Preview: The Unfinished Swan – De angst voor het onbekende zal bij ieder individu aanwezig zijn. Het idee niet te weten wat je te wachten staat is erg beangstigend. Toch wordt bij The Unfinished Swan de mogelijkheid in jouw handen gelegd om alles zichtbaar te maken; de wereld bloot te leggen voor wat het is. Wanneer je een lege, witte ruimte binnenstapt, betekent dit niet dat de wereld nog moet ‘inladen’; het betekent dat jij de wereld nog moet ‘inkleuren’.

Kleur de speelwereld in

De game gaat van start in een compleet witte omgeving en om erachter te komen waar je heen moet zul je zwarte inkt om je heen moeten spuiten. De weg wordt langzaamaan duidelijk en je kunt je verder in het onbekende, het onvoltooide begeven. De game bewijst artistiek te zijn in vele aspecten. Het komt langzaam op gang door de focus op het verhaal en de mogelijkheden. De diepgang die geboden wordt door middel van deze twee elementen maakt veel goed, maar omdat alles nogal onduidelijk is – en blijft – is het nog maar de vraag hoe lang zoiets boeiend kan blijven. Wij geven Giant Sparrow het voordeel van de twijfel, in de hoop dat zij geen loze beloftes maken.

Terwijl je je een weg baant door de nog vormeloze wereld, lijkt de spanning op te bouwen. De zwaan die je achterna zit komt iets vaker voorbij vliegen en je krijgt het gevoel dat er iets groots gaat gebeuren. Helaas is het tegendeel waar. De game voelt al snel vrij saai aan en hoewel je constant bezig bent, heb je niet echt het gevoel iets bereikt te hebben. Je hebt volop vrijheid, je hebt geen tijdsdruk, je kunt eigenlijk doen wat je wilt en toch geeft het je geen voldoening. Tot op het moment dat je je omdraait en ziet wat je allemaal gecreërd hebt terwijl je uit verveling doelloos inkt aan het rondsproeien was. Hier doe je het voor. Hoewel de wereld amper kleur heeft, krijgt het nu wel vorm. Je bent doorgaans bezig geweest met het maken van een fraai schilderij. De gedachte schiet door je hoofd dat je al weet wat de laatste paar minuten van de game gaan inhouden…

De gameplay is wat… apart te noemen

Wat doe je nu eigenlijk behalve lopen en verf in de rondte schieten? Vrijwel niets. Het verhaal, de sfeer en de esthetiek moeten je dusdanig verleiden, dat je daar niets meer om geeft. Vreemd genoeg lukt dat regelmatig ook, iets wat normaal gezien niet zo gemakkelijk gaat. Tijdens de demo wilde ik soms zelfs roepen dat ze wat meer om zich heen moesten kijken. Gewoon, uit benieuwdheid. Naast zwarte inkt is er al snel de mogelijkheid om water te schieten. Dit heeft natuurlijk weer andere effecten. De wereld heeft ondertussen wat meer kleur gekregen en je herkent al snel klimop. Deze kun je door het water te geven laten groeien , waarna de plant je de juiste richting uitwijst. Dit geeft de gameplay iets meer diepgang, maar nog steeds blijft ‘simpel’ de juiste benaming.

Voorlopige conclusie:

Er zijn voldoende games met potentie, maar dit zijn games uit franchises die we ofwel al kennen, of waar we meer van weten. The Unfinished Swan blijft een moeilijk geval, waarbij weinig over de inhoud wordt vrijgegeven en eigenlijk alles aan ons wordt overgelaten. Hoe wij het interpreteren ligt compleet aan onszelf: zij geven slechts een basis en wij maken dit verder af. Net zoals dat in de game ook de bedoeling zal zijn. Toch zal er voor de mensen die twijfelen over het concept nog wat meer informatie nodig zijn om ook hen over te halen, maar wellicht dat dit nog komt. Tot nog toe waren wij onder de indruk van wat wij gezien hebben, maar onze grootste onzekerheid over deze game is hoe lang het interessant gaat blijven als dit alles is.