Review: Persona 4: Golden – Wie zich ook maar een beetje verdiept in de role playing games weet dat de gemiddelde gamer geen keuze heeft als dat deze zich per speelsessie minimaal een paar uur kwijtraakt in een andere wereld. De Persona serie is zeer zeker geen uitzondering op die regel, letterlijk en figuurlijk. Nadat het een beetje stil werd rondom nieuwe delen in de franchise, is Atlus zich gaan wagen aan het porten van PS2 games naar handhelds, zoals de PSP en sinds kort ook de PS Vita. De uitgave waar het in dit geval om draait, Golden, is een port van het immens populaire Shin Megami Tensei: Persona 4 op de PlayStation 2. De heruitgave ontleent zich perfect voor gamers die deze ‘gouden periode’ gemist hebben, want zo krijgen zij alsnog de kans om dit gemis uit te gummen.
Een RPG met sim-elementen
Wie niet bekend is met de Persona franchise zal zich misschien niet willen wagen aan een game als deze. De speler wordt op meerdere vlakken intens betrokken bij allerlei activiteiten en de keuzes die je maakt beïnvloeden de mogelijkheden die de game je voorschotelt van begin tot eind. Hoewel Persona 4 – net als haar voorgangers – hoofdzakelijk een RPG is, zal de game ook ontelbaar veel sim-elementen bevatten. De hoofdrolspeler, welke je zelf van een naam mag voorzien (in ons geval Adajo Sensu), is een student die van de grote stad naar het rustige dorpje Inaba verhuisd. De bedoeling is dat hij hier één jaar lang een ‘normaal’ leven lijdt, maar bepaalde gebeurtenissen zorgen ervoor dat zijn leven (en dat van alle betrokkenen) allesbehalve normaal is.
Twee werelden gaan voor je open
De wereld van Persona beperkt zich niet tot slechts één dimensie, maar door een ongelukkige samenloop van omstandigheden zul je ook een andere dimensie begaan. In deze wereld vinden jij en je vrienden je ‘andere helft’, welke na samensmelting de toegang biedt tot de zeer krachtige Persona’s. Zij fungeren als link voor jou en je innerlijke magie en alleen zij kunnen de vijandelijke Shadows uit de andere wereld verslaan. Deze zul je op je pad enorm veel gaan tegenkomen, terwijl jij en je team zich een weg banen naar de oplossing voor alle problemen die zich voordoen in het eens zo vredige Inaba…
De mogelijkheden die je tot je beschikking hebt zijn nagenoeg eindeloos en het is dan ook begrijpelijk dat je wel weet waar je aan begint, alvorens je de game opstart. In de eerste vier á vijf uur van de game zul je je tegoed moeten doen aan niets dan uitleg. Voor de Persona kenner zo gewoon, voor de nieuwkomers een chaos van opties. Wanneer je handje dan eindelijk wordt losgelaten, kun je zelf op pad. Naast het bevechten van vijanden om sterker te worden is het van groot belang dat je ook je menselijke kant laat zien. Ga uit met vrienden, vind een baantje, doe mee aan naschoolse activiteiten, versier een vriendinnetje en vergeet niet te studeren voor je toets!
Twee levens zul je moeten leiden
Niet alleen betreed je een hele andere wereld in Persona 4: Golden, maar waan je jezelf ook een ander persoon. Dit dwingt je een compleet nieuw leven te lijden, inclusief alle sociale aspecten hiervan, wil je überhaupt iets bereiken in de game. Dit verlegt de focus een beetje van het uitgangspunt van de game, maar zorgt wel voor enorm veel variatie. Afhankelijk van je voortgang in de game heb je totale vrijheid, afgewisseld met verplichte bezigheden. Je bevindt je vaak al snel in tijdnood, doordat je zoveel kunt, maar soms ook moet doen. Het is nooit helemaal duidelijk wat de juiste tijdsbesteding is, maar gaandeweg pik je snel de beste methodes op. Je zult jezelf er uiteindelijk op betrappen dat je de meeste tijd besteedt aan het uitpluizen van alle sociale opties. Dat terwijl de hoofdzaak van de game, het verhinderen van moorden door Shadows in de andere dimensie, eigenlijk het belangrijkst is.
Vertrouwde gameplay, met een vleugje Shin Megami Tensei
Dit is overigens allemaal een stuk minder ingewikkeld dan het in het eerste opzicht lijkt. Persona 4: Golden gebruikt een overzichtelijk turn-based vechtsysteem wat qua aanval en uitvoering heel wat gelijkenissen heeft met Final Fantasy. Je scrollt zonder haast door een menuutje en kiest een aanval uit die, gebaseerd op de zwakke en sterke punten van je tegenstander, het meest effectief is. Het levelen en bemachtigen van je Persona is juist weer overeenkomstig met Pokémon. Zo zul je bepaalde Persona alleen in een specifiek gebied tegenkomen en leert je Persona ook steeds nieuwe aanvallen bij per level.
Iets wat dan weer enorm kenmerkend is voor de Persona franchise zijn de ‘fuse’ opties. Bepaalde Persona kun je namelijk alleen verkrijgen door het samenvoegen van meerdere Persona’s. Dit kan per twee of per drie, afhankelijk van het resultaat. Om dit te doen keer je terug naar de Velvet Room, de kamer waar de game begint. Hier zal je het proces in gang kunnen zetten en kun je zelf kiezen welk resultaat je wenselijk vindt. Hierbij zijn statistieken van groot belang, maar dit gaat vaak zo ver dat er gelukkig ook hulp geboden wordt in de vorm van een handige zoekfunctie. Deze geeft de belangrijkste resultaten en een level indicatie weer. Bepaalde Persona’s zijn sterker dan anderen en kunnen ook over andere aanvallen beschikken. Afhankelijk van je relatie met vrienden en familie, de zogeheten ‘Social Links’, worden deze statistieken nog eens voorzien van een aangename boost.
De wereld zal je aanmoedigen!
Wanneer je verder in de game komt, wordt dit steeds belangrijker. Sterker nog, onmisbaar. Hierdoor is het cruciaal dat je meerdere savefiles bijhoudt, zodat een verkeerde keuze geen al te grote impact oplevert. In de tweede dimensie zul je veel dungeons betreden die enorm sterke vijanden herbergen en dit is één van die meedogenloze games die niet over een autosave functie beschikt. De dood van je hoofdpersonage betekent zonder meer opnieuw beginnen en de dood van het personage wat je redden moet, betekent game over! Gelukkig heeft de Vita versie van Persona 4 een leuk handigheidje, wat overigens ook meteen de enige extra van betekenis is: de online functie. Wanneer je verwacht dat de gevechten moeilijker gaan worden kun je via een druk op het scherm om hulp vragen. Wordt die vraag beantwoordt, dan zal het eerstvolgende gevecht een stuk minder moeilijk zijn.
Een tweede optie die de online functie je biedt is de mogelijkheid te zien wat anderen in jouw plaats op dezelfde dag hebben gedaan. Je scherm komt vol te staan met acties van anderen, wat jou wellicht op weg helpt met het beslissen wat je doen moet. Jouw acties worden ook opgeslagen om anderen te helpen, indien nodig. De online functie is niet gamechanging, maar is wel aan te raden – vooral wanneer je nieuw bent met de franchise. Het zorgt wel voor iets meer laadschermen, maar als er iets echt niet storend is zijn het wel de laadtijden. Deze zijn vaak in minder dan een seconde voorbij en dat is dus duidelijk een verbetering op het origineel.
Spectaculair! … in 2008
Jammer genoeg is dat de enige opvallende verbetering, want de port heeft het zwaar te verduren gehad als we het oog richten op de graphics. Deze zijn vrij matig. En hoewel de filmpjes gaaf als altijd zijn, is het niet moeilijk om een filmpje in HD te voorzien, wat nu dus niet aanwezig is. Waar we het 3D design, de animaties en de bewegingen van de personages voor een PS2 game revolutionair vonden in 2008, is het nu bij lange na niet zo spectaculair meer. Vooral wanneer je het vergelijkt met de strakke HD menu’s, ziet de rest er maar vaag en onscherp uit. Gelukkig is dit het minst van onze zorgen als we ons verdiepen in het verhaal en de gameplay, welke uitdaagt om te experimenteren en je vrijwel volledig vrijlaat.
De sfeer van de game houd je al vrij snel in zijn greep, door de mooie, soms ruige, soundtrack, maar ook door het verhaal. Zelfs ondanks dat het best traag op gang komt. Dat nemen we gelukkig maar al te graag voor lief, want hoewel het plot van de game absoluut niet van Agatha Christie niveau is, is het erg vermakelijk om jezelf te kunnen verliezen in een game zo uitgebreid als deze. De gameplay is diepgaand en vereist af en toe een wat tactische kijk, maar toch blijft het tempo er goed in zitten. Je hebt de mogelijkheid om de rush-mode in te zetten (standaard aanvallen voor lage level vijanden) en je kan onbelangrijke conversaties doorspoelen. Deze functies dragen allen bij aan een net eindresultaat voor een JRPG, waar slechts één ding aan ontbreekt: de originele Japanse stemmen. Hoewel het betreurenswaardig is dat deze optie ontbreekt, is de Engelse voice-acting eens niet afgeraffeld en zijn ze nagenoeg allemaal van hoogstaand niveau.
Conclusie:
Toen Shin Megami Tensei: Persona 4 in 2009 bij ons in de winkelrekken belandde, kon ons geluk niet op. Je hoort ons ook zeker niet klagen over de terugkeer van deze franchise, al is het maar met een port. De game, solide als altijd, heeft een paar extra’s mogen ontvangen die het leven in Inaba een stuk aangenamer maken. Hoewel deze niet echt nodig zijn, zijn het interessante toevoegingen die geregeld erg goed van pas komen. Wanneer we de kern van de game onder de loep leggen komen we geen oneffenheden tegen, maar het had wel iets leuker aangekleed mogen worden. Grafisch is het – op de menu’s en cut-scenes na – gewoon niet echt Vita waardig. Het lijkt nog steeds toe te zijn aan een oppoetsbeurt, vooral wanneer Sony de Vita als draagbare PlayStation 4 bestempeld. De puntjes op de “i” staan er niet, maar gelukkig begrijpen we wat er bedoeld wordt. Het is en blijft een absolute topper!
Pluspunten
- Handige online hulp functie
- Bovengemiddelde Engelse voice acting
- Geen onnodige Vita toevoegingen
- Klassieke turn-based gameplay
- Enorm lange speelduur
- Veel soorten tijdsindeling
- Fusen van Persona’s
Minpunten
- Geen optie voor Japanse taal
- Grafisch erg matig
- Plot wat simpel van opzet
- Af en toe tijdsnood door scripted events
Gelukkig, nu weet ik het zeker: dit is niet mijn game.
@Mithrandir: Het is zeker niet voor iedereen, nee! Maar wat zorgde ervoor dat je het zeker wist (specifiek), of zijn het meerdere dingen? Ben benieuwd 🙂
@Sensu: Terug naar school? Sims? Beetje sociaal moeten gaan doen? Verder niet echt grafisch interessant, en het lijkt me nogal traag (niet alleen die eerste uren, maar in zijn geheel).
Hetzelfde heb ik een beetje met Ni nu koni, maar daar zit iig dat school-deel niet in 🙂
En ook ik weet het helemaal zeker! Dit is absoluut de topper voor mijn PS Vita!!! Dat de game grafisch niet een topper is… Boeien!!! De game zelf is helemaal geweldig. Ik weet nu waar ik een Vita voor heb gekocht, games als deze… Dat er nog maar vele mogen volgen!!!
Leuke review trouwens Kim, hij leest lekker weg, duidelijk verhaal… 😉
@Mithrandir:
Hehe sims das een goeie 😛 Daarom zijn deze games ook traag he -> goed verhaal.
Ook niks voor mij helaas.
Niets over de vele extra’s?, concert registraties, Persona history/encylopedie, ingebouwde soundtracks, alle animaties??
(hoe meer je speelt hoe meer je unlocked)
Costumes, nieuwe Skill Card systeem, zelfs nieuwe plotlijnen en personages, etc etc.
En ja, Persona is een niche game, je moet ervan houden.
@Bappie-NL: Haha, ik heb het al minstens 2 dagen achter elkaar 6 uur zien worden op de wekker eer ik ging slapen, echt verslavend. En thanks 🙂
@ShadowhunterrX: Ik vind het verhaal wel meevallen. Het is erg simpel, er wordt je veel voorgekauwd.. Dat is wat jammer. Maar het speelplezier wordt er niet minder van.
Granted, @Mithrandir, het is wel te simmig. Dat gaf ik ook aan, je komt daardoor af en toe in tijdsnood. Gelukkig ben ik voor de reddingsacties in de andere dimensie altijd 1 á 2 dagen te vroeg. Maar je wilt zoveel doen en soms kan het gewoon niet! 🙁 Van Ni No Kuni vind ik juíst het battlesystem echt mega traag en het heeft mij niet weten te pakken. In deze game is alles lekker snel, op de dialogen na.
Ik heb een *vrouwelijke* vriend die naast games ook datingsims speelt zoals deze shit. Ik ga haar Persona aanraden, lol.
Ze houdt ook van anime (ik ook, maar dat boeit niet) en aangezien dit een beetje anime-achtig is dit de perfecte game.
@O-Ren Ishii: Ja, dat is dan zeker een aanrader. Ik heb nu met 3 chicks een social link opgezet, nu nog het bed in lullen. Hahaha! 😉
@Sensu: O.O
Beste game oooit!
Een te lage score voor een dijk van een game als deze. Over de graphics, het is een port met vele vele extra’s. Wat verwacht je? Ik ben nu wel van mening dat Graphics de score niet altijd kan beinvloeden. Maar wow, als je deze game vergelijkt met de PS2 Versie is dit echt zoo hard je geld waar. Jammer dat er niks gezegd word over de vele extra’s.
@84.86.77..xxx:
Dit
@84.86.77..xxx: Over de score zullen de meningen altijd verdeeld zijn, maar er zijn meer dingen die de score negatief beïnvloeden dan enkel de graphics. Sterker nog, daar heb ik bijna niet naar gekeken. Maar in deze game zitten zoveel opties verwerkt dat je vaak door de bomen het bos niet meer ziet. Je hebt één taak te klaren en er komen 5 mensen vragen of je iets wilt gaan doen. Daarnaast wil je ook sidequests doen, maar die nemen weer tijd in beslag. Het verhaal is flinterdun, je weet al steeds wat en waarom iets gaat gebeuren. Je bent (als je af en toe wat sidequests doet) vrij snel overpowered wat de gameplay niet echt ten goede doet.
Dan het gedeelte waarbij het simmen belangrijk is voor je krachten – geef het dan meer tijd, werk dat meer uit. Waarom het spelen van de Sims altijd zo lang duurt? Je hebt nóóit genoeg tijd. Je hebt hierdoor constant te maken met tijdsdruk in Persona 4: Golden, wat het Sim gedeelte moeilijker te managen maakt dan de gevechten. Hoe scheef is dat.
Tevens heb ik het gemis van Japanse stemmen ook in mijn achterhoofd gehouden bij mijn besluit.
Kortom: als deze uitleg niet goed benadrukt waarom ik deze game geen 9 of een 10 waard vind, dan weet ik het ook niet meer.
Edit: Don’t get me wrong, ik ben echt verslaafd geraakt aan deze game binnen een dag en speel het nu nog dagelijks, maar ik ben liever kritisch op een paar punten die wellicht in het vervolg beter uitgewerkt worden dan lovend over een ‘oké’ uitwerking wat ontwikkelaars in het vervolg geen drive geeft om hier verbeteringen in aan te brengen.
Leuke tip, na middernacht bij je tv listingkijken.
Midnight Channel is echt! *net ontdekt*
@Sensu:
Kunnen ze die punten voor de nieuwe Persona weer wat aanpakken 😉
Wat wordt er nu toch steeds bedoeld met dat je te weinig tijd hebt? Heel ver ben ik nog niet in de game, dus daar ben ik nog niet tegen aangelopen. Maar normaal gesproken heb ik altijd een hekel aan tijd in een game. Ik wil niet opgejaagd worden tijdens het gamen. Tijdsbeperking vond ik in bijvoorbeeld Atelier Rorona ook echt dé reden om de game aan de kant te leggen. In een RPG wil ik alles op mijn gemak kunnen doen. Dat is ook de reden dat ik een grotere liefde voor turn based RPG’s heb.
Ik wil die! Heb Disgaea 3 ook maar besteld. Persona komt in ieder geval ook. Hiervoor speciaal een VITA gekocht!
@Wintermute: Dat wat je opnoemt zitten echt bijzaken bij (concert registraties, historiek), dit is een review, geen handleiding. De audio is goed, maar dan met name de voiceacting. De constante techno-loop in de dungeons spreekt mij, en waarschijnlijk niemand, echt aan. En oké de dungeons zijn randomly generated (pluspunt), maar zijn van begin tot eind compleet hetzelfde (minpunt). Daarnaast wil ik mijn review ook graag spoilervrij houden, daarom heb ik niets verteld over Marie en haar skillcards (hier laat ik het dan ook bij, dat vinden ze zelf maar uit wanneer ze de game spelen).
Je moet idd wel houden van dit soort games, gelukkig is dat bij mij ook zo. Maar daarom let ik ook op de details, probleem is alleen dat ik niet al deze details kan gaan beschrijven aangezien niemand mijn review dan zou lezen (veel te lang!) :p
De TV-listings zijn idd wel cool, trouwens 😉
@Bappie-NL: Volgens mij ben je er nu achter wat ik bedoelde met tijdsdruk hè? :p
@Sensu:
Ik weet niet, het is een Playstation 2 titel. Ik vind dat een score van de game niet omlaag moet worden gehaald door een cijfer voor grafische kracht aangezien het een Playstation 2 titel is. Het is een port met vele extra’s. Niet een game die van de grond af overnieuw is gebouwd. Nogal stom. De score is niet slecht. Alleen ik ben er niet mee eens.
@84.86.77..xxx: Dat kun je vinden, maar zoals ik eerder al uitlegde is de grafische kracht ook niet het voornaamste wat de game omlaag haalt. Ik heb betere ports gezien dan deze namelijk, maar het feit dat dat tegenvalt heeft de game slechts 0,5 punt gekost in totaal. De rest staat ook in de comments uitgelegd waarom dit zo is.
@Sensu:
Noem dan is “betere” ports? Er zijn zoveel dingen waarop je je review moet verbeteren. Je argumenten zijn slecht. Ik en iedereen die ik ken vinden de techno’s song NIET storend. En hoezo weet je al wat er te wachten staat in het verhaal? Dat is compleet NIET zo.
“Daarnaast wil ik mijn review ook graag spoilervrij houden, daarom heb ik niets verteld over Marie en haar skillcards (hier laat ik het dan ook bij, dat vinden ze zelf maar uit wanneer ze de game spelen).” Marie en haar skillkaarten zijn totaal niet relevant met het verhaal.
Ja er is tijdsdruk, maar daarom is er ook een game mode plus. Je HOEFT niet alles te maxen. En als je alles goed speelt kan je alles ook gewoon maxen. Omdat jij je playthrough verpest betekend niet dat het aan het spel ligt.
Het OP worden van “side-quests” valt reuze mee. Als je het te makkelijk vind kan je altijd nog de moeilijkheid aanpassen.
Je zei:
“Ja, dat is dan zeker een aanrader. Ik heb nu met 3 chicks een social link opgezet, nu nog het bed in lullen”
Heb je deze game wel uitgespeeld? Hoe kan je het verhaal flinterdun noemen als je het nog niet eens uitgespeeld hebt. En ik denk dat iedereen wel van mening is dat het verhaal veel dieper is dan jij zegt. We hebben nog nooit zoiets gezien. En dan hebben we nog niet over het psychologische aspect van de game gehad. Maar blijkbaar zie je dat er niet in.
Je argumenten zijn nogal slecht en deze review is oneerlijk.