Wat is dat toch, die ontiegelijk snelle associatie die gamen heeft met verslaving. Je hoeft er maar voor uit te komen dat je je ermee bezighoudt en je zou zo maar die beschuldiging naar je hoofd geslingerd kunnen krijgen. Naar alle waarschijnlijkheid heb je je hobby wel eens een keer moeten verdedigen. Of ‘heel duidelijk moeten uitleggen waarom het leuk is om te doen’. Het maakt niet eens per se uit aan wie. Het kan je moeder of vader geweest zijn, stilletjes bezorgd waarom zijn/haar kind zoveel tijd binnen besteed, lachend andere virtuele mensen neerschietend. Of misschien wel van een vriend of vriendin die zich niet met games bezighoudt. Of misschien wel… een wildvreemde. Sta mij toe je een leuk voorbeeldje te geven, iets wat yours truly is overkomen:
Ik zit in de derde klas, in de Nederlandse les. Er is een klassikale discussie gaande over verslaving in het algemeen, wanneer plots de lerares vraagt: “Is iemand van jullie eigenlijk ergens aan verslaafd? Aan TV kijken of gamen bijvoorbeeld?” Langzaam krijg ik het benauwd, vermoedend dat het niet lang kan duren voordat het gesprek zich op mij zal focussen, omdat het geen geheim is dat ik gamen leuk vind.
Het word aardig stil in de klas, wanneer een vriend die naast me zit goudeerlijk antwoord: “Ja, ik wel een beetje. Maar niet zozeer aan gamen zelf, maar eerder aan één bepaalde game: World of Warcraft.” De lerares heeft toevallig wat over deze game gehoord op het nieuws en vraagt wat je allemaal doet in WoW en hoe vaak hij er mee bezig is. Ook hier geeft hij eerlijk antwoord op. De klas is verbaasd, hij lijkt namelijk helemaal niet op een jongen die zo lang en zo vaak achter zijn PC zit. Niet lang daarna gebeurt het onvermijdelijke.
“Jaïr, ga jij niks zeggen?” vraagt een jongen achter me, die mij voor de rest niet kent en zich nooit eerder in mij heeft geïnteresseerd, maar blijkbaar tóch had opgevangen dat ik games speel. “Jij bent sowieso verslaafd”, gaat-ie verder.
“Hoe kan je dat nou zeggen? Je gaat niet eens met me om, dus je kan ook niet weten hoeveel ik game”, zeg ik verontwaardigd.
Ondanks dat ik me erop had voorbereid, stond ik versteld van het feit dat het toch gebeurde.
De hamvraag is dan ook: waar komt dit alom bekende vooroordeel vandaan? Is het niet raar dat wanneer je iemand verteld dat je graag meerdere uren per dag leest, er niks aan de hand is (behalve dat je misschien een boekenworm word genoemd), maar als je zegt dat je meerdere uren per dag gamed, je verzekerd kan zijn van het label “verslaafd”?
Ik denk vooral dat het komt door het beeld dat de media eraan heeft gegeven. Twee games die regelmatig media-aandacht krijgen zijn World of Warcraft en Call of Duty. Dat is niet zo gek, want de één was jarenlang de meest gespeelde PC game, en de ander is ‘s werelds best verkopende gamefranchise. WoW en CoD worden vaak in één adem genoemd als het gaat om gameverslaving, en vooral CoD staat bekend als een gewelddadige game.
Dat CoD een gewelddadige game is, is overigens niet veel tegenin te brengen, hoe je het ook bekijkt. Maar wat men wel voor het gemak even vergeet, of waar men misschien gewoon niet van op de hoogte is, is dat gamen ook zeer positieve bijdragen kan leveren aan de maatschappij. En dan bedoel ik ook schietspellen, niet alleen simulatoren. Je reactiesnelheid, hand-oogcoördinatie en motoriek worden bijvoorbeeld geleidelijk aan verbeterd. Een ander voorbeeld is dat er steeds meer manieren worden gevonden om games in te zetten voor het ontwikkelen van vaardigheden voor specifieke beroepen.
Ook deze positievere dingen komen natuurlijk in de media. Maar wanneer bijvoorbeeld één of andere idioot genaamd Anders Breivik CoD en WoW noemt nadat hij op ongelofelijk brute wijze tientallen studenten neerschiet, overschaduwt dat in één keer al het goede nieuws dat over gamen de ronde doet, doordat dit (logischerwijs) wereldnieuws is. En alhoewel het zeer tragisch is dat dit soort zaken gebeuren, is het ook jammer dat dit het al niet goede imago van games nog dieper door het slijk haalt.
Daarnaast bevat de ene game meer “verslavingsfactoren” dan de andere. Games zonder een echt einde, zoals World of Warcraft (of eigenlijk MMORPG’s in het algemeen), zijn veel gemakkelijker om verslaafd aan te raken dan een game als bijvoorbeeld God of War, die een speelduur heeft van 5 tot 6 uur. Oké, je speelt hem misschien meerdere keren uit, maar je zult bijlange na niet het gemiddelde aantal speeluren halen die je nodig hebt om bijvoorbeeld level 90 te behalen in WoW.
Je bent pas verslaafd aan iets als je niet meer zonder kunt, oftewel ervan afhankelijk bent. Zolang dat niet het geval is, ben je dus niet verslaafd. Zolang jij je leven niet laat beheersen door games, is er dus niks aan de hand. Wat wij hebben is een passie voor het gamen. Dat is iets heel anders dan een verslaving.
Het zal nog wel even duren voordat gamen zo normaal wordt gevonden als het lezen van een boek of het beoefenen van een sport. Heb jij zelf soortgelijke ervaringen gehad als ik die je graag wil delen? Laat het ons weten in de reacties!
Ik heb een goed voorbeeld:
Ik zit al aardig een tijdje thuis zonder werk en een jaar geleden ging ik langs het uwv en daar moest ik in gesprek meteen vrouw. Die vroeg zich af wat ik zoal in mijn vrije tijd deed..
Ik noemde op met nog een aantal dingen die ik graag doe om mijn tijd te vullen maar zij legde meteen het gesprek om: ben je dan niet verslaafd aan gamen?
Ik uhh omdat het een hobby is en omdat ik er tijd mee vul omdat iknders niks te doen heb?
Nu ben ik dan ook eerlijk gezegd wel veel ermee bezig maar het gaat om het idee dat ik toch echt nog wel wat dingen noemde die ik graag doe maar zij meteen begon over het verslaafd zijn aan gamen terwijl ze me niet eens kent. En ik aleen het woordje gamen in de mond had genomen.
Een situatie die nergens op slaat dus.
Zo dat is eruit 🙂 hehe
Veel mensen zijn weldegelijk verslaafd aan gamen hoor. Ik was er zelf ook zo één.. Ik kan me herinneren dat toen GTA IV uitkwam ik de game om 10 uur ’s ochtends haalde, om 11 uur ’s avonds ineens dacht: “joh, ik moet nog wat te eten maken” en daarna doorging tot 4 uur in de nacht. Tegenwoordig zet ik de PS3 aan en blijf ik 5min staren naar het beeld en vraag ik me af wat ik in hemelsnaam moet gaan doen. Het is gewoon gaan vervelen..
Maar back-on-topic, wanneer jij school verwaarloost – of te laat op je werk verschijnt – omdat je zo nodig moet gamen ben je echt wel verslaafd eraan. Alleen een kenmerk van een verslaafde is dat de verslaafde zelf ontkent een probleem te hebben!
Ik game niet dagelijks dus ben ook niet verslaafd.
Maar het vooroordeel is wel een reden dat jij mij niet snel zult horen zeggen dat ik game of een PS3 heb.
@ Timutz
Haha same here, zit nu ook een kleine 4 maanden zonder werk en kreeg vrijwel dezelfde reactie toen ik een nogal chagerijnige dame tegenover mij had die vroeg waarmee ik me tijd nu vul en ik oa antwoorde gamen.
Ik denk dat je pas echt verslaafd ben aan gamen als je werk ,school , vrienden, familie enz eronder lijden.
De eerste vraag die ze mij vroegen toen ik me wou inschrijven voor mn MBO opleiding was: “Hoeveel uur per dag game jij?”. Ik vond het raar dat dit de vraag was die mij was gesteld. Later bleek dat heel veel studenten hun studie vergooide door onder les tijd te games. Ook in mijn klas was dit hetzelfde, iedereen had een laptop want dat was nodig, je hoorde gewoon de muisklikken om je heen. Er zaten een paar bij die thuis nooit speelden en andere die niks anders deden. Ook later op mijn HBO opleiding was dit hetzelfde, tijdens colleges hoorde je gewoon dat mensen aan het gamen waren. De verleiding om tijdens een saaie les even snel een potje te spelen is snel gemaakt. Ik zou zulke niet als “verslaafd” aanschouwen. Ze vervelen zich gewoon, en ipv naar huis te gaan zijn ze gaan gamen. Hierdoor krijgen vaak ook mensen de stempel verslaafd als ze worden betrapt op gamen.
Ik zelf game redelijk veel, toch wel 2-3 uurtjes per dag en in het weekend wel het dubbele. Ik zou mezelf niet verslaafd noemen, want ik kan prima een paar dagen zonder te gamen. Dit was toen ik net mn PS2 had gekocht en ik een jaartje of 13 was wel veel anders. Na schooltijd ging direct mn PS2 aan en speelde ik vrij lang achter elkaar door. Ik deed wel netjes mn huiswerk, alleen nooit zo goed als ik het had kunnen doen. Want hoe eerder je huiswerk klaar des de eerder je weer verder kan met je spel. Gelukkig draaide dit wel bij na een paar flinke onvoldoendes op vakken die ik normaal wel had moeten halen. En zeker toen ik naar het MBO ging ik erachter kwam dat ik toch meer tijd in mn opleiding moest steken. Toen werd ook wel tegen mij verteld “Je bent echt verslaafd aan games”. Ik zag dat toen anders, maar als ik nu terug kijk zie ik wel dat het wel een probleem was. En ben ik ook blij dat ik dit ben gaan inzien.
Ik vond toen en ik vind nog steeds games leuk om te doen. Ik speel nu in mindere mate, maar ik zie ook wel dat ik in Call of Duty ook weer 100 uur online heb gespeeld. En als ik dan zie dat anderen zoveel prestige levels hoger zijn, denk ik toch “hoeveel uur hebben die gasten wel niet gespendeerd”. Mensen vergelijken in mijn mening gamen meer met andere verslavingen. Hoe meer je het doet hoe verslaafder je bent. Terwijl mensen die verslaafd zijn aan roken geen dag zonder kunnen en gamers vaak wel een paar dagen zonder kunnen. Game verslaafd is niet alleen afhankelijk van je hoelang je speelt, maar ook andere zaken. Wanneer je je eigen leven buiten sluit, en je leven hieronder gaat lijden (je vrienden, familie, school of werk zelfs je gezondheid) dan pas zal ik zeggen: “Die is echt verslaafd”. Ik speel genoeg uurtjes, maar ik zal het nooit mn leven laten leiden.
@ Timutz en RS-010: Jullie zullen wellicht goede redenen hebben, maar ik ken ook wel voorbeelden waarbij de persoon in kwestie het verdomd goed uitkomt dat ie niet hoeft te werken, en ondertussen betalen ik en alle andere hardwerkende mensen hun uitkerinkjes…
Ben zelf niet verslaafd denk ik, werk, vrienden, familie, sport e.d lijden er absoluut niet onder. Wil niet zeggen dat ik niet bijna elke dag de PS3 of Vita wel even aan heb. Maja, euhh… wat moet ik dan? Maatschappelijk algemeen verantwoord TV kijken met m’n meissie, daar valt niemand over.
Hetzelfde als dat ik (vroeger vooral) nog wel eens een jointje rookte. Oh oh, dat kon echt niet, maar jezelf elke avond lazarus zuipen in eender welke kroeg is dan weer heel normaal.
Laat iedereen, doe lekker waar je zelf zin in hebt!!
Oh, en heb van ’t weekend nog zo’n situatie gehad.
FIFA-toernooitje gehad met 10 gasten, gemiddelde leeftijd zo’n 32 jaar. En als iemand aan mij vraagt wat ik ga doen (werk en sportkantine bijv.) dan zeg ik dat gewoon hoor. Tuurlijk staan ze dan raar te kijken af en toe, maar we moeten toch ergens beginnen om ’t maatschappelijk geaccepteerd te krijgen? Laat ik dan in ieder geval m’n duit in het zakje doen.
Ik game zelf ook veel, ook af en toe tijdens te lessen omdat het zo saai is. Verder is het een hobby die ik maar al te leuk vind.
@Timutz Dan ben je ook niet de slimste, als je zulke dingen verteld aan mensen van het UWV! Toen ik bij het UWV terecht kwam, hield ik lekker me smoel dicht! Je moet zowiezo mensen niet teveel informatie over jezelf geven! Shit komt altijd weer terug!
@The Six Path Of Pain: Nou netjes dan. De toekomst van Nederland die niet oplet in de klas! I kan niet eens begrijpen dat je dat ook nog kan zeggen…? Ben je er trots op? Dan kan je altijd gaan gamen tussen alles door!
Ik krijg de term verslaafd ook vaak naar mn hoofd geslingerd als ik zeg dat ik in mn vrije tijd game (en meestal vragen ze nog niet eens hoevaak en hoelang ik dat doe… 😛 )
Ik heb altijd geluk gehad dat mn moeder gamen ook leuk vond dus kon ik vaak gwn gamen (zolang ik goede punten haalde 🙂 )
Maar soms krijg ik ook van andere mensen met een PS3 berichten van: “ben jij verslaafd of zo?” en dan is dat vaak alleen omdat ik ‘veel’ trophies heb. Ja sorry maar ik hou het meestal niet bij 1 game, ik vind het leuk om meerdere soorten games te spelen en daar dan ook zoveel mogelijk trophies/challenges bij te halen 😀
Maar ik game (meestal) zo’n 2-3uur per dag ’s avonds na het eten en in het weekend wel veel meer, maar meestal splitscreen of online met vrienden.
@vloetje
Ik zit al 2 jaar thuis zoek naar werk redelijk veel maar een uitkering? Nee ik krijg helemaal niks. Word gesponsord door mn ouders gelukkig nog.
Ik game mee vrienden en soms een avondje mee z’n allem bij iemand mee un bak bier super gezellig en het boeit me echt niet wat ze dan van men denken haha
In mijn schooltijd waren er nog geen (spel)computers.
Hoeveel ingeburgerde verslavingen zijn er wel niet…..
Roken
Koffie en andere cafeine houdende dranken
Soaps kijken(owee als er 1 aflevering gemist wordt)
twitteren (mobiele telefoon in het algemeen)
Om er maar eens een paar te noemen….
Compleet herkenbaar dit, op mijn middelbare school was het toch best “raar” dat ik wel van gamen hield en dergelijke. Nu ik op Uni zit vindt iedereen het normaal, ook de paar mensen die niet eens gamen. Niveau is aardig omhoog gegaan sinds ik op de Uni zit en dat is wel fijn. :”)
3 jaar geleden had ik begin november de griep , mja dat was precies toen mw2 uitkwam. Dus toen ik weer op t werk kwam vroeg gelijk iedereen of ik lekker had gegamed. En zelfs nu krijg ik hele dagen opmerkingen naar mn hoofd geslingerd of ik me volgende week weer ziek ga melden. En ook al zeg ik dat ik m niet koop, dan nog zeggen mn collega’s dat ik op een ander account speel. Maar goed dat zijn de lui die ik als vriend heb op de ps3.
@ Vloetje
Jij heb gelijk er zitten inderdaad genoeg mensen thuis niks te doen of te gamen en te profiteren van een uitkering. Ik zelf ben gelukkig niet z’n figuur als ik niet aan het gamen ben , ben ik 9 van de 10 keer opzoek naar vacatures.
@ Timutz en RS-010: naja, allebei succes met werk vinden dan, want hoe je het went of keert, het blijft klote…
Jaïr geweldig stukje man
Goede column Jaïr en een interessante column om over door te discussiëren.
Ik heb er zelf nooit problemen mee gehad gelukkig. Ik game meestal redelijk veel maar het hangt veel af van m’n omstandigheden.
Dat gamen als verslaving gezien kan worden geloof ik goed, er zijn helaas ook mensen die alles verwaarlozen doordat ze zoveel achter hun spelcomputer of PC zitten. Wat hierboven eerder genoemd is, is het belangrijk om er voor te zorgen dat je je werk/studie, familie, vrienden, sport, huishouden en al dat soort dingen niet gaat verwaarlozen omdat je veel te veel gamed. Als je je verplichtingen nakomt zoals elk mens dat moet doen (gamer of niet gamer natuurlijk) dan moet het volledig aan de persoon zelf zijn om te beslissen waar diegene zijn of haar vrije tijd aan besteed.
Wanneer je in je vrije tijd veel gamed maar de rest van je leven goed op orde hebt dan is er denk ik weinig aan de hand. Je zult wellicht eens een reactie als verslaafde of nerd naar je hoofd krijgen maar dat ligt meer aan de persoon die het zegt dan jouzelf. Net zoals Jaïr zelf ook zegt in zijn artikel, als iemand veel leest kan die voor ‘boekenworm’ of ‘nerd’ uitgemaakt worden, als iemand veel fitnesst krijg je ‘fitnessfreak’ of opmerkingen over anabolen naar je hoofd geslingerd, als je veel kleren koopt ben je shopverslaafd en als je veel werkt ben je een workaholic. Dat is een persoonlijke keuze waar niets mis mee is en degene die die opmerking maakt heeft waarschijnlijk weinig interesses in zijn of haar eigen leven. Want wanneer je zelf een passie of een hobby hebt waar je graag tijd aan besteed dan begrijp je dat andere mensen dit ook hebben en dat het overgrote deel hier als een volwassen persoon mee om kan gaan.
Timutz en RS-010, veel succes met het zoeken naar nieuw werk.
eerst wil ik zeggen dat ik niet graag lange teksten lees maar deze is een uitzondering :p
nu terug.
ik Game bijna elke dag. meestal voor ontspanning na het werken/leren voor school. ik sport ook dus ik denk niet dat ik verslaafd ben. als ik op reis ben mis ik het ook niet… ben alleen verslaafd een psx sense , fb en muziek luisteren 😀
maar zoals ik soms zie zijn er toch wel heel wat gamers verslaafd. iemand die in men klas speelt op ipod en als ie thuis komt PC of PS3, dag in dag uit. hij heeft geen leven buiten gamen dus dat is verslaafd zijn. zelfs als we met de klas wat gaan doen moet hij “met zen ouders mee naar de winkel” hij is 17 dus een uitvlucht om te gamen. dat gaat er over, ok, je mag veel gamen maar je moet wel nog een leven erbuiten hebben …
Als het op gamen aankomt zijn verslavingen vrijwel alleen maar relatief ten opzichte van de persoon die de opmerking maakt.
De een vindt je verslaafd als je meer dan een uur per dag gamend doorbrengt, de ander pas als je werk eronder lijdt, weer een ander als je verder geen sociaal leven hebt. Dat is ook in de comments hier te zien.
Ik vind het niet erg moeilijk dat soort beschuldigingen te weerleggen:
-Werk: Wanneer ik game ben ik in feite met m’n toekomstige werk bezig, aangezien ik game design wil gaan studeren. Leren van andermans werk is daar een aardig groot onderdeel van
-School: schoolresultaten lijden er niet onder aangezien ik leer TIJDENS het gamen, heb het zo tot nu toe al tot 6 gymnasium geschopt ^^
-Tijd: wat maakt het uit hoe lang je het doet als je niets anders te doen hebt? Als ik op een dag 12 uur vrije tijd heb kan ik toch zelf beslissen hoe ik dat in deel?
-Gezondheid: overlapt nogal met tijd. Stel dat je 12 uur vrije tijd hebt, waarvan je besluit 2 uur te sporten en 10 uur te gamen. Ben je dan ongezond bezig omdat je wel 10 uur hebt gegamed? Volgens mij is dat toch echt een stuk beter voor je dan in de kroeg te gaan zuipen
-Sociaal: ik spreek dagelijks met vrienden van over de hele wereld, waardoor ik mijn Engelse spreek-, luister-, lees- en schrijfvaardigheid verbeter. Tevens game ik met vrienden van het echte leven, waardoor ook die vriendschappen niet in gevaar zijn. Tenslotte geef ik als clanleader zijnde leiding over ongeveer 150 mensen, wat af en toe ook wel wat vaardigheden kan vereisen 😉
Ennn dat is wel zo’n beetje elk argument dat ik op dit moment kan verzinnen 😀
Leuk om al deze reacties te lezen, waarvan veel mensen zich wel een beetje kunnen identificeren met m’n column 🙂 Ik wilde eigenlijk nog meer zeggen, maar hij werd al zo lang 😉 Mooie weerlegging trouwens da_teamkilla xD
Wie gaat mijn ouders uitleggen dat ik niet verslaaf ben, maar dat het een hobby is?
Nou jah, hier herken ik me wel in. Zodra je gamen als je hobby neemt, word je gekwalificeerd als verslaafd, en helemaal als je een game als WoW noemt.
Vaak als iemand mij verslaafd noemt vraag ik vaak; “heb je Hyves, Facebook en/of Twitter? En tel al die tijd die je daar mee bezig bent nou eens op.” En dan betrekken de gezichten vaak al een beetje. En dan vraag ik vaak: “wat doe je ’s avonds?” En dan is het antwoord vaak: “de hele avond een beetje TV kijken, beetje achter de laptop…” Wat is dan het verschil? “Ja ik mag graag gamen… So what!?!, jij verdoet graag je tijd met andere dingen, zo als Facebook, Twitter, GTST en weet ik veel wat… Nou, ik verdoe mijn tijd met gamen!”
Gamen moet je doen als je er tijd voor hebt maar ga eerst je belangrijkste prioriteiten stellen. Zelf zit ik in 4 Gym en kan ik het aardig combineren al is het wel moeilijk, als het echt te slecht zet, zet ik mn PS3 op zolder of ergens weg en dan blijf ik wel leren. Hmm verslaafd hoor ik niet vaak niet veel mensen weten dat ik het doe en dan is het meer als kutopmerking/grapje maar dat is wel over.
En als ik bijv. ziek ben op 13 Nov. voor BO2, hebben een paar wel een vermoeden en dat gaat dan zo de klas door en dat wil je natuurlijk niet.
@2psah: Ik zeg niet dat ik er trots op ben? Het komt alleen wel voor? En ik heb ook niet gezegt dat ik niet opletten en of er wel uitleg tijden de hele les werd gegeven? Dit is nou weer een typisch stom vooroordeel.
Ik game nu alleen erg veel omdat ik veel in te halen heb, omdat er bv zo veel goede games achter elkaar uitkomen, heb dus er nu voor gekozen om bepaalde games niet meer te gaan halen omdat ik er geen tijd voor heb ( Bordelands 2, Hitman, NFS enz). Heb pas nog RE6, Dishonored en AC revelations uitgespeeld en ik heb nog een 14tal games te gaan. Ik game dus nu dan ook van 23:00 tot 01:30/4:00, en mijn werk lijd er niet onder want ik begin toch laat. Ben er ook niet aan verslaat, ik game soms een maand haast niet (kan je wel zien aan mijn achterstand van 14 games).
even miereneuken : Jij bent sowieso verslaaft”, gaat-ie verder. Verslaaf moet verslaafd zijn 🙂 Verder erg leuk artikel !