Review: Army Corps of Hell – Tegenwoordig moet vrijwel elke game een good guy als hoofdpersonage hebben, met een nobel doel als het stoppen van een kwade overheerser of het redden van een dame in nood. Maar niet volgens Square Enix. Niet in Army Corps of Hell. Hier gaan we namelijk aan de slag met de meest lugubere, morbide klootzak ooit als hoofdpersoon. Of dit een even kwade invloed heeft op de game, of dat deze verandering juist een welkome verfrissing in de industrie is, dat lees je in deze review!

King of Hell

Army Corps of Hell opent de game gelijk in heerlijke sferen. Loeiharde heavy metal blaast uit de kleine speakers van de PS Vita met een ritme dat je bloed doet stollen, gevolgd door een cutscene die ons hoofdpersonage als de koning van de hel zelve introduceert. Bij zo’n personage verwacht je uiteraard een passend uiterlijk en Square Enix slaat hier compleet de spijker op de kop.

Onze duivelse kameraad is echter tevoorschijn gekomen voor een reden. De hel moet wederom voor hem buigen en om dat te doen heeft hij onderdanen nodig. Onderdanen die zijn tegenstanders tot stof kunnen reduceren. Het is hier waar onze nieuwe slaven geïntroduceerd worden, een eens vredige stam goblins die gemanipuleerd wordt met de duistere magie van de koning van de onderwereld om zijn wil als wet te gehoorzamen.

Obey, miserable slaves

Deze slaven zullen in de game jouw krachtigste wapen vormen. In het begin van de game kunnen we slechts een squadron van 20 goblins met krakkemikkige zwaardjes commanderen, maar al gauw breidt dit zich uit tot getrainde speervechters en zelfs magiërs naarmate jouw eigen kracht ook toeneemt.

Elk van de goblin soorten valt onder een eigen toets en elk van de soorten zal ook apart bestuurt worden. Hierdoor is het zaak goed te micro managen en ervoor te zorgen dat je precies de juiste goblin voor de juiste vijand gebruikt, mits je natuurlijk moe wordt van het constant moeten reviven van jouw nogal fragiele slaven. Als koning van de hel heb je natuurlijk nog een lading krachten, waaronder het onmiddellijk kunnen reviven van jouw afgeslachte slaven als je snel genoeg bij ze bent.

Alchemy

Het sterker maken van onze goblins is vrij essentieel en daarom is er ook een submenu genaamd alchemy. Hier kunnen we allerlei ingrediënten die je van jouw tegenstanders af hebt laten scheuren, combineren tot nieuwe wapens kleding en items. Voordat dit mogelijk is zullen de goblins echter een recept moeten vinden, wat zo nu en dan zal gebeuren na het voltooien van een stadium.

Voor de soldaten en speervechters zijn de nieuwe wapens en kleding vrij rechttoe rechtaan. Het ene mes is nu eenmaal scherper dan het andere en het ene pantser kan meer hebben dan het andere. Voor de magiërs komt er een stukje meer tactiek bij kijken, voor hen heb je namelijk ook verschillende elementen in de wapens die je kan creëren, zoals vuur en bliksem. Alvorens aan een stadium te beginnen zal je dus op moeten letten of er veel vijanden gerelateerd aan vuur van de partij zijn, want dan is het dus niet slim om vuurmagiërs mee te slepen.

Beat the drum

Naast het creëren van nieuwe wapens voor je onderdanen, is het ook mogelijk om items in elkaar te sleutelen die jou tijdens de strijd zullen helpen. Ook de koning van de onderwereld kan namelijk gewond raken en helaas beschikken de simpele goblins niet over de kracht om jou te reviven.

Daarom is het aan jou om items te creëren die jouw levenskracht herstellen. Dit doe je door middel van diverse mini-games, één voor elk type item. Het herstellen van jouw levenskracht doe je bijvoorbeeld door ritmisch op het achterpaneel van de PS Vita te tikken met beide handen, terwijl er in het beeld een grote trommel verschijnt. Doe je dit goed en hou je het ritme erin dan herstel je veel, stelt jouw optreden niet veel voor dan herstel je weinig.

Andere mini-games vervangen de trommel door een gitaar, welke op dezelfde manier bestuurd wordt. Dit zorgt ervoor dat de soms vrij repetitieve gameplay onderbroken wordt, wat een welkome verschijning is.

Same shit, different stage

De gameplay van Army Corps of Hell zit in principe goed in elkaar, begrijp me niet verkeerd. Na het selecteren van het aantal goblins per type ga je aan de slag in de hel om deze te reinigen van alle demonen die in jouw weg staan, wat erg systematisch zal gebeuren. Je verslaat alle vijanden op een plateau, een brug vormt zich van de botten van jouw tegenstanders en je sloopt alles en iedereen op het volgende plateau. Dit herhaal je een aantal keer om op het einde in een wat groter gevecht op een groter plateau los te gaan, om vervolgens weer terug te keren naar jouw veilige schuilplaats.

Helaas is de omgeving in deze stadia vrijwel altijd hetzelfde en ook de vijanden zijn niet bepaald divers. Hoewel elke tegenstander een andere tactiek zal vereisen zal de game op een gegeven moment een vast stappenplan worden en dat is niet de bedoeling bij een game. Ook de variatie die door de mini-games door de game heen gegooid wordt verandert hier niet veel aan, wat een vrij kwalijke zaak is.

Bazen zijn baas

Iets wat wél voor goede variatie zorgt, zijn stadia met boss battles erin. Deze bazen zijn vaak de ergste creaties die de hel op je af kan slingeren en deze zijn dan ook vaak enorm krachtig. De eindbazen variëren van gigantische krakens tot draken en chimera’s en het zijn deze momenten die het de moeite waard maken om je door de nogal repetitieve gameplay heen te werken.

Ook zorgt het afslachten van een baas vaak voor een compleet nieuw alchemy recept wat meer invloed zal hebben op de game. Zo zullen de eerste paar bazen jouw krachten flink op orde brengen en meer goblins onder jouw bevel werken, evenals het introduceren van nieuwe troepen zoals dus de speervechters en de magiërs. Ook zullen jouw slaven hun eerbetoon aan jou voeden met wat zij van de eindbazen afnemen, wat meer capes en helmen inhoudt met de bijbehorende handige effecten.

Graphics en sound

Zoals ik al eerder zei heeft Square Enix bij Army Corps of Hell een vrij opvallende muzieksmaak. De denderende heavy metal zal je door de hele game heen vinden en naar mijn mening is dat een groot pluspunt. De muziek past perfect bij de lugubere sfeer van de game en zal je ook aansporen om met steeds gewelddadigere combo’s en aanvallen te komen om het bloed in het rond te doen spatten.

Helaas zijn de graphics iets minder inspirerend. De game ziet er niet heel veel beter uit dan PSP-titels en dat is jammer, zeker gezien de kracht die de PS Vita bezit. De vijanden en jouw goblins laten aardig wat te wensen over qua details en de omgevingen zijn al helemaal één pot nat. Alhoewel de hel natuurlijk niet echt iets is wat een genot voor het oog moet zijn is het toch zonde dat men niet meer moeite heeft gedaan iets meer variatie in de omgevingen te introduceren.

Conclusie

Al met al heeft Army Corps of Hell met haar 40 stadia genoeg te bieden, alhoewel je na de eerste tien missies eigenlijk wel alles hebt gezien. De bloedstollende heavy metal die de game kenmerkt, gecombineerd met het toffe hoofdpersonage, de lugubere sfeer, de toffe boss battles en de geinige mini-games maken het allemaal enigszins goed. De graphics die flink wat aandacht voor detail missen en het gebrek aan variatie is alleen toch iets wat de game een stuk minder indrukwekkend maakt.

Pluspunten

  • Geweldige sfeer
  • Heerlijk toepasselijke muziek
  • Leuk concept
  • Boss battles zijn geweldig

Minpunten

  • Veel te weinig variatie
  • Omgevingen een en al hetzelfde
  • Graphics missen details