Endwar is een flinke twist in de Tom Clancy’s series. De serie zet namelijk met deze game voor het eerst een voet in het gebied van Real-Time Strategy. Om zich toch te onderscheiden van de welbekende PC-titels, waaronder Red Alert en Generals, is de standaardbesturing drastisch omgegooid. Spraakbesturing is namelijk het sleutelwoord waar je in deze game mee te maken krijgt. Kan Endwar je zover krijgen om tegen je glimmende, zwarte doos te praten, of kan je dit net zo goed tegen een muur doen?

Het verhaal

Het is er wel, maar het zal niet de reden zijn waarom je deze game zou moeten kopen. Het verhaal in Endwar is namelijk in principe niet veel meer dan een briefing, gevolgd door het winnen van de bijbehorende veldslag. Het verhaal gaat als volgt; In het begin zullen terroristen de opzet van de raketschilden en laserafweringen stop willen zetten. Daarna zal de derde wereldoorlog uitbreken onder de drie supermachten: het Europese Enforcer Corps, het Amerikaanse Joint Strike Force en de Russische Spetsnaz Guard Brigade. Met deze teams zul je over de hele wereld moeten vechten, van Parijs tot in Washington D.C., en van Kopenhagen tot in Rosenburg.

Je stem als controller

De game wijkt af van de gebruikelijke standaard wat besturing betreft. Waar “normale” strategie-games van een point&click systeem gebruik maken, onderscheid EndWar zich door gebruik te maken van spraakbesturing. Met zinnen in de vorm van “Wie, wat, waar” (bijvoorbeeld Unit two secure Delta of Unit twelve attack hostile two) zal je je eenheden bevel geven Satellite Uplinks over te nemen of vijandige eenheden aan te vallen. Hoewel de stemherkenning nog wel eens moeite heeft om een Alpha van een Delta of een 10 van een 7 te onderscheiden, werkt deze feature best wel goed. Toch zou het beter zijn als de spraakbesturing nog wat beter afgesteld zou worden voor niet-Engels sprekenden: als je iets met een Nederlands accent uitspreekt zal het een stuk minder snel herkend worden. Als je ook nog eens verkouden bent en dus een beetje een vervormde stem hebt, kan je net zo goed eerst even een ander spel doen, want dan wil het systeem je nog wel eens verkeerd begrijpen.

De game is wel in zijn geheel met een controller te spelen, maar dit zal je waarschijnlijk laten. Sterker nog, als je geen Bluetooth Headset of PlayStation Eye hebt zal het een stuk minder leuk zijn om Endwar te spelen: je bent minder betrokken bij de game en je zult een stuk trager zijn, waardoor je (online) in het nadeel bent tegen iemand met een microfoon.

Satellite Uplinks

Als je eenmaal het grootste gedeelte van de (niet moeilijke) commando’s uit je hoofd kent, kan je je strategische inzicht zijn gang laten gaan. Het algemene doel is simpel: je moet in iedere map zoveel mogelijk van de zogenaamde Satellite Uplinks overnemen, stations waarmee je contact kan maken met je satelliet. Als dit is gelukt krijg je punten. Deze punt, welke je kan je gebruiken om maximaal 12 eenheden tegelijkertijd op het slagveld te besturen. Ook kan je ze inruilen voor bijvoorbeeld Airstrikes, om het jezelf een stukje makkelijker te maken.

Er zijn drie soorten gamemodes in Endwar: Assault, Conquest en Siege. Deze zul je in het verhaal in context spelen, maar ook in een online- of skirmish game zal je deze modi kunnen selecteren. In de eerste draait het om het vernietigen van vijandige eenheden, in de tweede gaat het om het overnemen en behouden van Satelite Uplinks en in de laatste moet je bepaalde vijandige eenheden vernietigen. Hoewel het moeilijk is om in dit genre meer mogelijkheden te verzinnen, waren wat meer modes wel welkom geweest.

Balans

De krachten en zwakheden van alle units zijn goed uitgedacht: voor elke eenheid is er wel een type eenheid dat hij makkelijk kan verslaan. Helikopters verslaan tanks, tanks verslaan transportvoertuigen, welke weer sterk zijn tegenover helikopters. Artillery is weer sterk tegen alles, maar alleen op grote afstanden en troepen (Riflemen en Engineers) zijn kwetsbaar voor alles, tenzij ze in een gebouw verscholen zitten. Op deze manier kun je precies uitdenken wat voor wapens je in kan zetten en hoe je je troepen op een slimme manier kan verstoppen zodat ze alle langsrijdende tegenstanders kapot maken. Tevens is dit een factor dat er voor zorgt dat je meer nadenkt over wat voor eenheden je gaat gebruiken: met heliktopters alleen red je het niet!

Geluid

Tijdens de game zullen de geluidseffecten van de explosies en kanonschoten je niet teleurstellen. Bepaalde stemmen tijdens het verhaal en de muziek echter wel. Een accent in een stem is natuurlijk wel goed: zo kan je niet alleen zien, maar ook horen uit welk land de persoon komt. Echter kan je de indruk krijgen dat het accent van de Europese mensen een beetje Afrikaans aandoet (natuurlijk als je afgaat op de stereotype accenten). Een Frans, Duits of Brits accent was beter op zijn plaats geweest hier. Ook de muziek had wel wat spectaculairder gemogen: het zijn voornamelijk simpele “oorlogsdeuntjes”, maar wat échte muziek had de game meer diepgang gegeven.

Graphics

Wat uiterlijk betreft is het moeilijk een oordeel te geven over deze game: het is namelijk de eerste Real Time Strategy game op de PlayStation 3, waardoor er nog geen vergelijkingsmateriaal is om te bepalen of deze game er nou slecht, goed of beter uitziet dan verwacht wordt. Toch vallen er wel wat grafische imperfecties op, er is namelijk aardig wat pop-in te zien en zijn de textures nou niet echt opvallend goed. Aan de andere kant, de makers hebben blijkbaar wel veel aandacht besteed aan de prestaties: EndWar draait namelijk als een zonnetje. Zelfs als het scherm volstaat met tanks en helikopters die elkaar het leven zuur maken, is er geen hapering te bekennen. De omgeving is goed gevuld met aardig wat bomen en gebouwen, waar troepen in kunnen schuilen. Een probleem hiermee is dat het soms lijkt dat niet iedereen de bomen ziet: helikopters kunnen bijvoorbeeld dwars door bomen heen schieten, zowel kogels als raketten, en de tegenstander volop raken. Grondtroepen daarentegen lopen keurig overal omheen, dus daar is wel degelijk rekening mee gehouden.

Multiplayer

EndWar kent een aardig sterke online Multiplayer. Kort gezegd is de Theater of War, hoe de modus wordt genoemd, de overtreffende trap van de Single Player. Namelijk zal je met jou team (Europa, de VS of Rusland land proberen te veroveren. Dit doe je niet alleen voor jezelf, maar voor “de gehele natie”: aan het eind van de dag wordt er namelijk gekeken welk land het best heeft gepresteerd. Op basis daarvan worden de territoria heringedeeld. Je doel is simpel: de wereld veroveren. Hoewel dit een geweldig idee is en de uitslagen goed worden verwerkt, heeft Theater of War hetzelfde probleem als het verhaal: het gevoel dat je deel uitmaakt van iets veel groters (je bent ten slotte met een team de wereld aan het veroveren) ontbreekt.

Als Theater of War je niet om kan krijgen, dan zal een offline of online potje skirmish je ook wel vermaken. Hier krijg je gewoon de beschikking over alle eenheden van het gekozen land en kan je zelf een map uitzoeken. Het nadeel van deze modus is, is dat deze statistieken niet bijgehouden worden. Met andere woorden: de enige “ranked” veldslagen zijn die in Theater of War.

Conclusie

In een tijd met verschillende nieuwe franchises heeft een game als EndWar het natuurlijk moeilijk, maar weet wel zijn mannetje te staan. Hoewel het verhaal niet je-van-het is, is de gameplay in het algemeen, samen met een leuke multiplayer zeker wel reden genoeg om de game toch een kans te geven. De stembesturing kan soms nog wel eens moeilijk gaan doen tegen je buitenlandse accent, maar werkt verder prima; zonder deze mogelijkheid zal je Endwar een stuk minder leuk gaan vinden.

Pluspunten:

  • Stembesturing welke ook nog eens goed uitgewerkt is
  • Goed uitgebalanceerde eenheden

Minpunten:

  • Verhaal is niet geweldig
  • Geen grafisch hoogstandje