Review: PiD – De studio Might and Delight zal naar alle waarschijnlijkheid onbekend in je oren klinken, maar deze kleine studio, welke is opgericht in 2010, bestaat uit ontwikkelaars die gewerkt hebben aan games zoals Killzone en Mirror´s Edge. Aardig wat talent zou je zo denken en zij hebben enige tijd terug de PSN titel PiD uitgebracht. De naam is de afkorting voor Planet in Distress. We gaan hieronder dieper op de game in, maar we kunnen alvast zeggen dat dit één van de positieve verrassingen is van 2012.

De weg naar huis

PiD is een 2D platformer met tal van puzzelelementen, waarin jij de rol van Kurt op je neemt. Deze kleine jongen is op weg naar huis als hij op een vage manier totaal ergens anders belandt. Hij weet niet waar hij is en als speler moet jij de weg naar huis vinden. Klinkt als een simpel verhaal, maar hoe verder je komt in de game, hoe uitgebreider het verhaal wordt. Er gebeuren namelijk allemaal rare zaken op de planeet en dit wordt duidelijk gemaakt door een grote variatie aan levels. Tevens kom je op jouw pad verschillende personages tegen die elk een kort verhaal te vertellen hebben. Deze gesprekken gaan via de welbekende tekstuele spraakballonnen die we vaker zien en op die momenten hoor je de personages dan wat onverstaanbaar brabbelen.

Die speciale bol

Afijn, je moet dus je weg naar huis vinden en op de route daarnaartoe kom je allerlei obstakels tegen in de vorm van puzzels en vijanden. Aanvankelijk ben je nog wat simpel aan het rondspringen, zoals het een echte 2D platformer betaamt, maar al vrij snel krijg je een bol, die één van de belangrijkste elementen is van de gameplay. Met deze bol kun je namelijk de zwaartekracht beïnvloeden. Met de linker analoge stick kun je op een vlotte wijze twee stralen van zwaartekracht plaatsen met de bol (vierkantje) en hiermee zul je een groot deel van de puzzels uit de game kunnen klaren. Zo kom je op stukken uit in een level waar je normaal niet kunt op springen en ontwijk je objecten, zoals stekels of ander gevaar door in een hoog tempo slim de bol te gebruiken.

Het oplossen van de puzzels zorgt voor een leuke uitdaging, waarbij je later in de game toch even goed moet kijken waar je heen moet. Naast gevaarlijke objecten zijn er ook vijanden en eindbazen die het best pittig kunnen maken. Zo zijn er bijvoorbeeld een soort rijdende turrets, zoals we ze even voor het gemak noemen, die je bestoken met raketten. Deze kun je echter de lucht in laten stijgen door een straal met de bol tactisch te plaatsen. Zo gaat de vijand richting een stel stekels en ben je van hem af. Alleen zul je ook blauwkleurige versies van deze turrets tegenkomen, welke je niet kunt laten bewegen met de bol. Toch kun je ze schade aanbrengen door de doorzichtige platforms waar ze soms op rijden te laten verdwijnen met de bol, waardoor ze te pletter vallen.

Soms wat frustratie

Ook zul je later sterkere en blauwe vijanden in levels vinden die een aardige uitdaging kunnen zijn. Gelukkig kun je naast de zwaartekracht ook bommen oppakken en bescherming door middel van een vest. Deze vind je in de levels en kun je verkrijgen door de verzamelde sterren uit de levels te investeren. Hoewel de gameplay prima in elkaar steekt, ontstond er soms wat frustratie doordat we bij sommige puzzels echt lang moesten uitzoeken hoe we verder konden komen in de game. omdat het dan erg onduidelijk was. Soms eisen puzzels behoorlijk wat geduld van je, wat na een tijdje irritant kan worden. Dit geldt tevens ook voor de eindbazen, die samen met variërende verschijningen elk eigen zwaktes kennen. Het kan dan weleens tijd kosten om erachter te komen wat deze zijn en dat betekent een aantal keer doodgaan achter elkaar.

Geinige stijl en wat laadschermen

De zwaktes van deze vijanden onderzoeken kost dus al tijd, maar als je sterft begin je het hele gevecht weer opnieuw. Uiteindelijk komt het natuurlijk wat dit betreft wel een beetje neer op de skills qua puzzelen en hoe slim je de grotere gevechten aanpakt en of je het trucje sneller doorhebt. Over het algemeen verpest het de ervaring niet, want het is onderdeel van de gezonde afwisseling. De geinige stijl van de game is ook zeker een aspect wat wij niet mogen vergeten te noemen. Vanaf de eerste seconde zaten we gelijk in het wereldje van PiD door het kleurgebruik en leveldesign. Het heeft een kleurrijke uitstraling met een soort getekende en eigen stijl. Het ziet er soms niet overal even strak uit, maar er zit variatie in en het oogt zeer prettig.

De game bevat dus een leuke stijl en qua geluid is het dan weer wat wisselvallig op één of andere manier. De eerdergenoemde stemmen zijn bijvoorbeeld niet boeiend en klinken net als het stomme gebrabbel van de Sims en geluideffecten komen ook wat simpel over. De soundtrack is echter weer wel van hoge kwaliteit en bevordert ook echt de sfeer van de game. Het is erg melodieus en creëert een nogal dromerige vibe die aansluit bij de setting en gameplay van PiD. Als kanttekening moeten we dan wel zeggen dat het na wat flink wat uren spelen wat saai wordt. Ja, uren, want PiD kan voor een gemiddelde speler zeker acht tot tien uur duren. Dit vanwege de soms pittige puzzels en daarbij moeten we helaas ook de vele laadschermen optellen die soms zeven tot tien seconden in beslag nemen.

Conclusie:

PiD is in mijn ogen een vermakelijke 2D platformer geworden met een geinige visuele stijl inclusief solide gameplay. Het verhaal is niet wereldschokkend en blijft niet altijd even boeiend, maar de wereld zelf zorgt ervoor dat je door wilt gaan. De soms lastige puzzels bieden een redelijke uitdaging, maar het kan weleens vervelend worden als je niet gelijk ziet wat de oplossing is. Hetzelfde geldt voor grotere vijanden, waar je veel geduld voor moet opbrengen. Het spelen met de bol en de zwaartekracht is een heel tof concept van de game, al is het niet revolutionair. Als je het systeem eenmaal doorhebt, is het wel erg vermakelijk. Minder zijn wel de onderbrekingen door de vele laadschermen en het kan een tikkeltje saai worden, maar deze minpunten doen geen volledige afbreuk aan de ervaring. Daarnaast is het ook een vrij lange PSN titel, welke je tegenwoordig niet heel vaak ziet. Goed werk dus van Might and Delight.

Pluspunten

  • Leuk verhaal
  • Geinige stijl
  • Net leveldesign
  • Spelen met de zwaartekracht
  • Uitdagende puzzels
  • Lange speelduur
  • Fraaie soundtrack

Minpunten

  • Geluidseffecten
  • Kan frustrerend zijn
  • Vele laadschermen