Hands-on: Darksiders II – De vier ruiters van de Apocalyps spelen een belangrijke rol in het zesde hoofdstuk van Openbaringen in de Bijbel. De profetie van deze vier ruiters zal uitkomen op het moment dat de antichrist aan de macht is en dat is volgens sommigen nu al aan de gang en volgens anderen moet het nog gaan gebeuren. Als we dan naar de game Darksiders kijken die hier een beeld van schetst, dan is het geen prettig vooruitzicht, maar zolang we dit tafereel veilig op onze PlayStation 3 kunnen beleven vinden wij het prima.

Historisch tintje in een apocalyptische wereld

THQ en Vigil Games kwamen twee jaar geleden met Darksiders: Wrath of War en dat was een prima game die een unieke setting kende. De gevechten tussen War, de demonen en de Destroyer was iets met een historisch tintje en dat in apocalyptische wereld waar de mensheid is verdwenen. Juist de setting deed de game van andere games onderscheiden en inmiddels is het bijna tijd voor de opvolger die de simpele naam Darksiders II draagt. Wij speelden de eerste twee uur van de game en waren wederom onder de indruk.

In deze game speel je niet met War, maar ga je met Death aan de slag en wat wederom een belangrijke rol zal spelen is het verhaal. Death is op zoek naar zijn broer en op zijn weg zal hij veel hindernissen aantreffen en als hij iets wilt hebben, dan zal hij daar eerst iets voor moeten doen. Maar dit hangt allemaal wel samen met het complete plaatje en dat levert een zeer ruime speelduur op. Het origineel was qua speelduur al niet erg kort te noemen en het vervolg gaat hier nog eens fors overheen, want als we THQ moeten geloven zul je rustig 30 uur kwijt zijn aan de game.

Death is gelijk aan War, maar ook weer niet

Death is als personage zowel gelijk aan War, alsook fors anders qua mogelijkheden. Zo is de manier van klimmen en vechten eigenlijk onveranderd. Maar waar je in het origineel relatief snel na het starten al je krachten kwijtraakt en deze gaandeweg weer opbouwt heb je met Death in Darksiders II bij aanvang per definitie al meer mogelijkheden die je dan ook nog eens verder kunt uitbreiden. Een fijne mogelijkheid van Death is dat hij in open gebieden met een druk op de knop met een paard verder kan in plaats alles met de voet af te leggen.

Open gebieden zul je in Darksiders II dan ook meer aantreffen, want de speelwereld is veel meer uitgestrekt en hoewel de game altijd relatief lineair lijkt te zijn heb je wel de mogelijkheid om tijdens je reis even een zijpad te bewandelen om daar te zoeken naar extra items. Toch zal het verhaal een zeer belangrijke rol spelen en gezien de manier waarop dit gebracht wordt zul je dit ook achter elkaar door willen blijven spelen en dat brengt je van de ene toffe locatie naar de andere waarbij je vooral veel aan het vechten, klimmen en klauteren bent.

Zo nu en dan krijg je nog wat puzzels voorgeschoteld, maar deze zullen nooit echt heel spectaculair zijn. Althans, dat is de interpretatie op basis van de eerste twee uur van de game. Wellicht dat je gaandeweg meer uitdaging zal aantreffen. Deze uitdaging tref je overigens wel erg snel aan na het starten van de game in combinatie met eindbazen. De eindbazen in het origineel waren stuk voor stuk erg tof, maar het duurde de nodige tijd voordat je echt een grote eindbaas tegenkwam. In Darksiders II zal dat wat vlotter gaan en ja, ook deze zagen er erg vet uit.

Creativiteit de vrije loop laten gaan

Per eindbaas zul je een bepaalde manier van vechten moeten hanteren, zoals gebruikelijk is in soortgelijke games en Vigil Games heeft de creativiteit weer de vrije loop laten gaan wat betreft vormgeving. Vanuit het perspectief wat je zoal kunt verwachten kunnen we je vertellen dat op basis van twee uur gameplay je meer van hetzelfde kunt verwachten. Dat is geen slechte zaak, want de gameplay van het origineel zat prima in elkaar en dat valt nu ook bij de opvolger te verwachten. Wel viel ons op dat de mogelijkheden in het origineel langzaam werden opgebouwd en dat dit bij Darksiders II veel sneller achter elkaar door gaat. Laat staan wat je na een uur of tien spelen kunt verwachten. Inderdaad, een mooi vooruitzicht.

Een ander punt dat ons opviel was dat we totaal geen moeite hadden met de game. We speelden op normal en we legden amper tot niet het loodje. Daarbij komt dat als je verkeert springt, je automatisch wordt teruggezet op de plek waar het fout ging en als je bij een einbaas de pijp uit gaat, dan begin je weer voor zijn neus. Dus de ervaren speler lijkt vooralsnog niet echt veel moeite te zullen gaan hebben met de game. Een ander punt dat ons opviel was dat de game visueel nog precies hetzelfde is als het origineel dat nu twee jaar oud is.

Voorlopige conclusie

Grafisch is het zeker een prima game, maar als je naar soortgelijke games kijkt. Een God of War bijvoorbeeld, dan is Darksiders II toch een stapje terug en dat is wat jammer. Dat neemt niet weg dat de gameplay als een huis staat, de gevechten erg tof zijn en de eindbazen stuk voor stuk bijzonder vermakelijk zijn om te bestrijden. De eerste twee uur van Darksiders die ik heb kunnen spelen waren dan ook een boel vermaak en met Darksiders II dat zeer snel zal verschijnen heeft THQ een erg sterke titel in huis om dit drukke najaar af te trappen. Darksiders II gaat een topper worden.