Hands-on: Sleeping Dogs – Het free roaming genre is de afgelopen tien jaar vanuit het niets ontstaan en uitgegroeid tot één van de populairste genres. Grand Theft Auto was jarenlang heer en meester in dit genre, mede doordat deze franchise min of meer de grondlegger is geweest. Toch probeerden anderen het ook en hebben we de afgelopen jaren vele toffe free roaming games voorbij zien komen. Volgende maand komt er weer één uit en dat is Sleeping Dogs, een game die we al uitgebreid hebben kunnen spelen.

Je duikt de Chinese onderwereld in

Sleeping Dogs hebben we al een aantal keer in actie gezien en op de E3 konden we de game eventjes spelen. De beschikbare content was op die momenten echter vrij beperkt, maar dat was de laatste keer dat we de game speelden niet aan de orde. We hebben ruim drie uur in Hong Kong rondgelopen en onze eerdere verwachtingen werden wederom ingelost. Sleeping Dogs is min of meer de aftrapper van een najaar vol Triple A titels, dat met deze titel erg sterk uit de startblokken lijkt te gaan schieten.

De drie uur die we in Hong Kong hebben gespendeerd waren voornamelijk gericht op het spelen van missies die tot de hoofdverhaallijn behoren. Zo speelden we de eerste vijf missies en daarnaast ook nog drie missies veel verder in het verhaal. Dit gebrek aan chronologie zorgde ervoor dat we het verhaal niet helemaal konden volgen, wat ons uiteindelijk alleen maar meer deed verlangen naar de volledige game. Het verhaal is namelijk erg interessant. Jij belandt als een ogenschijnlijke nietsnut in de bak in Hong Kong, waar je een oude bekend uit je jeugd tegenkomt.

Hij is echter betrokken met de Chinese onderwereld en al snel zal hij je introduceren tot zijn baas en hun duistere bezigheden. Als een oude bekende voor de bendeleden zul je onderaan de ladder moeten beginnen, maar uiteindelijk zal je je steeds verder op weten te werken in de hiërarchie van de bende. Hoe dat precies zal gaan uitpakken is ook voor ons nog een beetje gissen, hoewel we tijdens het spelen van de missies wel een goed beeld kregen van bepaalde verhaalgedreven stukken in de game. Toch houden we dat voor ons, aangezien we niets willen spoilen.

Een niet bijzonder, maar toch intrigerend verhaal

Het verhaal is eigenlijk niet heel erg bijzonder, althans in het gedeelte dat wij speelden dan, maar het komt op de één of andere manier allemaal erg intrigerend over en uiteindelijk blijf je spelen om meer te weten te komen. We speelden een previewversie met flarden van de game en als de game dan al zoiets weet te bewerkstelligen… dan kan de uiteindelijke game alleen nog maar beter uitdraaien. Hierbij moeten we opmerken dat de Chinese onderwereld toch wat anders in elkaar zit dan de Amerikaanse onderwereld die je kent uit GTA, dus in dat opzicht is het per definitie al interessant.

Het hoofdpersonage is bovendien een boeiend persoon met de nodige diepgang die je gaandeweg steeds beter zal begrijpen en de verschillende andere personages die geïntroduceerd worden hebben allen echt een eigen persoonlijkheid en maken zo het verhaal alleen maar boeiender. Tel daarbij de vele goede dialogen op en de uitstekende voice-acting en je hebt een prima opzet van verhaal en cut-scenes die elke speler ongetwijfeld van het begin tot het einde zal blijven boeien.

Je begint onderaan de ladder

Het verhaal en de personages zijn sowieso al een interessant aspect van de game, maar we mogen ook zeker de eigenlijke gameplay niet vergeten. Zoals al aangegeven begin je onderaan de ladder en dat was goed te merken in het begin van de game. Je krijgt lullige opdrachten en als het op een gevecht uitloopt, dan kan je niet anders dan je vuisten gebruiken. Zo nu en dan kun je nog wat wapens mee in de strijd gooien, zoals een koevoet, maar daar blijft het dan bij. Wanneer je echter een stuk verder in de game komt, dan zal het zwaardere geschut boven tafel komen. Al bij al kregen we een redelijk goede indruk van het vechtsysteem in Sleeping Dogs.

Het schieten ging als een zonnetje, maar we moesten wel continu voorzichtig omgaan met de kogels. De wapens liggen immers niet voor het oprapen en op is op. Wel kun je dan overschakelen tot het vechten met je handen. Dit vechten gaat middels lichte en zware aanvallen. Bovendien ben je redelijk handig met een aantal vechtmoves, waarbij je veel schade aanbrengt of een aanval ontwijkt. Veelal neem je het op tegen meerdere vijanden en dan is het verstandig om aanvallen te ontwijken. De game heeft hier een tof countersysteem voor. Zodra een aanval dreigt begint de vijand rood op te lichten. Door een druk op de juiste knop kun je de aanval counteren en ook zelf forse tikken uitdelen.

Hierbij is opletten van belang, zeker aan het begin van de game, want met een paar tikken ben je de pijp uit. Jij kunt harde klappen uitdelen, maar dat kunnen de vijanden ook. Een leuk detail is dat de omgevingen op veel verschillende manieren te gebruiken zijn. Kun je het vechtend niet af? Pak een vijand beet, loop naar een ventilator en ram zijn hoofd naar binnen. Juist… er blijft weinig van over. Op andere locaties kun je vijanden aan vleeshaken hangen, elektrocuteren en meer. Dit soort speciale aanvallen kun je per object in de omgeving maar één keer gebruiken en vet dat het is. Het geeft de game een duidelijke volwassen toon en die kunnen we waarderen.

Missies worden gaandeweg boeiender

De missies die we aan het begin van onze speelsessie speelden hadden overigens niet veel om handen. Het was veelal een beetje vechten en mensen afpersen en dat was het dan wel. Niet vreemd, want je moet ergens beginnen. Het werd dan ook een stuk interessanter toen we verderop in de game belandden en we zelf een aanslag moesten plegen. Dit ging gepaard met achtervolgingen te voet, met auto’s en zelfs met boten. Tijdens de achtervolgingen met de auto’s kwamen er bovendien ook nog wapens aan te pas en werd de gameplay pas echt hectisch. Sleeping Dogs is duidelijk een game die even op gang moet komen.

Dat merkten we ook tussen de missies door verderop in de game, waarbij het qua geweld er vrij gruwelijk aan toe ging. We hebben veel in games gezien, maar Sleeping Dogs weet toch weer een nieuw gruwelijk segment aan te boren. Een slechte zaak? Nee, hoor, het maakt de stijl van de criminaliteit bij de Chinese maffia alleen nog maar boeiender en meer geloofwaardig. De singleplayer van Sleeping Dogs zal dan ook zowel qua verhaal als qua gameplay een stoere aangelegenheid worden en naast het volgen van het verhaal en bijbehorende missies zal er nog genoeg te doen zijn in de stad.

Zo zijn er minigames in de vorm van haangevechten of races en daarnaast zul je ‘favours’ voor willekeurige inwoners kunnen doen. Deze kennen soms een vrij lollige insteek, waardoor je toch nog een soort glimlach op je gezicht krijgt, ondanks de verder behoorlijk serieuze opzet van de game. Dergelijk favours uitvoeren zijn bovendien handig om nieuwe persoonlijke eigenschappen vrij te spelen. Door missies, favours en meer uit te voeren stijgt er langzaam een meter. Eenmaal vol, dan krijg je een upgradepunt, welke je kunt spenderen aan veel verschillende aspecten. Denk dan aan sneller herladen of dat je klappen beter kunt incasseren en meer.

Voorlopige conclusie

De speelsessie van ruim drie uur liet een bijzonder positieve indruk op ons achter. Sleeping Dogs gaat een vette game worden, dat staat als een paal boven water. De game speelt als een zonnetje, het verhaal is boeiend genoeg en er is voldoende variatie aanwezig. De volwassen toon lijkt ons overigens bijzonder goed en het past perfect binnen de opgeroepen sfeer. Wel is een nadelig aspect de grafische kant van de game. Zo is het grafisch maar matig en de draw-distance is beroerd te noemen. Ook is de anti-aliasing niet echt denderen en dat is wat jammer. Toch drukte dat absoluut niet het plezier dat we hadden tijdens onze speelsessie, dus wat ons betreft zet je deze game best op je verlanglijst.