Review: Twisted Metal – In de jaren ‘90 kwam het eerste deel van Twisted Metal uit voor de allereerste PlayStation. Twisted Metal is het kindje van David Jaffe waarmee ook nog eens het genre Car Combat in een klap bekend werd. De game werd toentertijd positief ontvangen en heeft nog steeds een grote groep fans achter zich. Met de Twisted Metal game die pas uit is gekomen hebben Jaffe en zijn team de game opnieuw uitgebracht met flink wat updates en upgrades.  Weet Jaffe met het opnieuw uitbrengen van Twisted Metal weer een nieuwe en unieke standaard in het car combat genre neer te zetten, of slaat hij de plank mis? Dat lees je allemaal in deze review.

The Twisted fate of Sweet Tooth the Clown

De singleplayer van Twisted Metal is opgedeeld in drie gedeeltes. Te beginnen met de welbekende Sweet Tooth. Sweet Tooth was eerst een normale vader met een baantje op de ijscowagen. Erg sterk is deze verhaallijn helaas niet, maar gelukkig is dat is ook niet het het voornaamste van deze game.

Het verhaal laat het leven zien van drie compleet doorgedraaide coureurs, te weten Sweet Tooth, Doll Face en Mr. Grimm. Alle drie de coureurs hebben een wens die ze graag vervuld zien worden, en Calypso kan deze wensen in vervulling laten gaten, mits ze meedoen aan het Twisted Metal toernooi.

Ieder van de drie heeft zijn eigen verhaal wat weer is onderverdeeld in een aantal verschillende onderdelen, denk aan een race van punt A naar B waar tussenin je door poortjes moet rijden, of gewoon een deathmatch waarin je als laatste over moet blijven. Tussen de soms best pittige races door speel je af en toe ook een filmpje vrij waarin het verhaal weer wat verder wordt uitgelegd. Deze filmpjes zijn erg leuk gemaakt, maar ze voegen niet veel toe. Tijdens de cutscenes krijg je te horen waarom ze zijn doorgedraaid en wat ze gaan doen om het Twisted Metal toernooi te winnen.

Zo is Sweet Tooth van een normale huisvader veranderd in een seriemoordenaar met een clownmasker die rondrijdt in een ijscowagen. De andere twee verhalen houden we voor onszelf, zodat jullie deze zelf kunnen ontdekken en het niet alleen maar draait om het racen en schieten.

Gameplay

De verschillende voertuigen in Twisted Metal zijn stuk voor stuk erg leuk vormgegeven en zien er bijna allemaal onmogelijk uit.. Door het grote arsenaal aan wapens wat over alle levels verspreid ligt en die je kunt oppikken blijft er genoeg variatie inzitten. Regelmatig heb je pech wanneer je op een wapen afrijdt en net voor je rijdt een tegenstander er overheen en is hij weg, maar dit is andersom hetzelfde en is weer een extra stukje competitie.

Het is echt een absolute aanrader om de training ten minste een keer te spelen, zodat je weet wat er allemaal mogelijk is, hoe het werkt en welke knoppen je moet gebruiken. Voor iemand die voor de eerste keer Twisted Metal speelt zijn het erg veel combinaties en knoppen die je moet onthouden om je tegenstanders af te straffen en als winnaar uit de bus te komen.

Graphics en sound

De muziek in Twisted Metal zorgt voor de donkere sfeer en past perfect bij deze game. Harde rauwe rockmuziek komen samen met grote ontploffingen en de brullende motoren maken het idee achter Twisted Metal helemaal af. De stemmen zijn zoals ze moeten zijn, dreigend en passen perfect in het spel. Een minpuntje vind ik toch wel dat wanneer je voertuig bijna kapot is door al het geweld, iemand zegt dat je wagen bijna kapot is en dit net zolang blijft herhalen tot je door de health-truck bent gereden of de garage bent binnengereden.

Een puntje wat me wel opviel maar toch niet heel storend is tijdens het spelen was dat er tijdens de cutscenes regelmatig gebouwen ineens verschijnen. Gelukkig valt dit niet zo op wanneer je daadwerkelijk aan het racen bent en heb je hier niet zo’n last van omdat je dan volledig op je wagen, de tegenstanders en in het begin nog heel erg de goede knoppen moet letten wil je niet ergens in de goot eindigen als hoopje schroot. Grafisch is Twisted Metal zeker niet slecht te noemen. Natuurlijk is het niet te vergelijken met bijvoorbeeld een Gran Turismo 5 of Uncharted, maar slecht is het zeker niet.

Multiplayer

De multiplayer biedt voldoende actie om lang plezier te hebben van Twisted Metal. Zo kun je kiezen tussen de vrij toegankelijke spellen, waaronder Deathmatch, Knockout en Prooi vallen. In deze drie spellen is het ieder voor zich en Prooi vind ik hier toch wel de meest leuke van. Een van de spelers is hier de Prooi, en de overige spelers moeten deze prooi zien te vernietigen met zoveel mogelijk vuurkracht en rammen en zorgen dat je zelf niet vernietigd wordt. Wanneer de Prooi dood is, wordt automatisch degene die dit heeft gedaan de nieuwe Prooi. Natuurlijk spreken Deathmatch en Knockout voor zich en hebben verder geen uitleg nodig.

Je kunt ook in een team de online wereld proberen te domineren, dit zijn dezelfde drie modes als in de vrij toegankelijke spellen, alleen speel je deze in een team.

De derde en laatste categorie is doelgerichte spellen. Hierin speel je met twee teams tegen elkaar, en is het de bedoeling om een beeld van de tegenstander zo snel mogelijk te vernietigen door de groepsleider van de tegenstander gevangen te nemen en daarna achter een truck met raketten te blijven staan om de leider te offeren. Als de raket is gelanceerd moet deze bestuurd worden naar het beeld van de tegenstanders, die helaas ook de raket uit de lucht kunnen schieten. Verder is het ook nog mogelijk om via een splitscreen met z’n tweeën online te spelen wat verrassend genoeg heel goed werkt.

Conclusie

Met Twisted Metal heeft Jaffe samen met zijn team weer een vette game neergezet waarin genoeg uurtjes aan speelplezier gestoken kunnen worden.
De verhaallijn in de single-player mode stelt niet zo heel veel voor, maar dit wordt dan weer ruimschoots goedgemaakt door het multiplayer gedeelte waarin je flink tekeer kunt gaan.

Pluspunten

    • Vette wapens
    • Levels zijn stuk voor stuk leuk
    • Goede muziek en geluidseffecten
    • Multiplayer blijft lang leuk

Minpunten

    • Teveel toetsen en toetscombinaties in het begin
    • Gebouwen die ineens verschijnen