Special: De multiplayer van Assassin’s Creed III – Assassin’s Creed III beoordeelden we enkele weken terug met een torenhoog cijfer dat meer dan terecht was vanwege een topervaring. Dat kwam vanzelfsprekend door de nieuwe setting, het nieuwe personage en de verbeterde gameplay mechanics, maar net zoals de voorgaande delen heeft Assassin’s Creed III ook een multiplayer. Deze konden we ten tijde van de review nog niet spelen, maar inmiddels is de game uit en hebben we ook het online gedeelte eens goed bekeken.

Slicke interface met Abstergo als hoofdrolspeler

Zodra je de multiplayer opstart zul je zien dat Ubisoft hier ook geen doekjes om gewonden heeft. De gehele opzet van de interface ziet er superstrak uit en is dan ook erg overzichtelijk. Waar Abstergo in de singleplayer nog de grote tegenstander is via de Tempeliers, is dat in de multiplayer een ander verhaal. In feite speel je vanuit een Abstergo standpunt voor meer research enzovoort. Dit is in feite gewoon de aankleding van het geheel, want de gameplay zelf tijdens de multiplayersessies is vergelijkbaar met de singleplayer, alleen heb je te maken met een twist door de aanwezigheid van meerdere spelers.

Hoe dan ook, het menu schotelt je in de eerste instantie een uitleg voor en we raden de nieuwkomers aan deze uitleg te volgen. Dit vervolgt zich middels tutorials voor verschillende aspecten van de gameplay en de modi. Op deze manier leer je spelenderwijs vanzelf de mogelijkheden kennen en als je het eenmaal onder de knie hebt, dan kun je online aan de slag in verschillende modi. Daarnaast krijg je in het menu enorm veel opties om je voortgang in de gaten te houden, je unlocks te bekijken, het Abstergo verhaal te volgen en nog veel meer.

De multiplayer is een op zichzelf staand en efficiënt geheel

In dat opzicht kan de multiplayer als een behoorlijk compleet geheel beschouwd worden dat los staat van de singleplayer. In de multiplayer heb je verschillende modi die individueel of in teamverband gespeeld kunnen worden en waar je in de singleplayer nog als een einzelgänger te werk gaat zonder altijd op stealth te letten is dat in de multiplayer een ander verhaal. Zo speelden we aanvankelijk Deathmatch en hierin kregen we een contract voor een te doden andere speler.

Deze andere persoon dienden we te zoeken in de map en naarmate we dichterbij kwamen hoorden we een hartslag. Aan de andere kant is de speler die opgejaagd wordt niet geheel onbewust van het dreigende gevaar, want zodra degene die op jou jaagt in de buurt komt, hoor je gefluister. Je doel is dan ook om zo stilletjes mogelijk, zonder dat de tegenstander je door hebt, je doel op te zoeken en te vermoorden en het liefst van al zonder getuigen. Echter dien je ook op te letten dat degene die op jou jaagt niet in de tussentijd jou uitschakelt.

Punten, punten en nog eens punten

Door creatief en incognito te werk te gaan is je moord ‘schoner’ en hoe schoner een moord is, des te meer punten je krijgt en degene met de meeste punten wint na het verstrijken van de tijd. De opzet hiervan werkt allemaal als een zonnetje, want terwijl je aan het jagen bent dien je goed op te letten op anderen en als je bijvoorbeeld een onschuldige burger vermoord, dan kun je enkele seconden geen anderen vermoorden of jezelf verdedigen. Jezelf verdedigen is overigens je enige redmiddel tegen een naderende moord. Als jij je goed opstelt waardoor degene die op je jaagt je niet ziet, dan kun je deze verdoven en ontsnappen, wat weer punten oplevert. Zodoende is het geheel goed gebalanceerd en komt het vooral op je eigen skills aan.

Je kunt natuurlijk als een gek rond gaan rennen en al je doelen doden, maar of dat heel erg effectief is valt te betwijfelen. Dat is iets wat we in de groepsopzet tegenkwamen, want iedereen ging uiteindelijk toch meer voor eigen gewin dan werken in groepsverband en dat is jammer. Ja, snel achter je doelen aan en ze doden is het makkelijkste, maar dit levert ook de minste punten op en werkt een beetje averechts op de beoogde ervaring. Juist in teamverband samenwerken en effectief de moord uitvoeren werkt behoorlijk goed voor het voldoenings-gevoel.

Het snel rondrennen voor eigen gewin is niet geheel onlogisch als je met anderen speelt die je niet kent, maar als je in teamverband speelt is elke punt welkom. In de Deathmatch waar iedereen individueel speelt zijn veel punten juist erg belangrijk en komt het rushen bijna niet voor. Ja, alleen aan het einde van een speelronde, want dan probeer je snel nog eventjes je punten op te schroeven. Het voornaamste waar dit door komt is vanwege een tijdslimiet tijdens het spelen. Het is begrijpelijk dat er een tijdslimiet op zit, maar misschien was een puntenlimiet net even wat efficiënter geweest.

Conclusie:

Desondanks mogen we niet klagen over de multiplayer. Het voelt als een zeer uitgebreid en gebalanceerd geheel aan en je moord perfect uitvoeren voor de meeste punten blijft keer op keer voldoening geven. Je bent met de singleplayer van Assassin’s Creed III al snel een uur of dertig tot veertig bezig en deze multiplayer kan dit aantal uren nog enorm opschroeven, waardoor Assassin’s Creed III als een totale game zijn prijskaartje ontzettend waard is. Het mag duidelijk zijn: naast een fantastische singleplayer is ook de multiplayer een plezier om te spelen!