Hands-on: Assassin’s Creed: Liberation – Assassin’s Creed III zal dit najaar een regelrechte topper worden. Dat kunnen we wel concluderen na een aantal demonstraties en een heuse speelsessie. Naast dat er weer een nieuw deel op de PlayStation 3 verschijnt zal ook de PlayStation Vita voorzien worden van een deel en hier konden we recent ook mee aan de slag. We hebben ruim een uur de game zitten spelen en zijn best wel onder de indruk.

Assassin’s Creed: Liberation en de Anvil Engine

Assassin’s Creed: Liberation draait op de engine die Ubisoft ook gebruikt voor Assassin’s Creed III en dat levert naar Vita-maatstaven een zeer mooie game op. Als je beide titels naast elkaar legt zul je wel merken dat de PlayStation 3 game een stuk mooier oogt, maar op de PlayStation Vita mogen we absoluut niet klagen. We speelden een gedeelte in een moeras en tevens een gedeelte in New Orleans en wat ons opviel was de hoge maat van detail en interactiviteit. Iets wat ongetwijfeld klaargespeeld wordt met behulp van de sterke engine die Ubisoft gebruikt.

We werden tijdens onze speelsessie in het moeras gegooid, welke een belangrijke rol speelt naast de stad New Orleans. Daarnaast zal de game nog een ander gebied kennen, maar deze omgeving blijft Ubisoft voorlopig nog even voor zich houden. In het moeras gingen we in eerste instantie aan de slag met wat basistrainingen. Het diende als een soort van tutorial waarbij we de besturingsmogelijkheden van de PlayStation Vita leerden kennen. In dat opzicht valt de tutorial tot op zekere hoogte overbodig te noemen, want als je Assassin’s Creed weleens gespeeld hebt op de consoles kun je direct aan de slag op de Vita.

Fijne besturing op de PlayStation Vita

De besturing voelt in ieder geval even verfijnd en soepel aan. Met Aveline ging het freerunnen als een zonnetje en waar je in Assassin’s Creed III het grote bos hebt is de tegenhanger hier vanzelfsprekend het moeras. Het enige verschil is dat de hoeveelheid water in het moeras aanzienlijk hoger ligt dan in het bos van Assassin’s Creed III, waardoor we genoodzaakt waren om te freerunnen via alle bomen die het moeras rijk is. Dat verliep bijzonder soepel en het is bovendien nog leuk om te doen ook, want het voelt toch wat anders aan in vergelijking met het freerunnen in de stad, wat we door de jaren heen inmiddels wel kennen.

Naast dat we uitgebreid hebben kunnen spelen met de lenigheid van Aveline, met het freerunnen welteverstaan, kregen we ook de mogelijkheid om wat missies te starten. Nu moeten we je het verhaal schuldig blijven, aangezien we ergens in de game gedropt werden zonder enige aanleiding tot waarom zaken op een dergelijke manier gelopen zijn. Dat neemt niet weg dat de missies op vertrouwde wijze verlopen. Na het starten ervan krijg je verschillende mogelijkheden (afhankelijk van de missie) om je doelstelling uiteindelijk te voltooien. Denk dan aan: praat met die, ga daar naartoe, vermoord hem, ontsnap ongezien enzovoort.

Weinig nieuws onder de zon…

Weinig nieuws onder de zon in dat opzicht, maar het voelde wel enorm vertrouwd aan en gecombineerd met de toffe setting is het sowieso weer een interessante aanwinst voor de franchise. Het moeras is overigens niet zonder gevaar, want naast vijanden zul je ook te maken krijgen met agressieve dieren. Regelmatig stonden we recht tegenover een krokodil en door middel van een quick-time event was het de bedoeling om deze te verslaan, zodat je niet zelf opgegeten werd. Verder kregen we tijdens het spelen in het moeras ook een goede kijk op de wapens waarover Evaline beschikt.

Vanzelfsprekend heeft ook Aveline de beschikking over de hidden blades, maar opvallend genoeg voerden deze dodelijke messen niet echt de boventoon. Aveline had naast de hidden blades ook een zwaard, kapmes, pistool en blaaspijp tot haar beschikking. Nu zijn het zwaard en het kapmes vooral handig bij de wat hectischere gevechten, maar waar de echte vernieuwing in zit is de blaaspijp. Met deze blaaspijp kun je op redelijke afstand al ongezien vijanden doden en dat is bij missies waarbij je ongezien moet blijven net even wat efficiënter dan de hidden blades. Deze blaaspijp was tijdens onze hands-on enkel in zijn pure vorm beschikbaar, maar later in de game zul je hier meer mee kunnen doen. Denk bijvoorbeeld aan het wapen verbergen in een paraplu, waardoor je ongekend snel kan toeslaan in een drukke ruimte zonder dat iemand direct doorheeft dat jij de moordenaar bent.

Natuurlijk kent de PlayStation Vita versie ook wat unieke mogelijkheden qua besturing. Echt uniek kunnen we dat eigenlijk niet meer noemen anno 2012, maar ook een game als Assassin’s Creed kan het gebruik ervan niet links laten liggen. Het beperkt zich vooralsnog voornamelijk tot efficiënte toepassingen. Zo kun je de map selecteren door op de minimap op het scherm te drukken en als je een ander wapen wilt selecteren, dan druk je op de huidige wapens rechtsonder op het scherm. Vervolgens opent een nieuw scherm zich en kun je de gewenste selectie aanpassen. Verder kregen we nog met de backtouch te maken om te peddelen in een kano en dienden we beide touchscreens te gebruiken om een brief te openen.

In dat opzicht is Assassin’s Creed: Liberation niet heel bijzonder, maar de ontwikkelaar vertelde me dat we meer van dergelijke toepassingen mogen verwachten. Op het gebied van gameplay hoef je overigens geen spectaculaire dingen te verwachten, maar qua efficiëntie van het selecteren van de map en wapens is het een fijne manier om snel je doel op te sporen via de map of andere wapens te selecteren. Assassin’s Creed: Liberation is dan ook een prima game aan het worden. Het voelt vertrouwd aan en doet ondertussen ook gelijk wat nieuwe dingen. Bovendien loopt het parallel met het verhaal van Connor in Assassin’s Creed III en zal er een moment zijn dat de paden van de assassins elkaar kruisen.

Verder is het avontuur van Aveline iets dat op zich zelfs staat en dat brengt veel missies met zich mee. Zoals eerder aangegeven hebben we vooral in het moeras rondgewandeld, maar we kregen ook de mogelijkheid om New Orleans te bezoeken. Hier viel ons één ding op en dat is dat de stad redelijk levendig oogt, maar bijlange na het niveau van de consoledelen niet haalt. Na het starten van een missie waarbij we een konvooi moesten onderscheppen waren de straten opeens uitgestorven en het lijkt er een beetje op dat daar de beperking van de PlayStation Vita zit, want het is sowieso minder levendig en tijdens een missie al helemaal en dat is wat jammer. Zeker als Assassin’s Creed III op dat vlak een eerder verpletterende indruk achterliet.

Voorlopige conclusie:

Assassin’s Creed: Liberation gaat een prima game voor de PlayStation Vita worden. Het ziet er grafisch erg netjes uit, het klimmen en klauteren gaat als een zonnetje, de setting is tof en alle andere gameplay-elementen komen goed uit de de verf. Wel moet ik zeggen dat de hands-on geen onuitwisbare indruk heeft achtergelaten en daarmee is een benoeming van ‘solide’ meer op zijn plek dan ‘topper’, waarmee we Assassin’s Creed III omschrijven. Dat neemt niet weg dat Assassin’s Creed: Liberation een waardevolle toevoeging aan de franchise zal zijn, want het is voornamelijk erg leuk om te spelen en de nieuwe elementen die deze game onderscheiden van de consoledelen zijn des te interessanter.