Vorige week beleefde Lara Croft haar terugkeer in de reboot van Tomb Raider en zoals je al hebt kunnen lezen in onze review is haar nieuwste avontuur zeer geslaagd. In deze review kwam alleen de singleplayer aan bod, maar de game bevat ook een online multiplayer en die gaan we nu even doornemen. Wellicht denk je wel: heeft Tomb Raider dit wel nodig en wordt het er niet met de haren bij gesleept? Ja, dat had zo kunnen zijn, maar gelukkig is dit niet het geval. Square Enix heeft een apart team, Eidos Montreal, op de ontwikkeling van de multiplayer gezet en hiermee hebben wij ons kostelijk vermaakt.

Kies een personage, loadout, skills en stijg in level

In de competitieve multiplayer kun je allereerst het personage kiezen waarmee je het online strijdtoneel gaat betreden. Zo kun je bij de Survivors kiezen uit personages die in de singleplayer voorkomen. Denk dan aan figuren die in Lara’s team zitten, zoals een Reyes of Sam. Of kies bij de andere partij, de Solarii, welke tevens uit bekende gezichten bestaat, zoals Vlad. Sommige personage zijn nog niet beschikbaar en kun je kopen met Salvage wat je verspreid vindt in de maps. Je hoeft alleen maar houten kratten kapot te slaan met je bijl en dan heb je het. Buiten het kiezen van een personages kun je ook naar eigen wens je loadout bepalen. Aan het begin heb je een klein arsenaal, maar dit zal zich steeds verder uitbreiden naarmate je level stijgt.

Qua wapens is het niet bijzonder, want zo heb je een standaard pistool en submachinegeweer, maar er zijn ook wel wat speciale wapens, zoals een granaatwerper met napalm en de boog mag natuurlijk niet ontbreken. De wapens zijn overigens te upgraden met de zogenaamde Projectile Upgrades. Voorbeeld hiervan zijn Hollow-point kogels, welke meer schade aanrichten. Daarnaast zijn er Attachments Upgrades, zoals een groter magazijn. Heel diep gaat het allemaal niet, maar zo kun je het wel een beetje aanpassen naar jouw speelstijl. Buiten het arsenaal om heb je ook bepaalde vaardigheden, welke je vrijspeelt door in level te stijgen. Zo zijn er de Offense Skills, waar Spite een voorbeeld van is. Hiermee kun je één of meerdere tegenstanders doden door een explosief wat op je lichaam zit. Als je dood bent geschoten kun je zo even wraak nemen. Survival Skills zijn er ook en de meeste hiervan bieden extra bescherming tegen vijandelijk vuur. Een voorbeeld hiervan is Pincushion en als je deze geactiveert hebt kun je net wat meer pijlen verdragen dan gebruikelijk.

Knallen, medic kits en schreeuw om hulp

Het is wat dit betreft niet heel bijzonder opgezet, maar er valt wel het nodige aan te passen en vrij te spelen, waardoor je toch enigszins gemotiveerd wordt om door te spelen. Het zijn immers leuke beloningen en de upgrades en vaardigheden hebben zeker effect. Je merkt echt de vooruitgang die je boekt. De multiplayer is nergens echt ingewikkeld en het is vooral heel erg basis in deze opzet. Dit komt ook wel doordat er jammer genoeg niet heel veel content zit in de multiplayer. Laten we het eerst even hebben over de modi. Hiervan zijn er namelijk maar vier: Team Deathmatch, Free for All, Rescue en Cry for Help. In de eerstgenoemde modus heb je twee teams (Survivors en Solarii) en de winnaar wordt over twee of drie rondes bepaald. Het team met de meeste kills wint en in het geval met Tomb Raider moeten de Survivors of Solarii 25 kills hebben om te winnen.

In Free for All is het vanzelfsprekend ieder voor zich en moet je in één pot 15 kills pakken. Het werkt netjes (met soms wat lag) en het is vermakelijk, maar het zijn wel standaard modi. De modus Rescue is geinig in elkaar gezet. De Survivors moeten medkits verzamelen die verspreid zijn over de map en brengen naar één vast punt. Doet inderdaad denken aan een eenzijdige versie van Capture the Flag, maar er zit toch een leuke twist aan. De Solarii moeten ervoor zorgen dat dit niet gebeurd, maar hiervoor moeten zij tegenstanders neer krijgen om vervolgens een executie met de bijl van dichtbij uit te voeren. Dit kan soms lastig zijn, want de neergeschoten Survivor kan nog liggend door blijven vuren. Zo kan die naderhand revived worden door een teamgenoot.

Als de Solarii 20 executies hebben uitgevoerd is het afgelopen, maar als de Survivors drie medkits hebben verzameld dan winnen zij. Leuke modus, waarbij tactiek en teamplay op een toffe wijze om de hoek komt kijken. Net als bij Team Deathmatch zal de winnaar na twee of drie rondes bekend zijn. Dit is tevens het geval in de laatste modus genaamd Cry for Help. Hierin moeten de Survivors drie radiobakens opladen om een noodsignaal naar de buitenwereld te zenden. Om dit te doen moeten zij de locatie ervan beheren en bewaken, waardoor de baken opgeladen raakt. De Solarii moet dit zien te stoppen en dit kunnen zij doen door te voorkomen dat de bakens worden opgeladen. Dit kan door de locaties goed te verdedigen of door Survivors te doden en de accu´s die ze laten vallen op te pakken. Als de Solarii twintig accu´s heeft winnen zij.

Vijf uiteenlopende maps

Net als Rescue is Cry for Help een zeer vermakelijke modus, waar je alert moet zijn. Het toffe is dat de maps je in de strijd kunnen helpen. Het zijn namelijk niet zomaar gewoon wat maps, maar bevatten stuk voor stuk eigen elementen en voorwerpen die je kunt gebruiken. De eerste map is Beach wat zich aan een klif bevind bij de kust. Het regent hier constant wat een bepaalde sfeer creëert en de map is behoorlijk verticaal. Wat we daarmee bedoelen is dat er veel hoogteverschil in zit en je makkelijk van boven naar beneden kunt geraken. Je kunt ervoor kiezen om te springen of via een touw naar een lager niveau te glijden. Omhoog kan natuurlijk ook. Naast de verticaliteit zijn er wat tunnels, maar belangrijker nog zijn de vallen.

In elke map in de multiplayer kun je vallen vinden. Soms is het een val met een touw wat een vijand aan hun benen omhoog trekt en in Beach zijn het antennes die je kunt activeren, welke bliksem aantrekken. Zo geeft deze een stroomstoot en kunnen ze vijanden verlammen. In een andere map, Shrine, vind je zelfs een val waarmee je tegenstanders kunt pletten en spietsen tegelijkertijd. Deze map bevindt zich trouwens in een bos vlakbij een oude tempel, welke centraal in de map staat. Hier vind ook de meeste actie plaats. De verticaliteit is hier ook te vinden en zo kun je via een kleine rivier de tempel van onder benaderen, maar ook op een hoge heuvel van afstand tegenstanders doden met bijvoorbeeld een boog. Volop keuze dus met genoeg verschillende wegen.

De map Chasm kun je gerust nogal zanderig noemen. Er komt zelfs een zandstorm in voor wat ervoor kan zorgen dat spelers gedesoriënteerd rondrennen. Opnieuw is hier veel verticaliteit en ditmaal in de vorm van torens, welke snel te bereiken zijn met de welbekende touwen. Hoewel je jezelf snel kunt verplaatsen kan het soms best link zijn. Er staan namelijk explosieve tonnen die kunnen ontploffen als ze worden geraakt. Op de torens kun je echter wel bijna over de hele map vijanden spotten en raken, maar je bent daar wel kwetsbaar. Alles bij elkaar zorgt het ervoor dat spelers blijven bewegen. Dit is ook zeker ter sprake bij de laatste twee maps Underground en Monastery.

De eerste map is de kleinste van allemaal met vier gebouwen die bestaan uit twee verdiepingen. Deze staan allemaal om een antieke duikboot heen wat als een soort brug dient, al kan je deze ook veranderen in een val. Als je deze activeert valt het hekwerk wat op de duikboot zit naar beneden en komt het onder stroom te staan. Zo blokkeer je een weg, maar kun je er ook nog eens mee doden. Verder is het eigenlijk een simpele map te noemen en de minste van allemaal. Monastery is dan een stuk beter. Hier zitten meer hoogteverschillen in en veel gangen waar je doorheen kunt navigeren. Je kunt namelijk snel naar een lager niveau springen om zo een tactisch overwicht te krijgen op de tegenstander. Kortom veel verticaliteit en actie van dichtbij.

Conclusie:

Eidos Montreal kennen we nog van het geweldige Deus Ex: Human Revolution en toen we hoorden dat zij aangesteld waren voor de multiplayer van Tomb Raider kregen we opeens meer vertrouwen in dat segment van de game. De keuze van Square Enix om deze studio aan de multiplayer te laten werken heeft zich op bepaalde vlakken uitbetaald. De basis qua wapens en items die je kunt vrijspelen is niet spectaculair, maar de actie is tof en vermakelijk. Bij modi zoals Team Deathmatch en Free for All komt weinig tactiek en teamplay kijken, maar bij Rescue en Cry for Help juist wel. Met die twee modi hebben we ons dan ook het beste mee vermaakt. Hoewel de maps met de vallen en verticaliteit prima ontworpen en gemaakt zijn, is de hoeveelheid ervan nogal karig. In totaal maar vijf maps en vier modi  is echt te weinig content om je heel lang mee bezig te houden. Toch is het een leuke extra waar je zeker plezier aan kunt beleven, bovendien is de multiplayer ondanks deze relatief beperkt is erg leuk.