Preview: Raven’s Cry – Raven’s Cry is een nieuwe IP van uitgever Topware Interactive, welke we ook kennen van de Two Worlds franchise. De uitgever heeft niet zo zeer één focus, maar juist daarom komen ze vaak wel met nieuwe titels die met enige regelmaat nog vrij vermakelijk zijn – al is het maar om ooit eens uit de budgetbak te plukken. Zo ook Raven’s Cry, al springt deze wel meteen in het oog. Het verhaal van de game neemt je mee in de wereld van Christopher Raven en geeft een duistere, maar ook een erg droevige indruk. Deze piraat heeft tijdens zijn zware leven zoveel meegemaakt, dat hij niet anders meer kan dan de mega bad-ass uithangen en nergens anders meer om kan geven dan het behalen van zijn zoete wraak.

Christopher doorbreekt het cliché

Christopher heeft heel wat haat en woede opgekropt door de jaren heen. Het verhaal verteld een droevig verhaal over hoe hij als kind zijn familie is kwijtgeraakt en tijdens die gebeurtenis – ook zijn hand, welke ondertussen vervangen is door een haak. Het klinkt inderdaad cliché, maar het tegendeel is waar. Zoals ook verteld werd tijdens de presentatie op de GamesCom willen ze juist het cliché imago van Jack Sparrow en dergelijke vermijden. Hoewel ze hem door middel van de haak wel in een hokje proppen is dat ook het enige waarmee ze Christopher overeenkomstig hebben laten lijken met andere piraten.

Het beeld wordt zwart en muziek begint te spelen. Hoewel je mensen hoort schreeuwen was de toon van de muziek al genoeg om te weten dat het hier niet om een vrolijke gewaarwording zou gaan. Voor ons zagen we een comic stijl cut-scene die ons meenam naar Chris zijn kindertijd: het sombere verhaal achter de haatgevoelens. Tijdens een boottocht naar ‘The New World’ om de hongersnood van de 17e eeuw te ontvluchten, werd zijn schip gekaapt door meedogenloze piraten. Op zoek naar rijkdommen, moordden zij iedereen uit die zich op het schip bevond. In de cut-scene zie je Chris en zijn stervende moeder, terwijl ook hij in levensgevaar is. De muziek in dit stuk spreekt boekdelen en het was al bijna moeilijk om niet in tranen uit te barsten. Arme Christopher, geen wonder dat je tot zo’n klootzak uitgegroeid bent!

De kern van alle nijd, een piraat genaamd Neville Scranton, zul je tijdens de gehele game achterna zetten en vaak word je door zijn sluwe maten, maar ook afgekochte piraten, van het kastje naar de muur gestuurd. Tijdens zijn zoektocht zul je veel verschillende plekken van de wereld zien. In deze third person hook ’n slash game zul je dan ook te maken krijgen met een half open wereld. Dat wil zeggen: waar je ook bent, je zult naar alles wat je ziet toe kunnen gaan. Ook zul je per boot terug kunnen naar plekken waar je al geweest bent, mits dit voor het verhaal en/of zij-missies belangrijk is. Daarnaast zul je ook vrienden, maar vooral vijanden maken tijdens je reizen. Houd altijd in je achterhoofd dat deze bastaards ook de term ‘reizen’ in hun woordenboek hebben staan. Neem dus niet zomaar aan dat uit het oog uit het hart is, want als ze je echt niet mogen komen ze je sowieso achterna!

Het kan altijd nog een tikkeltje erger, kwader, gruwelijker…

Raven’s cry kent ook een karma systeem. Je hebt in dit geval twee opties, maar deze zijn niet zo standaard als dat je ze gewend bent. Je kunt namelijk kiezen uit: slecht en nóg slechter. Christopher is geen man van gezelligheid of om de feiten heen draaien. Hij lost dingen op met kwetsende woorden en liever nog: een haak of mes door je keel. Soms zorgt dat ervoor dat juist de informatie die je nodig had er niet meer uitkomt… Maar hé! “Een dag niet gedood, is een dag niet geleefd!” Deze bloederige ervaringen zagen er vrij indrukwekkend uit. En dat terwijl we zelfs te horen kregen dat de complete motion capture voor gevechten als deze nog niet gedaan is! Als het alleen maar beter kan worden dan dit, kijken we nu al enorm uit naar beelden van de eerste haak en zwaard gevechten. Hoewel we tot nog toe alleen de ‘basic skills’ van Christopher te zien hebben gekregen, zal er variatie in overvloed zijn. Later kun je nog andere soorten haken op je arm schroeven met elk hun eigen aanvallen en daarnaast zul je ook geweren kunnen hanteren.

Voorlopige conclusie:

Ook grafisch was de game vrij degelijk te noemen, maar het getoonde gedeelte van de game was wel erg duister. Kleine mankementen in textures, shaders of AI is dan moeilijk op te merken. Toch blijven we erbij dat Raven’s Cry ons nogal aangenaam verrast heeft, vooral omdat je niet teleurgesteld kan worden wanneer je niets verwacht. Maar waarom hadden we eigenlijk niets verwacht? We voelen ons bijna een beetje schuldig. Het verhaal heeft erg veel diepgang, de muziek is erg goed gecomponeerd en het raakt je meteen en grafisch is het bovendien zeker geen tegenvaller. Het is een unieke game, dat realisme voorop stelt. Het doel is om de haat te voelen, geen berouw te tonen voor je daden en wanneer je uiteindelijk de boosdoener de das om doet – je verlost voelen. Raven’s Cry staat gepland voor release in het eerste kwartaal van 2013 en als er één game is die we je kunnen aanraden voor als je iets nieuws zoekt, is het deze wel!