Review: Dragon’s Dogma – Met grote namen als Dark Souls en The Elder Scrolls V: Skyrim werd de lat voor RPG’s erg hoog gelegd. Als je dus met een nieuwe RPG komt aanzetten, kun je er maar beter voor zorgen dat hij erg goed is. Toch waagden de mensen van Capcom zich er aan en creëerden Dragon’s Dogma, een toch wel vrij unieke RPG. We begonnen dan ook gretig aan deze game en werden al snel erg aangenaam verrast. Waarom dit zo was, kun je hieronder lezen.

In Dragon’s Dogma kruip je in de huid van een simpele dorpsbewoner. Je leven was eenvoudig en kalm, tot een draak besloot om je dorp aan te vallen. Dapper neem je het zwaard op en neem je het op tegen de draak. Dit bleek echter niet je beste idee, want de draak maakt al gauw korte metten met je. Hij is wel onder de indruk van je moed, waardoor hij besluit om je uit te kiezen. Klinkt leuk, maar hij steelt wel je hart. Om dit terug te winnen, zal je sterker moeten worden en op zoek moeten gaan naar de Seneschal. Deze zal je moeten bevechten en de uitkomst van dit gevecht bepaalt je verdere lot. Win je, dan word jij de nieuwe Seneschal; verlies je, dan word je de nieuwe draak.

Je begint dus aan een lang en uitdagend avontuur met vele quests en sterke tegenstanders op je pad. Eerst zal je wel je eigen held moeten maken. Je kunt je held naar je eigen evenbeeld schapen, of knotsgek doen en er een bejaarde dwerg van maken. De mogelijkheden lijken oneindig, want je kunt je personage tot in de kleinste details aanpassen. Daarna zal je moeten kiezen wat voor type speler je wilt zijn. Je kunt kiezen uit verschillende klasses zoals een fighter, een magiër en een dief. Hier kan je best wel even over nadenken, want je tactiek zal sterk afhangen van het type personage dat je maakt en zijn bijbehorende sterktes en zwaktes.

Je zult dit grote avontuur niet alleen moeten voltooien, want je kunt rekenen op de zogenaamde pawns. Doordat jij de zogenaamde Arisen bent staan de pawns klaar om jou te dienen. Je mag de hoofdpawn zelf ontwerpen, net zoals je de held gemaakt hebt. Naast je hoofdpawn, die permanent bij je is, kun je nog twee pawns inhuren. Deze zijn gratis als ze van een gelijk level zijn, maar je kunt ook sterkere pawns inhuren. De pawns van je vrienden kun je dan weer gratis inhuren. Dit kan erg handig zijn, omdat een sterkere pawn bij je hebben alles wat makkelijker maakt.

Je pawns dienen ook niet alleen om te vechten, want ze zijn als het ware een wandelende encyclopedie. Als je pawns een vijand verslaan zullen ze hem beter leren kennen. Hierdoor kunnen ze tijdens het gevecht tactisch advies geven over waar je de vijand best kunt raken of tegen welke magie hij echt niet tegen kan. Ook voor de quests kan dit handig zijn. Als je namelijk een pawn bij je hebt die je actieve quest al eens gedaan heeft, dan kan hij je instructies geven, waardoor je quest veel vlotter zal verlopen.

De pawns zijn dus erg goed bedacht en uitgewerkt door Capcom, iets wat we over het vechtsysteem ook kunnen zeggen. Hoe je vecht zal voornamelijk afhangen van je klasse. Zo zullen de typische fighters er op los hakken, terwijl de rogue van op een afstand vijanden neermaait. Je zult naast een zware en een standaardaanval ook elke vijand kunnen vastgrijpen. Dit is waarschijnlijk het beste onderdeel van heel het spel, want hierdoor wordt elk gevecht veel spectaculairder. Zo kan je kleine vijanden zoals goblins opheffen en in een ravijn gooien. Grotere vijanden kan je dan weer beklimmen om zo naar zijn zwakke plek te zoeken.

Dit ziet er erg spectaculair uit en is ook nog eens erg goed uitgewerkt, want een hydra gaat opmerkelijk veel sneller neer als je zijn hoofd afkapt, terwijl een gehoornde vijand opeens veel minder sterk wordt als je zijn hoorns er weet af te slaan. De vijanden zullen ook reageren op een klimmende held. Dit kan gaan van woest op zichzelf meppen tot een body slam om je zo van hen af te werpen. Je zult dus niet hersenloos op elke vijand kunnen klimmen, want je wordt zo al snel hun hoofddoelwit. Ook worden gevechten opeens veel realistischer, want je staat niet zoals bij de meeste games een hele tijd op een gigantisch monster zijn voet in te hakken.

Wat veel RPG fans ook leuk zullen vinden is de hoge moeilijkheidsgraad van het spel. Je zult veel moeten gaan trainen, want van in het begin kun je al veel sterke monsters tegenkomen, welke jou en je party binnen de tien seconden in de pan hakken. Je bouwt dus stilaan je kracht op en kan hoe langer hoe meer vijanden aan. Dit wil echter niet zeggen dat je een Chimera na een tijdje zomaar even aankunt. Het is namelijk zo dat je voor nogal wat pittige gevechten zult komen te staan. We overdrijven niet als we zeggen dat we op een bepaald moment tot twintig minuten met een cycloop hebben staan vechten. Dit kwam ook niet neer op twintig minuten button bashen, integendeel: we hebben de volle twintig minuten op het puntje van onze stoel gezeten!

Lijkt dit je te moeilijk? Geen probleem, want door sterke pawns in je team te steken worden al je gevechten veel luchtiger en kan je af en toe eens rustig op de achtergrond gaan staan, terwijl je pawns het zware werk verrichten. Je bepaalt dus zelf een beetje hoe moeilijk de game wordt, waardoor Dragon’s Dogma een erg breed publiek kan bereiken. De game bleef ons maar verbazen. Bekijk bijvoorbeeld de wereld van Dragon’s Dogma eens wanneer het nacht is: het lijkt wel alsof Capcom je in één van hun Resident Evil games sleurt.

Waar je overdag overrompeld werd door goblins en criminelen, kom je nu zombies tegen. Het aantal vijanden ligt ’s nachts ook opmerkelijk hoger. Combineer dit met het kleine beetje licht van je olielamp, welke je geregeld van verse olie moet voorzien, en je kunt al raden wanneer je beter veilig in de stad gaat zitten. Hier kan je dan items verhandelen, je skills upgraden of op zoek gaan naar quests. Om je skills te upgraden zal je wel discipline points nodig hebben, welke je verdiend door in level te stijgen.

De quests zullen enorm veel tijd in beslag nemen, maar doordat de gevechten zo episch zijn en je extreem veel voldoening krijgt van na al dat trainen eindelijk een indrukwekend monster te kunnen verslaan, zal je meer bezig zijn met trainen en monster hunten dan met de eigenlijke quest. Dit is niet storend, want de wereld is gigantisch, waardoor het lijkt alsof je eindeloos naar monsters kan zoeken. Tot nu toe zijn we dus erg lyrisch over deze game, maar we ontdekten toch enkele storende minpunten.

Zo is Dragon’s Dogma een indrukwekkende RPG, maar grafisch stelt hij weinig voor. De graphics zijn niet slecht, maar opmerkelijk veel slechter dan die van de grote concurrenten. Ook de audio is niet slecht, maar doordat je pawns maar een beperkt aantal dingen kunnen zeggen, ken je na enkele uren hun tips en monologen al vanbuiten. Ook praten je pawns gewoonweg veel, waardoor het soms lijkt alsof je twee oude dames bij je hebt in plaats van gevreesde krijgers.

Conclusie

Dragon’s Dogma doet het RPG genre eer aan. De game is erg uitdagend, je moet hem erg tactisch spelen en het is ook nog eens erg origineel. We kunnen nog steeds niet geloven hoe bruut de gevechten er uitzien en hoe lang sommige wel niet geduurd hebben. Ook het verschil tussen dag en nacht en de pawns zijn erg leuk bedacht en geven een meerwaarde aan de game. Laat deze game dus zeker niet aan je voorbijgaan, maar reserveer alvast een zeventigtal uur om er in te steken.

Pluspunten

  • Extreem lange speelduur
  • Zowel moeilijk al toegankelijk
  • Dag/nacht cyclus
  • Spectaculair vechtsysteen
  • Afwezigheid level scaling
  • Gigantische omgeving
  • Brute vijanden

Minpunten

  • Pawns blijven maar lullen
  • Grafisch achterhaald
  • Matige verhaalopbouw