Review: Borderlands 2 – Voorafgaand aan de release van het eerste deel in de Borderlands franchise is er veel gebeurd en vooral veranderd. Niet alleen duurde het vrij lang voordat alle informatie beschikbaar was, maar zodra er überhaupt informatie beschikbaar werd gesteld, werd het al nietig verklaard. Het nieuwe IP onderging een grondige metamorfose, waarna wij de game bijna niet meer terugkenden. Het complete uiterlijk, concept en verhaal waren anders geworden. Dit hoefde natuurlijk niet meteen slecht uit te draaien en toen we het bij de release een kans gaven, waren we verkocht. Op enkele minpunten na was het een must-have voor mening gamers, een hele reputatie om naar op te leven dus. Drie veel te lange jaren verder is het dan uiteindelijk zover: Borderlands 2 ligt in de winkels! Retourneren we hem liever naar de schappen of krijgt hij een ereplekje in onze collectie?

Vijanden volpompen met kogels

Borderlands 2 is een game die, ondanks de lengte van de game, toch het shooter element weet te verbeteren. Door middel van een compleet andere speelstijl, open wereld en vooral de uiteenlopende missies weet de game interessant te blijven. Dit doen franchises als Call of Duty, Battlefield of Medal of Honor ze in geen jaren na. Natuurlijk zijn het hele andere spellen, maar één ding staat in alle voorgenoemde games centraal: vijanden volpompen met kogels! In de wereld van Borderlands is alles mogelijk. Misschien zelfs meer dan alles! Pandora is en blijft een planeet waar niet alles is wat het lijkt en de inwoners passen zich daarop aan. Niet iedereen gaat even goed om met de mogelijkheden van Pandora. Zo worden dus automatisch de goeden gescheiden van de slechteriken, maar zullen wel verstrengeld zijn in een eeuwig durende strijd. Dat is natuurlijk tot iemand het opgeeft of het leven laat.

Iets minder egotrippen, Jack!

De actie op Pandora in Borderlands 2 wordt pas 5 jaar na de eerste Borderlands hervat. Een schurk genaamd Handsome Jack is ondertussen aan de macht gekomen en wat hij van plan is met Pandora is voor niemand goed – behalve voor hemzelf. Vanzelfsprekende is meneer dus enorm voldaan met zichzelf en hij zet zijn snode plan dus zonder aarzeling voort. Tot de nieuwe Vault Hunters arriveren op Pandora is Jack nog vrij machtig. De enige tegenstand die geboden wordt is ontspoord doordat verschillende facties elkaar, misschien onbedoeld, tegenwerken. Naast Handsome Jack en zijn leger van robots heb je ook nog Hyperion, een wapenfabrikant die een zekere machtspositie wel ziet zitten en de Crimson Raiders, welke je kunt zien als Pandora’s vrijheidsstrijders. Het zou een leuke twist aan de game geven als je zelf mocht kiezen wie je wilde helpen, maar moreel gezien moeten we ons natuurlijk aansluiten bij de ‘good guys’.

In het eerste deel van Borderlands was het verhaal het minste van je zorgen. Er zat weinig diepgang in en om eerlijk te zijn kan ik me niet eens meer herinneren waar het precies om ging. Belangrijker waren de vele missies en de invulling van je klasse, waardoor je met meerdere dingen rekening moest houden. In Borderlands 2 is het net de omgekeerde wereld, want het verhaal wordt naarmate het vordert steeds interessanter, diepgaander en het zit vol met plottwists. Je komt de Vault Raiders van het eerste deel tegen, die nu ieder een andere rol bekleden. De één minder belangrijk voor het verhaal dan de andere, maar allen even belangrijk voor je voortgang. Ook leer je de NPC’s beter kennen door middel van dialoog en de missies die ze uitgeven. Hier is erg veel tijd in gestoken en het biedt een zekere meerwaarde die (onverklaarbaar genoeg) de game aanzienlijk veel leuker maakt. Hoe vaak hebben we gehoord: “Did you hear when te water’s gonna come back on?”. Niet meer dus!

Van humor tot morbide gebeurtenissen

Wie het eerste deel heeft gespeeld is bekend met de leuke, maar soms erg foute humor die Gearbox heeft gebruikt om de game te verrijken. Misschien wel één van de meest kenmerkende onderdelen uit Borderlands. Hoewel dit in het tweede deel minder aanwezig lijkt te zijn, is dit slechts een gevalletje ‘schijn bedriegt’. Eenmaal later in de game aangekomen herkennen we wederom de enorm grappige, maar soms ook veel te foute humor. Wellicht dat je de trailer hebt gezien waarin de ‘deadliest thirteen year old’ voorbij kwam, Tiny Tina genaamd. Wauw… Je zou zeggen dat ze is opgevoed door wolven, maar ik twijfel zelfs of ze die opvoeding gehad heeft. Hoe dan ook, ze is goed met explosieven en ze helpt je verder tijdens belangrijke missies, dus je negeert haar opmerkingen en doet alsof je ze nooit hebt gehoord.

Natuurlijk heeft Borderlands 2 ook aspecten waar je in het eerste deel niets van gezien hebt. Zo is een vervelende toevoeging verwijderd, om plaats te maken voor iets wat juist uitdaagt om challenges te behalen. Uniek aan Borderlands 2 zijn namelijk de ‘Badass Ranks’. Deze zijn de vervanging van het level systeem wat ervoor zorgde dat je pas goed met een wapen overweg kon zodra je deze vaker gebruikte. Waardeloos was dat. Want mocht je even zonder kogels zitten en naar een wapen wisselen dat je bijna niet gebruikte, was je zo incompetent als een oude banjo-spelende hickey in een rolstoel. Gelukkig had Gearbox ook wel door dat dit niet werkte en heeft dit hierom aangepast. Wat zo mooi is hieraan, is dat je voor specifieke handelingen in Badass Rank omhoog gaat. Projectielen uit de lucht schieten, headshots maken, vijanden verlammen of doden door een mêlee aanval. Toevallig net de extra’s waar je in het eerste deel geen reden had om deze te doen. Twee vliegen in één klap!

De ene hand wast de andere

En als we het dan toch over twee vliegen in één klap hebben: het eindeloze lopen en geen twee quests actief kunnen hebben. Deze twee zouden elkaar perfect kunnen oplossen. In het eerste deel was je veel aan het lopen en rijden, zonder dat je eigenlijk iets deed tussen quests in. Nu is dat weer zo. Het is niet mogelijk om twee quests gelijktijdig actief te hebben. Indien dit wel mogelijk was zou je niet steeds terug hoeven lopen, omdat je straal langs een objective bent gelopen de eerste keer, terwijl je op bijna exact dezelfde plek moest zijn. Vooral omdat je veel moet lopen in Borderlands 2, zijn dat vaak dingen die je met een diepe zucht dan toch maar doet. Ook zoiets vervelends is dat een de questmarker je altijd verder laat lopen dan nodig is. Zelfs al sta je naast een Quick Travel Station, stuurt hij je nog via de lange weg. Dit zijn gewoon dingen die na een tijdje echt irritant worden, vooral omdat het nou niet bepaald een kleine wereld is, Pandora…

En omdat de wereld dus allesbehalve klein is, verwacht je – net als in het eerste deel – weer enorm veel bugs en glitches die we toen ternauwernood over het hoofd konden zien. Maar nee, dit is niet het geval. Auto’s zijn eigenlijk nergens meer op vast te rijden en je komt zelf ook niet meer vast te zitten tussen de rotsen, zelfs als je het heel hard probeert. Wat wel nog steeds opvalt, is dat het inladen van de textures enorm sloom gaat. Dat was ook wel te verwachten met zo’n grote wereld, maar niet met de gebruikte graphics. Toch lijkt het iets te zijn waar Gearbox gewoon niet zo behendig mee is (kuch – Duke Nukem – kuch), want het probleem blijft voortbestaan. Een gamebreaker is het niet, na ‘n seconde is het allemaal weer goed zichtbaar en zijn de graphics erg glad en mooi. Dit zie je niet alleen terug in de omgevingen, die nu ook veel verschillen van elkaar, maar ook in de vijanden. Ook de animaties van de oppositie is nu veel interessanter, omdat ze veel intelligenter zijn in hun doen en laten en dat ook laten blijken. Van schokkerig wegduiken is geen sprake meer en ze worden ook echt geraakt waar je schiet: een pijnlijke kogel in het been betekend een wegkruipende vijand!

Wubwubwubwub

Van de overkill aan dubstep muziek zoals je die in de trailers hoorde is (jammer genoeg?) niets meer terug te vinden. Maar wat je ervoor terugkrijgt is een themesong van The Heavy die je meteen in de mood krijgt zoals Cage the Elephant dat in het eerste deel ook deed. Voor zij die het nummer herkenden – deze zit ook in een trailer van Batman: Arkham City. Genoeg reden om al verzekerd te zijn van een goed stukje muziek! Tijdens de game zelf is het vrij stil om je heen, afgezien van de standaard omgevingsgeluiden, zoals: wind, water en vijanden. Wanneer er vijanden in je buurt zijn begint er een simpel muziekje te spelen, maar daar houdt het ook op. Er is wel een leuke spottende opmerking naar de hype omtrent dubstep in de game, maar die mag je zelf vinden.

Conclusie:

Borderlands 2 mag zich een waardige opvolger noemer van het eerste deel. Er zijn genoeg elementen die de spanning er goed inhouden en ze hebben ontzettend veel punten verbeterd. Het verhaal is interessanter, de gameplay is voor een groot gedeelte aangepast waarin het basis concept is gebleven, maar de minder interessante aspecten zijn verwijderd of efficiënter gemaakt zijn. Waar bugs het eerste deel bijna wisten te domineren, zijn ze in Borderlands 2 nauwelijks aanwezig. Op enkele minpuntjes na, die inhoudelijk absoluut niets mogen uitmaken, heeft Gearbox prachtwerk afgeleverd en zijn er door de lange storyline en vele zijmissies heel wat uren speelplezier in verborgen. Vooral door de coöperatieve modus – die overigens ontzettend goed werkt – heeft het ook nog eens een zeer hoge replay waarde. Hoe kun je je €60,- beter uitgeven dan door Borderlands 2 te kopen?

Pluspunten

  • Bugs/glitches? Geen last van!
  • Lange verhaal is erg interessant met toffe plottwists
  • Geen Weapon skill meer
  • Veel zijmissies en erg gevarieerd
  • Perfecte coöp, online of split-screen
  • Bad ass ranking systeem
  • Grote open wereld met meer variatie in omgevingen
  • AI is veel slimmer

Minpunten

  • Nog steeds teveel lopen
  • Textures laden langzaam in
  • Quest marker is cryptisch
  • Slechts één quest actief