Review: Anarchy Reigns – Platinum games draait al een tijdje mee in de bussines en met games als Vanquish en Bayonetta wisten ze al vele gamers voor zich te winnen. Beide games waren totaal verschillend van elkaar en met Anarchy Reigns hebben ze weer een compleet andere game geproduceerd. We hadden hoge verwachtingen voor deze game, want een third person brawlers die zich vooral op de multiplayer richt, dat kom je niet veel tegen. Of dit idee ook daadwerkelijk aanslaat en werkt ga je nu lezen.

Jack versus Leo

In Anarchy Reigns wordt de nadruk op de multiplayer gelegd, maar dat wil niet zeggen dat je de singleplayer zomaar moet overslaan, want deze mag er zeker zijn. In de singleplayer kruip je in de huid van twee totaal verschillende personages. Jack is een met een dubbele kettingzaag zwaaiende bounty hunter met een enorme haat voor alles wat met gerechtigheid te maken heeft, terwijl Leo dan net weer het symbool van deze gerechtigheid is en zijn dagen slijt als agent.

De wereld is aan het vergaan en allerlei chemische wapens en vervuiling hebben ervoor gezorgd dat zo goed als iedereen gemuteerd is. Dit varieert van mensen die er wat vreemd uitzien en blauw bloed hebben, tot heuse reptiel-achtige wezens die ooit een mens moesten voorstellen. Er zijn nog enkele veilige omgevingen, maar deze worden steeds schaarser. Hierdoor ontstaat er dus anarchie, wat de poorten open zet voor allerlei criminelen, handelaars en bounty hunters.

Je zult in het begin moeten kiezen tussen Jack of Leo, maar uiteindelijk zijn ze op hetzelfde uit: een ex-agent genaamd Max. Max verliet de politie nadat er een controversieel voorval had plaatsgevonden waarbij twee onschuldige meisjes om het leven kwamen. Doordat hij deserteerde duurde het niet lang voordat hij als schuldige werd aangewezen, waardoor Leo en zijn team er op uit worden gestuurd om Max op te sporen en voor het gerecht te slepen. Jack wordt dan weer ingehuurd door de dochter van Max, omdat deze weet dat Max gewoon afgemaakt zal worden door de agenten.

Een pimp, een ninja en een rondborstige dame

Hier wordt ook meteen een emotionele touch aan de game gegeven. Want Max was niet alleen Leo’s mentor, maar ook een soort van vaderfiguur. Ook Jack heeft een band met Max, al is deze iets duisterder. Jack is immers ingehuurd door de dochter van Max en heeft er verder geen andere belangen bij, behalve dat Jack niet geleid wordt door morele voorwaarden. Door het verhaal heen zal je nog allerlei vrienden en vijanden tegenkomen, welke allemaal op extreme stereotypen gebaseerd zijn.

Zo zal je zij aan zij vechten met Baron, een zwarte pooier die om de drie woorden een shit of damn in zijn zinnen gooit, en zijn vriendin die gehuld is in een sm-outfit. Ook een Russische agent, dikke schroothandelaar en nog vele anderen zijn van de partij. Elk personage, 17 in totaal, kan je vrijspelen in de singleplayer, zodat je ze later in de multiplayer kan gebruiken. De personages onderscheiden zich door hun uiterlijk, maar ook middels hun vechtstijl en power weapon.

Toch nog een goede singleplayer

Zoals we eerder al lieten doorschemeren is de singleplayer erg tof, zeker voor een game die zich op de multiplayer richt. Je wordt in de singleplayer telkens in een erg ruime omgeving gedropt, welke overrompeld wordt door vijanden en ander gespuis. Je moet je telkens een weg banen naar missies die opduiken, welke overigens erg variëren. Zo zal je natuurlijk zoveel mogelijk vijanden moeten afmaken of het samen met een ander personage op moeten nemen tegen hordes mutanten. Ook zul je aan een helikopter hangend deze moeten besturen naar waar je heen wilt en op een ander moment race je met een karretje dat uitgerust is met een vlammenwerper door het level heen.

Deze zijmissies moet je zo goed mogelijk uitvoeren, want als je een bepaald aantal punten behaald hebt, speel je de volgende hoofdmissie vrij. Doordat je telkens naar de missies moet lopen zal je, door de oneindige toevoer van vijanden, constant aan het vechten zijn, waardoor de singleplayer nooit gaat vervelen. Ook het verhaal begint goed en bouwt zich verder door de game goed op naar een verrassende climax. Dit lijkt niet zo speciaal, maar weet dat we het hier over een third person brawler hebben, een genre waarin het verhaal al wel eens verdwijnt of nietszeggend is.

Het vechtsysteem is natuurlijk erg belangrijk voor de game en hier valt eigenlijk niets op aan te merken. Vanzelfsprekend zitten er basismoves in de game verwerkt, zoals een lichte en een zware aanval, verdedigen en gooien… maar het meest speciale zijn de power weapons. Als je genoeg klappen uitdeelt of krijgt, zal er een metertje onder je levensmeter vollopen. Als dit vol genoeg is, kan je de power weapon tevoorschijn halen en genadeloos op je vijanden inhakken. Dit doet onmenselijk veel schade en kan een echte redder in nood zijn. Doordat de balk tamelijk snel gevuld is, zal je het wapen dan ook veel kunnen gebruiken, iets wat vooral leuk is voor de multiplayer modus.

Knokken, vechten en boksen

De game focust zich op de multiplayer modus, dus moest men wel origineel uit de hoek komen, want tegenwoordig heeft elke game een multiplayer. Dit heeft Platinum Games gedaan door erg veel verschillende modi in de multiplayer te verwerken. Zo heb je natuurlijk de klassieke (Team) Deathmatch en Capture the Flag modi, maar je zult ook in de coöp Survival modus en de Battle Royale modus aan de slag kunnen. In deze laatste speelt de omgeving een erg belangrijke rol doordat deze constant wordt geteisterd door op hol geslagen wagens, luchtaanvallen en nog veel meer. Verder is er nog een Team Battle modus, waarin je je eigen teamleider moet beschermen en je tegelijkertijd moet proberen om de teamleider van het andere team naar het hiernamaals te sturen.

De twee meest opvallende modi zijn echter Cage Match en Deathball. In de cage match zal je het tegen één tegenstander in een kleine arena, de cage, moeten opnemen. Dit is totaal het tegenovergestelde van de grote open gevechten in de andere modi en het doet behoorlijk aan een klassieke fighting game als Tekken denken. In Deathball zal je dan weer een sportstadion induiken om een wel erg unieke sport te beoefenen. In Deathball moet je in teams van vier proberen een bal te bemachtigen om deze vervolgens in de goal van je tegenstander te werpen. Alleen in de context van Anarchy Reigns ben je continu aan het vechten om de bal.

Toch maar een stille bedoeling…

Genoeg variatie dus en we merkten al snel dat deze multiplayer ons nog lang zal kunnen vermaken. Ook op de multiplayer hebben we dus weinig aan te merken, al is er één groot probleem. Momenteel zijn er nog niet zoveel gamers die Anarchy Reigns actief spelen. Dit zorgt ervoor dat je soms enorm lang moet wachten voordat je zeven andere spelers gevonden hebt. Nu mag de multiplayer modus werkelijk fantastisch zijn, zonder actieve spelers heb je er natuurlijk niet veel aan. Het is dus te hopen dat de multiplayer lang in leven blijft, anders gaat het belangrijkste van de game verloren en dat zou jammer zijn.

SEGA probeert dit wel op te vangen door de game tegen een budgetprijs in de winkels te leggen, waardoor je wellicht sneller overweegt de game aan te schaffen, maar of dat succesvol is is natuurlijk een kwestie van afwachten. Wel hebben we nog wat op te merken aangaande het grafische aspect van de game. De game steekt overal erg goed en degelijk in elkaar, maar visueel gezien is het helaas niet van de bovenste plank. Het is absoluut geen lelijke game, maar om nu te zeggen dat het goed mee kan komen met andere games van tegenwoordig… nee, ook niet echt. Sterker nog, op een gegeven moment stoorden we ons hier lichtelijk aan.

Conclusie:

Anarchy Reigns is de ideale mix van een goede singleplayer en multiplayer, gecombineerd met schitterende omgevingen, vette wapens en enorm veel chaos. Voeg hier nog eens een goed portie humor aan toe en je hebt de game goed samengevat. Wij zijn er helemaal weg van, al hopen we wel dat meer gamers de game zullen gaan spelen, want de erg sterke multiplayer is vaak zo goed als dood, waardoor je net de momenten moet zien te ontdekken wanneer je online kunt spelen met een redelijk aantal spelers, aangezien het overgrote deel van de tijd het een stille boel is.

Pluspunten

  • Sterk verhaal
  • Uitgebreide multiplayer
  • Flauwe humor
  • Chaotische omgevingen
  • Power weapons

Minpunten

  • Grafisch achterhaald
  • Weinig spelers online