DLC Special: The Elder Scrolls V: Skyrim – Hearthfire – Nadat we in Dragonborn Miraak een koekje van eigen deeg gegeven hebben en het eiland Solstheim bevrijd hebben van zijn kwaadaardige invloed, waren we toe aan wat rust. En wat is er leuker dan een weekje zorgeloos doorbrengen met vrouw en kinderen in een luxueus landhuis aan de rand van het Ilinalta meer? Klein detail: het huis moest nog gebouwd worden en de kinderen nog geadopteerd. We hadden er ook geen rekening mee gehouden dat we ons stekje met hand en tand zouden moeten verdedigen tegen reuzen en ander ongedierte. Het dagelijks leven is een strijd, zullen we maar zeggen – en dat is in Hearthfire, het tweede uitbreidingspakket voor Skyrim op de PlayStation 3, niet anders.

Weinig om het lijf

We zullen maar meteen met de deur in huis vallen: in vergelijking met het haast epische Dragonborn heeft Hearthfire amper wat om het lijf. Bethesda heeft eigenlijk gewoon Skyrim geïnjecteerd met een lichte dosis The Sims, in die zin dat de ontwikkelaar je in staat stelt om zelf een huishouden op te richten. Voor doorgewinterde Skyrim spelers komt het erop neer dat je veel heen en weer reist (lees: fast travelt) om de benodigde materialen te verzamelen – denk onder andere aan glas, hout, nagels en stro – en vervolgens doodleuk op een aambeeld hamert terwijl je huis een paar meter meer naar rechts gradueel in beeld verschijnt. Veel moet je daar overigens niet voor betalen: 5000 goudstukken voor het lapje grond, waarna je het merendeel van de benodigde grondstoffen zelf met een houweel uit de grond kunt halen.

Zelf een geschikt plekje uitzoeken om je woonst op neer te zetten zit er overigens niet bij; in plaats daarvan kan je kiezen uit drie vaste locaties. Ofwel bouw je Lakeview Manor aan de oevers van het Ilinalta meer, ofwel kies je voor Windstad Manor nabij de moerassen van Hjaalmarch, ofwel zoek je de vrieskou van de toendra in The Pale op, waar je huis Heljarchen Hall gedoopt wordt. De gebouwen die je op deze locaties kunt neerzetten zijn grotendeels hetzelfde. Variatie vind je hooguit terug in de details: waar je Lakeview Manor kunt verrijken met een bijenkorf en windstad Manor met een viskwekerij, zul je het in Heljarchen Hall moeten stellen met een graanmolen. Elk huis bestaat uit een voorportaal en het eigenlijke landhuis, waarna je zelf nog drie blokken naar keuze kunt toevoegen aan de noord-, oost- en westzijde van je landgoed.

Ook hier blijven je opties beperkt: een slaapkamer, een bibliotheek, een alchemietoren en een broeikas zijn slechts enkele voorbeelden. Hiermee geeft Bethesda je toch de mogelijkheid om je landhuizen op zijn minst van elkaar te onderscheiden. Wij waren het meest te spreken over de trofeeënkamer, waarin je opgezette versies van je tegenstanders kan tentoonstellen. Wolven en beren dus, maar ook wezens van een zwaarder kaliber, zoals spriggans, trollen, hagravens en zelfs een heuse drakenschedel. We vinden het ook best vet dat je, als je tenminste je tijd neemt, je landhuis stapje voor stapje gebouwd ziet worden. Funderingen, raamwerk, deuren… Bethesda steekt er genoeg details in om het bouwen toch een tijdje interessant te houden. Ook aspirant-binnenhuisarchitecten zullen hun hart kunnen ophalen aan de vele opties.

Familieman

Wanneer je dan uiteindelijk je ‘bescheiden’ stekje op- en ingericht hebt, begint je familieleven. Je laat je vrouw bij je intrekken en benoemt één van je favoriete kompanen tot steward, waarna deze met plezier voor een kar met paard (dat je overal gratis heen brengt!), een bard en boerderijdieren zorgt – als jij dat wilt tenminste. Kinderen adopteren doe je door weeskinderen te overhalen om met je mee te komen – Zijn wij de enige die dat een beetje vreemd vinden? Moet je volgens ons zeker niet in het echt proberen… – of door je kandidaat te stellen bij het weeshuis in Riften. Vervolgens kan je allerlei spelletjes met je ‘nageslacht’ spelen, waaronder tikkertje en verstoppertje. Dat dit snel saai wordt zal zo ook wel duidelijk zijn. Je kinderen groeien niet op, dus je bezig houden met hun opvoeding verliest al snel veel, om niet te zeggen al, zijn aantrekkingskracht.

Over reuzen en glitches

Af en toe moet je dan ook nog eens een boosaardige reus van je familieleden afslaan of het huis verdedigen tegen een ongedierteplaag, maar daar houdt het dan ook bij op. De nodige glitches steken uiteraard weer de kop op; zo beloofde een weeskind wel dat ze zich naar ons huis zou begeven, maar bleef ze vervolgens dagenlang op dezelfde plek staan. Toen we onze trouwe Dragonborn kompaan Teldryn Sero als steward wilden aanstellen, kregen we de optie eenvoudigweg niet voorgeschoteld, terwijl dat bij andere Dragonborn followers wél het geval was. Voor iets minder dan vijf euro is Hearthfire een aardige toevoeging aan Skyrim, maar een volwaardig uitbreidingspakket zouden we het ook niet willen noemen – daarvoor voegt Bethesda toch iets te weinig aan de reeds bestaande game toe. Hier zat zeker meer in!