Review – Oddworld: Stranger’s Wrath – Eind vorig jaar verscheen rond deze tijd een opgepoetste versie van Oddworld: Stranger’s Wrath op het PSN. De oorspronkelijke game verscheen al bijna zeven jaar terug en recent is deze titel nog een keer uitgebracht en wel voor de PlayStation Vita. Mooie zet, want het is en blijft altijd een toffe game, maar is deze versie ook jouw geld waard? Kom daar achter in onze review.

Howdy Stranger!

In Oddworld: Stranger’s Wrath ga jij als premiejager te werk en dit doe je als Stranger. Een karakter in de stijl van Oddworld met een lage stem en gekleed als een cowboy in een western-achtige setting. Stranger moet een geheimzinnige missie klaren, waar je in het verloop van het verhaal weinig over te horen krijgt. Ja, je krijgt te horen dat je eerst een grote som geld moet verzamelen, maar dat is het dan wel een beetje. De introductie hiertoe is overigens erg tof, want dit gaat op een geinige geanimeerde manier. Helaas oogt dit niet al te scherp, maar daar komen we straks nog even op terug. Kort na het begin kom je als Stranger al snel wat dorpjes tegen en hier tref je een vreemde situatie aan wat typerend is voor de game. Zo waren de aanwezig dieren ronduit apart te noemen en dat levert leuke situaties op.

De dieren zien er raar uit en daarbij komt ook nog dat ze raar klinken. De dieren in kwestie, een soort kippen, praten bijvoorbeeld met een hoge stem en hillbilly accent. Dit ging gepaard met de nodige maffe uitspraken, zoals: “What are you doing you stinky turd”. Het zijn van die komische aspecten, welke je nog vaker tegen zult komen in de game. Wel is het zo dat de aanwezige dieren en personages vrij monotoon zijn en qua uitspraken enige beperking kennen dus op een gegeven moment ken je het wel. Goed, natuurlijk kom je ook vijanden tegen en deze zijn er in allerlei soorten en maten. Deze dien je te verslaan en dat levert geld op, of zoals het in de game heet: ‘Moolah’. Via de Bounty Stores die de speelwereld rijk is vergaar je opdrachten en deze kun je vervolgens gaan uitvoeren. Levende doelen leveren het meeste geld op en als je tussendoor een kleinere vijand oppakt, dan kun je deze ook voor geld inwisselen. De game motiveert je overigens goed creatief de missies aan te pakken, want levende doelen leveren immers meer geld op, wat weer van pas kan komen.

Een kruisboog, maar niet zomaar eentje

Als Stranger ga je niet simpelweg met je pistool op je vijanden af. Nee. Stranger heeft zijn eigen soort wapen in de vorm van een kruisboog en hiermee vuurt hij allerlei levende beesten af. Deze beesten vormen de kern van de gameplay, want elk beestje is anders en heeft dan ook een ander effect op de vijanden die je ermee beschiet. Chippunks zijn bijvoorbeeld dieren die vijanden kunnen lokken, zodat je ze vervolgens met Bolamites, wat in feite spinnen zijn, kunt inpakken met een web. Je kunt ook vallen zetten wat je kunt doen met de Fuzzels. Dit zijn kleine beesten die uit zichzelf vijanden aanvallen. Ideaal, want zo kun je ze even bezig houden terwijl je één van hun collega´s aan het vangen bent. De game kent diverse beesten die je kunt gebruiken en hierin zit behoorlijk wat variatie, waardoor je meerdere tactieken kunt gebruiken en dat is nu net één van de pluspunten aan de game.

Het loont sowieso om creatief bezig te zijn, want het kan soms best pittig worden als je bent ontdekt en ze met z’n allen op je af komen. Door het hoge gras in levels te gebruiken en vijanden te lokken om ze daarna te vangen bespaar je munitie en vang je sowieso meer geld. Hoewel de AI wat te wensen over laat (ze zijn jou soms wel erg snel kwijt) zorgt het voor genoeg uitdaging en is het bovenal erg vermakelijk. Het geeft ook echt wel voldoening als je een omgeving vol met vijanden helemaal klaart en ze allemaal (levend) vangt. Dit met behulp van de verschillende beestjes als munitie, welke je wel goed moet managen, want het kan natuurlijk opraken. Gelukkig kun je heel wat van deze beestjes vinden in de levels. Even vangen en je kunt weer door.

Ik wil ze vangen, maar het lukt niet… Aaargh

Dat vangen van die beestjes is echter gemakkelijker gezegd dan gedaan. Je moet hiervoor namelijk de Zappflies gebruiken, wat een soort schok veroorzaakt. Hierdoor raken de beestjes verlamd en blijven ze liggen, zodat je ze kunt oppikken. Het probleem ligt niet bij het richten wat prima werkt, maar aan de hit detection. Zo stond ik vlakbij een klein beest dat vrolijk rondhuppelde. Hij was vervolgens in mijn crosshair, maar zodra ik schoot mistte ik hem alsnog volledig. Dit terwijl de crosshair een andere kleur had wat duidelijk aangeeft dat het dier geraakt zou moeten worden. Het is niet zo dat dit altijd zo is, maar het wisselt. Doordat het niet constant is levert dat wat irritatie op en het haalt je ook uit de flow van de game. Het is iets wat beter werkt bij de consoleversie van de game. Sowieso zijn daar wat verschillen in.

Zo heb je het first person perspectief wat je gebruikt om beesten af te vuren en een third person perspectief voor de platform elementen in de game. Dit is nodig om jezelf vlot te verplaatsen tussen de locaties door en om hogere plaatsen te bereiken. Op de PS3 gebruik je R3 om snel van beeld te wisselen en in de Vita versie gebruik je daar het voorste scherm voor. Tik je hem aan, dan switch je snel van perspectief. Hoewel het aan het begin best wennen was en mijn voorkeur nog steeds gaat naar de besturing van de PS3 versie is het op een gegeven moment gesneden koek. Het werkt dan ook prima. Minder werkt de mêlee vanuit first person, want dan ben je beperkt tot één trigger, welke je al gebruikt voor het afschieten van beesten. Je kunt namelijk per trigger een beest afvuren dus optimaal is het niet.

Wat verschillen tussen console en handheldversie

Gevolg is dat je op het touchpad aan de achterzijde moet slaan. Dit werkt aardig, maar als je grote handen hebt, zul je soms onbedoeld het touchpad aantikken. Erg onhandig in een hectische situatie. Dit had ook zeker beter uitgewerkt kunnen worden. Verder loopt de game qua framerate prima, maar dat heeft wel een reden. Just Add Water heeft voor deze versie namelijk wel wat concessies moeten uitvoeren. Grafisch is de game zeker niet zo netjes als de HD versie op de PS3. Nee, de textures zijn een stuk minder en over het algemeen zijn er veel minder details. Is het dan een lelijke game geworden? Nee, dat ook weer niet, want ondanks dat omgevingen er wat meer simpel uitzien, zien personages er nog steeds prima uit. Stranger ziet er gedetailleerd uit net als zijn munitie op de boog waarmee hij schiet.

Conclusie:

Oddworld: Stranger’s Wrath was in 2005 toen die voor het eerst verscheen al een hele toffe en vermakelijke titel en dat is het nu ook op de PlayStation Vita. Het is een mix van platformen in third person en op een geinige manier criminelen vangen met de kruisboog in first person. De munitie in de vorm van Oddworld creaturen zorgt voor een lollige noot, maar ook voor vrijheid en tactiek. Daarbij bevat de game ook wat lichte RPG elementen door de upgrades. Verder is het verhaal niet heel boeiend, maar het draait vooral om de actie en de gameplay die beide prima zijn. Er zijn jammer genoeg wel wat concessies gedaan op het grafische vlak, maar het is zeker geen lelijke game en het touchpad aan de achterzijde is soms wat onhandig. Over het algemeen dus een erg vermakelijke game die zeker wel het geld waard is. Alleen moet je wel bedenken dat de game er op de PS3 er een stuk beter uitziet en net wat vlotter speelt. Houd dat in gedachte bij de aanschaf is mijn advies.

Pluspunten

  • Leuke stijl
  • Humor
  • Boog zorgt voor variatie
  • Vermakelijk

Minpunten

  • Eentonige stemmenwerk
  • Net minder mooi als consoleversie
  • Touchpad wat onhandig