op orde te krijgen.

Deze nodig alcohol heb je in de vormen Absinth, Sake en Tequila. Door deze flessen te drinken wordt je health weer verhoogd. Tevens kan je deze flessen ook in hoekjes en kamers vinden of in kisten, maar kan je ook kopen in de vending machines die her en der staan.

Naast de rode en witte gems zijn er ook nog blauwe gems. Deze blauwe gems stop je in het hoofd van Johnson en dan verander je het desbetreffende wapen in een sterkere en nieuwe versie. Hierdoor worden je wapens alsmaar krachtiger en sneller. Daarnaast kan je deze natuurlijk ook weer verbeteren met de rode gems om bijvoorbeeld de kracht, capaciteit of de herlaadsnelheid van het wapen te verbeteren.

Breng verlichting in de duisternis

De game is een third-person shooter die zich vooral in de duistere straten van de Underworld afspeelt. Om door deze straten heen te komen, moet je lichtbundels schieten met Johnson. Dit verjaagt gelijk de demonen die je op je pad tegenkomt. Zo is Johnson meer dan zomaar een wapen, maar ook jouw toegang tot deuren en andere plekken.

Sommige deuren zitten op slot met een babyhoofd. Deze deuren kan je alleen openen met een spciaal voorwerp: een hart, hersens of een aardbei: het duivelse stukje fruit. Het voorwerp stop je ruwweg in de mond van de baby en daarbij kan jij je weg vervolgen in de Underworld. Dit zijn leuke eigenschappen, net zoals hoe je weer op kracht kan komen met alcohol.

Shadows of the Damned klinkt misschien serieus, maar dat kan je totaal niet noemen. Er zit zoveel cynisme in de game en de ontwikkelaar probeert er vooral humor in te krijgen. Doordat het vooral cynisch overkomt, vraag je jezelf af of het allemaal wel bij elkaar past. Helaas is het te droog en niet leuk om elke keer dezelfde soort opmerkingen te horen, maar het geeft ook wel weer een andere kijk op het gamen. Toch pakt het niet goed uit, maar dat heeft Shadows of the Damned vooral aan meerdere dingen te danken.

Tevens is het allemaal met een knipoog naar sex bedoeld, zo lijkt het. Zo heet je eerste wapen bijvoorbeeld ‘Boner’ en moet je een heel rare beweging maken om vuurwerk naar de lucht te schieten voor licht. Er komen nog veel meer dingen naar voren die precies dezelfde overeenkomsten hebben en dit maakt duidelijk dat het toch niet allemaal serieus is in deze game.

http://youtu.be/OmLpN26EZfk

Garcia en Johnson

De diversiteit van de demonen valt wel op. Zo zijn er demonen die je gelijk kapot kan knallen, maar sommige moet je eerst met een lichtbundel raken voordat je ze aan gort kan knallen. Zo zijn er telkens diverse vijanden die net allemaal een andere aanpak nodig hebben. Ook de duisternis is je vijand, want die slokt je energie op. Deze vijand is misschien wel het verraderlijkst, want je moet zo snel mogelijk een uitweg zien te vinden naar het licht.

Dit kan op twee manieren. De eerste is om zo snel mogelijk door te lopen naar het eind van de duisternis, in het tweede geval moet je een lichtbundel afvuren op een geitenkop. Hiermee verlicht je de omgeving zodat de duisternis weer vertrekt. Helaas moet je soms even goed zoeken naar zo’n kop en het is niet altijd even makkelijk om deze gelijk te raken.

Dat brengt ons gelijk naar de gevechten. Garcia gebruikt namelijk vooral veel brute kracht, maar Shadows of the Damned is een Third Person Shooter. Het richten op vijanden en andere doelwitten is helaas te betreuren. Je gaat met gemak van de ene kant van je scherm naar de andere kant van het scherm en er is geen aiming systeem. Dit zorgt vaak voor grote ergernis en draagt totaal niet bij aan een soepele gameplay.

Ook de stijl van het lopen en tijdens melee gevechten is niet goed te noemen. Helaas is het soms moeilijk om een demon te raken terwijl hij letterlijk op één centimeter van je afstaat. Dit staat haaks tegenover de bewegingen die je kan maken, want door middel van één combinatie van twee buttons draai je zomaar even 180 graden, wat dan wel weer de bewegelijkheid bevordert.

Graphics & Sound

Op zich kan je Shadows of the Damned het beste een duistere game noemen met vooral veel neonverlichting. De aparte stijl van de game is weer eens wat nieuws en past er goed bij. Het is ook niet al te serieus en de special effects in de game zijn lekker fel. Daarom verlicht je de Underworld voor met neonverlichting, zoals de objecten die je tegenkomt en gebruikt ook zijn.

De kwaliteit is jammer genoeg niet voldoende. Het ziet er allemaal onafgewerkt af en ziet er statisch uit. Ook het bewegen en lopen ziet er niet goed uit, terwijl de stijl zoals we net besproken hebben wel vernieuwend is. Het is jammer dat deze stijl geen grafische pracht heeft die we kennen van andere duistere games, hier heeft Grasshopper wel een groot minpunt gehaald.

Verder valt het renderen ook gewoon op. Een meter voor je neus zie je de kwaliteit pas verbeteren en dat hoort anno nu gewoon niet meer. Tevens zitten er her en der bugs in zoals vijanden die vast zitten in de muur en zijn er zo nu en dan haperingen in cutscenes of tijdens een gevecht. Het ziet er gewoon onafgewerkt uit en dat is zonde van Shadows of the Damned.

http://youtu.be/vLJ2OrLPJp4

Qua geluid zijn we iets meer tevreden. Zo’n beetje alles past in de vreemde, maar toch vernieuwende sfeer. De muziek, de stemmen, daar is weinig op aan te merken. Ook de cynische humor is door beide hoofdpersonages goed uitgewerkt , alhoewel de voice-acting vaak niet synchroom loopt met de beelden die je ziet.

Conclusie

Shadows of the Damned heeft een unieke stijl, maar helaas is dit niet goed uitgewerkt. Zowel grafisch stelt de game teleur en de te droge humor gaat je vaker irriteren. De game is stilletjes uitgekomen en dat verbaast ons niet. Wil je een Third Person Shooter met een toch best unieke stijl, dan kan je deze best eens proberen, maar meer ook niet. Daarvoor schiet Shadows of the Damned zeker door de afwerking veel te kort.

Pluspunten

  • Unieke stijl
  • Johnson als wapen
  • Special effects

Minpunten

  • Graphics vallen tegen
  • Slecht aiming systeem waardoor richten te moeilijk is
  • Afwerking van de game laat te veel wensen over
  • Lange laadtijden