Review: Rayman Origins – Het platform genre is dood. Althans, als we de trend van de games de laatste paar jaren bekijken komt dat genre weinig tot niet meer voor. Ubisoft wil met Rayman Origins hier weer verandering in brengen en het 2D platform genre helemaal terug in de scene brengen. Of dit met onze grote vriend Rayman is gelukt, of dat Ubisoft het beter bij Assassin’s Creed had kunnen laten deze maand, dat lees je in deze review!

Origins

Zoals je wellicht al in onze preview van de game hebt gelezen, speelt Rayman Origins zich af vóór alle andere avonturen van Rayman en zijn vrienden. In dit geval zouden we niet zeggen dat dit iets slechts is, aangezien je op deze manier zo in de game kan springen zonder enige introductie in het Rayman universum.

Dit laatste is van aardig veel belang, aangezien je vrijwel gelijk in het diepe wordt gegooid. In Rayman Origins vechten Rayman en zijn vrienden zich door een aantal zeer diverse werelden om deze weer helemaal in balans te brengen. Dit doe je niet alleen met de traditionele 2D platformer principes, maar ook door diverse 3D elementen die van een ouderwets genre toch een compleet nieuwe ervaring maken.

Graphics als nooit tevoren

Goed, we zeggen wel eens vaker dat een game echt prachtige graphics heeft. Meestal komt dit dan door erg realistische licht effecten, toffe special effects en explosies, evenals prachtige CGI cutscenes. Bij Rayman Origins spelen al deze zaken totaal geen rol en gaat het puur en alleen om de graphics die je gewoon de hele game door ziet.

De game ziet er namelijk op z’n zachtst gezegd uit als een waar kunstwerk. Alle kleuren knallen recht op je af en de heerlijke cartoon-achtige stijl van de personages en vijanden ziet er speels uit tegenover het prachtige kleurenpalet van alle inactieve objecten op de achtergrond. Zoals het gezegde gaat zegt een foto meer dan duizend woorden, dus check vooral de onderstaande gallery.

Divers

In onze preview heb je kunnen lezen dat we over het algemeen positief waren over de game, maar dat we niet zeker wisten of de game wel divers genoeg zou zijn. Deze uitspraak neem ik na het spelen van de volledige game helemaal terug en ik ga me in een hoekje hierover schamen, want als er iets is wat de game is, is het wel divers.

Elk van de werelden heeft een compleet nieuwe insteek en deze variëren van tropische regenwouden tot gigantische woestijnen waar alles bestaat uit muziekinstrumenten. Dit zorgt niet alleen voor een genot voor het oog tijdens het spelen, maar ook voor steeds vernieuwende gameplay elementen. Zo zal je in de jungle vaak aan lianen zitten slingeren, terwijl je in de woestijn meer dan eens op wat drums moet zitten rammen en door gigantische didgeridoos moet racen.

Side-scrolling

Rayman Origins is echter nog veel meer dan alleen divers en een vernieuwing van een oud genre. Het is namelijk hier en daar een vernieuwing van maar liefst twee oude genres. Ook de side-scrolling shooter wordt goed vertegenwoordigd in Rayman, als we plaats nemen op een flinke mug waarmee we dan de strijd aan gaan met allerlei vliegend gespuis.

Hierin is ook weer een gezonde hoeveelheid humor verwerkt, evenals elementen die we kennen uit games op een zekere andere console. Zo kan de mug namelijk vijanden opzuigen, om deze vervolgens weer op grotere vijanden af te vuren. Het gewone schieten doen we simpelweg door op te vijanden te spugen.

Deze side-scrolling momenten zijn goed verwerkt tussen de normale platform levels in en zorgen weer voor precies genoeg afwisseling om je de hele tijd spelende te houden. Het zal weinig tot niet voorkomen dat je je verveeld in Rayman Origins, wat wel een van onze angsten was toen de game werd onthuld.

Vrolijke sfeer

Tegenwoordig moeten games bijna altijd over knallen, explosies en verderf gaan, naast het vereiste geloofwaardige verhaal en band met de realiteit. Natuurlijk zijn games met geweld erin helemaal niet erg en houden wij ook wel van een potje knallen of scheuren, maar Rayman Origins pakt dit helemaal anders aan en daar waren wij blij verrast in.

Rayman staat als serie al helemaal niet bekend om geweld of iets dergelijks, maar Rayman Origins straalt één en al vrolijkheid uit. Zelfs de vijanden zien er vaak redelijk pluizig en aaibaar uit, voordat ze hun stekels en rotkoppen laten zien natuurlijk. De prachtige wereld om Rayman heen is even vrolijk en waar sommige games de kleuren bruin, grijs en zwart behoorlijk aanprijzen zal je die kleuren niet snel terugvinden in Rayman.

Gotta collect them all

Naast de missies in Rayman Origins zal je vaak merken dat je zit te focussen op het verzamelen van zoveel mogelijk Lums, coins en andere zaken. Deze dingen tellen aan het einde van een level namelijk mee voor je eindscore, welke weer voor personages en nieuwe missies zorgt.

Deze verzameldrift wordt nog gesteund door het feit dat je aan het begin van elke wereld een gloednieuwe power krijgt, die jij en je vrienden allemaal kunnen gebruiken vanaf dat punt. Niet alleen in de missies die nog moeten gebeuren, maar ook in de al gespeelde missies. Dit zorgt ervoor dat je vaak weer terug wilt naar oude werelden om met je nieuwe powers nog even die laatste paar munten en Lums te pakken.

Solo of met maten

We lieten het net al even doorschemeren, maar zoals je waarschijnlijk al had begrepen is Rayman Origins zowel in je eentje als met vrienden te spelen. In je eentje is de game aardig tof, maar met wat vrienden erbij is Rayman Origins een waar genot om te spelen. Vergeet titels als Start the Party, Rayman Origins is dé party game voor de PlayStation 3.


Elke missie is namelijk gewoon door te spelen met vrienden erbij, wat voor nog meer mogelijkheden zorgt. Zo kan je elkaar gaan helpen om makkelijker bij verborgen locaties te komen, alhoewel je elkaar ook gewoon kunt irriteren door je vrienden van ravijnen af te duwen.

Nadelen?

Bij een game als Rayman Origins is het echt zoeken naar minpunten. De game is zo simplistisch van opzet en doch zo goed uitgevoerd dat het vinden van mankementen vrijwel onmogelijk is. Veel voorkomende bugs als framedrops en texture pop-ups zijn nergens te bekennen in Rayman en dat is maar goed ook.

Als we dan toch moeten zitten mierenneuken, is het een beetje jammer dat Rayman Origins vrijwel geen verhaal heeft. De bedoeling van de game wordt uitgelegd in een cutscene van misschien een minuut en daarna is het een kwestie van je door de, meer dan geweldige, levels heen te vechten, vliegen en puzzelen. Een ramp is het dus zeker niet en alleen voor de echte verhaal-o-fielen onder ons zal dit een doorn in het oog zijn.

Conclusie

Ubisoft wil met Rayman Origins bewijzen dat de game industrie meer in zijn mars heeft dan grauwe omgevingen en zoveel mogelijk verwoesting. Door het oude platform genre weer nieuw leven in te blazen en dit te combineren met side-scrolling levels, is dit Ubisoft meer dan gelukt. Rayman Origins is dankzij haar unieke stijl in zoveel opzichten een titel die we niet snel zullen vergeten, maar wel snel zullen aanraden aan iedereen die eens wat anders wil proberen.

Pluspunten

  • Prachtige sfeer en grafische stijl
  • Zat te doen
  • Enorm diverse gameplay en omgevingen
  • Vermakelijk in je eentje als met vrienden
  • Een enorm succesvolle poging tot het moderniseren van een oud genre

Minpunten

  • Weinig tot geen ‘echt’ verhaal