Preview: Until Dawn – Kortgeleden werden er enkele nieuwe Sony exclusieve games aangekondigd, waaronder de horror titel: Until Dawn. Op de GamesCom vorige maand kregen we een uitgebreide presentatie van deze game, welke met slechts één PlayStation Move controller gespeeld kan worden. Het is geen horror titel zoals de vroegere Resident Evil games of zelfs Silent Hill, het is juist een hele foute ‘Teen Horror’ game. Het haalt alle clichés die je je maar kunt bedenken uit de kast, gooit deze in de blender en het goedje wordt uitgesmeerd over de uren speelplezier van een game die niet eens geprobeerd heeft om serieus te zijn. Maar goed, wanneer je een game kan vergelijken met de insteek van Scream, dan weet je waar je aan toe bent.

Clichématige horrorsfeer

Je bent met een groepje vrienden in de bergen. Alleen en afgesloten van de rest van de wereld. Je telefoon heeft geen ontvangst en er is ondertussen al een dik pak sneeuw gevallen, maar de sneeuwstorm kent nog geen einde. Jij speelt in het begin met Michael en zijn vriendin Jessica. Natuurlijk zou het geen cliché horror game zijn als zij niet om de één of andere reden uit het vakantiehuisje worden gezet en met z’n tweeën naar een andere hut zullen moeten lopen. Het is donker en je hebt alleen een zaklamp die nog regelmatig uitvalt ook. Jessica kraamt de meest cheesy onzin uit, terwijl beiden zich niet bewust lijken te zijn van iets wat hun al een tijdje achtervolgt. De camera verandert van tijd tot tijd ook van standpunt, zoals net achter de bosjes met daarbij veel gehijg en gekraak van takjes en bladeren met ondertussen zicht op de twee tieners.

Om een beetje te bekijken wat de AI allemaal kan en doet, schijn je de zaklamp die je in je handen hebt in de ogen van Jessica. Ze klaagt erover en vraagt je dat niet meer te doen. Typische vrouw, want ze kan niet tegen een grapje. Wanneer je de mogelijkheid hebt een ander pad te kiezen dan zij voorstelt, doe je dat. Hoewel Jessica weer in een luidkeels geklaag uitbarst, zul je er je voordeel mee doen als je af en toe eens weigert te doen wat zij wil. Wanneer je eens andere paden verkent en onderzoekt zul je clues en puzzels tegenkomen die je uiteindelijk verder helpen in het verhaal of het je gemakkelijker maken. Eenmaal teruggekomen bij je vriendin kun je gewoon weer je pad vervolgen en uiteindelijk stelt ze zelf voor ergens anders heen te gaan.

Een verlaten mijnschacht, die toch niet zo verlaten is…

Het pad stopt bij een enge, verlaten mijnschacht en hier vind je weer een klein puzzeltje die je weer van extra clues verziet in een afgesloten kamer. Ondertussen begint de achtergrond muziek wat harder te spelen en verhoogt het tempo, maar wanneer je wegloopt van de mijn zakt het weer in en lijkt er niets aan de hand te zijn. In ieder geval voor nu. Niet lang daarna vinden ze het hutje waarnaar zij op zoek waren. Iets wat me wel opviel is dat het lang duurde voordat het daadwerkelijk ophield met sneeuwen, zelfs toen we al lang en breed binnen waren. Maar helaas werd het uitrusten Michael niet gegund en kort na het betreden van het verlaten huisje moest hij alweer hout gaan zoeken om het vuur aan te maken. Maar dan…!

Ondertussen begint de muziek weer sneller te spelen en nu zal het dan toch echt wel menens moeten zijn. En inderdaad, je mag dan eindelijk eens Jessica uit gaan kleden, maar zover komt het helaas niet. Ze wordt door de deuropening weggerukt en, hoewel enorm geschrokken en bang, ren je haar achterna. Een bloedspoor leid je naar de verlaten mijnschacht waar je je eerder al bevond en daar vind je Jessica’s lijk. De camera verandert weer en je ziet jezelf, en daarmee ook de demo, aan een einde komen…

Voorlopige conclusie:

Developer Supermassive legde wel uit dat het zo niet hoeft af te lopen. Als je ervoor kiest kunnen alle hoofdpersonen dood gaan, maar er is voor sommigen ook een mogelijkheid om ze in leven te houden. Dit, gecombineerd met het onderzoeken van verschillende ruimtes en gebieden, is een indicator voor een hoge replaywaarde. Als je deze game, en al haar cheesy trucjes om je de stuipen op het lijf te jagen, niet al te serieus neemt is het erg vermakelijk. Het is van simpele opzet, mede door de besturing, maar de sfeer is echt geweldig voor een game in dit genre. Soms is overdrijven niet goed, maar voor Until Dawn werkt het perfect. Wij zijn benieuwd wat we in de aankomende tijd nog aan nieuws mogen verwachten, want dit is zeker een PlayStation Move game om in de gaten te houden.