Review: Metal Gear Solid HD Collection – De mannen van Konami mogen in augustus de taart aansnijden, want ze hebben iets te vieren. De serie die op de PlayStation 1 begon en al snel koning was in het Stealth Action genre bestaat dan 25 jaar. De game was een groot succes en dat heeft deze inmiddels 16 titels tellende serie tot op de dag van vandaag vast weten te houden. Nog steeds is men razend enthousiast als er een nieuwe titel in de serie wordt aangekondigd. We hebben het uiteraard over Metal Gear Solid. Onlangs kwam de HD Collectie uit voor de PlayStation Vita en in deze recensie vertellen we uitgebreid over onze ervaringen met de game.

Metal Gear Solid 3 op een handheld? Laat me niet lachen!

Er zijn al heel wat Metal Gear games verschenen voor de PlayStation Portable, maar wie een paar jaar geleden had gezegd dat we over zoveel jaar Metal Gear Solid 3 op een handheld zouden kunnen spelen werd hoogstwaarschijnlijk direct uitgelachen. Een game die toen zo krachtig was op zoiets kleins als een PSP? Dat kon gewoon niet. Een paar jaar verder is de technologie erg gegroeid en hebben we een PS3 op zakformaat. Technologie blijft toch iets magisch!

In het begin van dit jaar verscheen de HD Collectie al op de PlayStation 3. Deze collectie bestond uit vijf games: MGS2, MGS3, MGS Peace Walker en twee Nintendo titels: Metal Gear en Metal Gear 2. Wat ons dan ook direct opvalt bij het opstarten van de collectie op de Vita, is dat MGS Peace Walker in het hoofdmenu ontbreekt. Is dit uit gebrek aan ruimte op de gameschijfjes? Is het omdat de game al op een handheld is verschenen? Wij vragen het ons af, want het is eigenlijk best jammer. Verder vinden we in de Vita versie gelukkig alle titels terug die zich ook op de PS3 editie bevonden.

Nette graphics, maar touchscreen overbodig

Natuurlijk zijn de verhalen identiek aan de originele games. MGS 3 speelt zich nog steeds af in de jungles en in MGS2 spelen we nog steeds met de ninja Raiden. Bij het verhaal gaan we in deze recensie dus niet stilstaan. Wel gaan we het hebben over de graphics en de besturing van de game en laten we dan maar beginnen met de graphics. Op de PS3 waren we al dolenthousiast over de graphics van de HD Remake. Als je had gezegd dat de game een launchtitel was voor de PS3, hadden we het ongetwijfeld geloofd! Op de PS Vita komen deze graphics nog beter over dan op de console. Dit komt natuurlijk mede omdat je op een kleiner scherm speelt, waardoor alles er net wat scherper uitziet. Alles ziet er dus erg strak uit en de game valt zeker niet in het niets bij een titel als Uncharted: golden Abyss.

De graphics hebben we gehad, dus gaan we over naar de besturing. Als je de recensie leest ben je hier waarschijnlijk het meest benieuwd naar, aangezien de rest vrijwel hetzelfde is als de consoleversie. Hoe werkt de game met de touchscreens? Kunnen we de Sixaxis technologie gebruiken? Etc.. Natuurlijk hebben we al meerdere games gespeeld op deze handheld en bij bijna alle titels wordt in het menu grotendeels gebruik gemaakt van het touchscreen. Toen we de collectie opstartten was het eerste wat we dan ook deden met onze vingers op het scherm tikken om uit het ‘tik om naar het menu te gaan’ scherm te komen. Dat tikken had echter geen zin, want deze game werkt nauwelijks met de touchscreens.

Naked Snake is niet te betasten

Het enige waar we het touchscreen voor gebruiken is om je wapens te kiezen, of om je gadgets te selecteren. Of simpeler gezegd: je touchscreen dient ervoor om de taak van L2 en R2 over te nemen. Als je wilt wisselen van wapen hou je simpelweg je vinger op het icoontje rechts onder in beeld en het menu van wapens verschijnt. Sleep je vinger naar het wapen dat je wilt en klaar is kees. Iets wat we dan weer niet bij iedere game zien, is dat de game ook gebruikt maakt van het touchscreen op de achterkant.

Deze wordt bijvoorbeeld gebruikt om je sonar te activeren. Eén tik op de achterkant en het bliepje van de sonar galmt door de speakers. Toch vonden we deze manier van spelen niet heel prettig. Als je aan het gamen bent heb je namelijk vaak je middelvinger gedeeltelijk tegen het scherm aan, omdat het toestel dan simpelweg fijner in de hand ligt. Als je dus je vinger even verplaatst is de kans al groot dat je de sonar activeert en je misschien wel een ‘caution’ aan je broek hebt hangen. Niet erg prettig als je ongezien de game wil doorkomen. Verder valt ons ook op dat de pookjes wat directer reageren in vergelijking met de consoleversie.

Transfarring, wat een uitvinding!

Wat nieuw is aan deze HD Collectie, is dat het de enige game is welke de mogelijkheid heeft om je opgeslagen games over te zetten via ‘transfarring’. Zo kan je bijvoorbeeld in de trein lekker gamen en als je thuis bent heel simpel je opslagdata overzetten naar je PS3, om daarop verder te spelen. Dit kan op twee manieren: je kunt je PSVita linken aan je console om zo via wifi de gegevens uit te wisselen, maar je kan dit ook via de ‘cloud’ doen. Hier zet je de gegevens in de cloud en kan je de data op de console eraf halen of andersom. Het fijne aan deze cloud is dat je niet perse verbinding hoeft te maken met de wifi-spot waar je PS3 aan gelinkt is.

Conclusie

Als een game verschijnt op verschillende platformen, haal je meestal maar één versie van de game in huis. Dit geldt ook voor de HD Collectie van Metal Gear Solid. De PS Vita versie van de game is zeker aan te raden als je niet beschikt over een xbox of een PS3. De games blijven fantastisch om te herbeleven, maar als je een console in huis hebt raden we je toch aan om die game aan te schaffen. Dit mede door het ontbreken van Metal Gear Solid: Peace Walker op de Vita en omdat het spelen met een controller in je handen naar onze mening toch altijd vele malen prettiger blijft. De game dubbel in huis te halen is wel erg overbodig, tenzij je vaak op reis gaat en MGS echt niet wil of kan achterlaten.

Pluspunten

  • Grafisch erg mooi
  • Transfarring
  • Replay
  • Verhaal

Minpunten

  • Touchscreen
  • Waar is MGS Peace Walker?