DLC Special: Dishonored’s The Knife of Dunwall – Het is alweer even geleden dat Dishonored uitkwam en bijna net zo lang geleden dat we de game onder handen namen. Als de opgejaagde Corvo Attano zochten we een manier om onze naam te zuiveren, nadat een assassin genaamd Daud keizerin Jessamine om het leven bracht en haar dochter Emily ontvoerde. Met geen greintje respect voor Daud, beginnen we aan de downloadbare content die hem als protagonist volgt tijdens de gebeurtenissen in Dishonored. Hij heeft min of meer spijt van zijn kwade daden en hij zoekt een manier om dit allemaal weer recht te zetten. Dit blijkt makkelijker gezegd dan gedaan, wanneer hij na een kort bezoekje van The Outsider op zoek gaat naar ‘Delilah’.

Alsof er niets is gebeurd…

De klok wordt een hele tijd teruggedraaid, terug naar begin waar de keizerin nog leefde en haar lijfwacht Corvo juist terugkomt van een reis. Ook de dochter van de keizerin, Emily, is zich nog onbewust van de grimmige toekomst die haar te wachten staat. Vanaf een dak bekijk je het stel als Daud zijnde, wie zich maar al te bewust is van wat de huidige situatie teweeg zal brengen. Met één fatale steek maakt hij een einde aan het leven van de keizerin en schuift daarmee met gemak de schuld in de schoenen van Corvo. Wat hij niet weet is dat hij één ding gemeen heeft met Corvo, namelijk zijn speciale krachten – toegekend door The Outsider – en die is daar allesbehalve blij mee. Gezamenlijk met één van zijn assassins, Billie Lurk, probeert hij de schade te beperken. Maar wie of wat is Delilah?

Al gauw merken we op dat Daud in ieder geval spraakzamer is dan Corvo, die door de gehele game amper een woord heeft gesproken. Je pikt daardoor het verhaal iets sneller op, maar je blijft Daud nog steeds echt een klootzak vinden. Hij maakt steeds de verkeerde opmerkingen, op het slechtst getimede moment. Zelfs al neem je de ‘low chaos’ aanpak, waarbij je de meeste vijanden voorbij sluipt en eigenlijk niemand vermoord, blijft de slechte indruk hangen. Of dit de bedoeling is of niet weten we niet, maar daardoor wil je wel graag door spelen om erachter te komen of hij en Corvo niet misschien samen door één deur kunnen aan het einde van de DLC. Wie weet worden ze wel goede vrienden, al leek dat ons een beetje ver gegrepen. Toch wisten de mensen van Arkane ons in Dishonored ook af en toe voor een verrassing te zetten, dus wij wachten het even af.

De missies waren niet wat we verwachtten

Onze verwachting was in de eerste instantie dat we Daud zouden volgen in het originele verhaal van Dishonored, maar eigenlijk is dat helemaal niet zo. Het leidt ons naar plekken die we nog niet eerder hebben gezien, maar ook plekken die we meteen herkenden uit de originele game. Alvorens je een nieuwe missie opstart, krijg je de optie om upgrades te kopen voor je wapens en dergelijke, maar ook om de zogeheten ‘Favors’ aan te vragen. Dit is een nieuwigheid van The Knife of Dunwall, wat niet eerder voorkwam in de originele game. Deze favors kunnen verschillen van een combinatiecode die je cadeau krijgt, Runes voor upgrades of ander soort informatie. Dit maakt de missies iets gemakkelijker, vooral als je besluit om de low chaos werkwijze aan te meten.

Wederom zijn er tijdens de missies ruim voldoende plekken aanwezig om te onderzoeken en ook meerdere manieren om daar te komen in. Vooral in de eerste missie, waarin je een kijkje neemt in Dunwall’s walvisindustrie, komt dit goed tot zijn recht: zelfs al weet je zeker dat je alles hebt gehad, ben je toch nog stiekem onzeker dat het niet zo is. Ook kom je enkele nieuwe vijanden tegen, waardoor we al snel, in plaats van de vooraf geplande ‘high chaos’ aanpak, overschakelde naar low chaos. Zo heb je bijvoorbeeld de Butchers, die je maar al te graag in stukken zagen, zoals ze dat bij die arme walvissen ook doen. Deze komen in grote getale voor en die ga je liever uit de weg, vooral omdat ze nooit alleen zijn en vaak zelfs gepaard gaan met ander soort vijandelijk gespuis.

Al het goede van Corvo, met een beetje van Daud

De krachten die je bezit zijn ongeveer hetzelfde als die van Corvo, met als toevoeging dat je een assassin kunt oproepen om met je mee te vechten. De Blink kracht, waarmee je je over korte afstanden kunt teleporteren, stopt ook de tijd en is dus (ook als je niet wilt teleporteren) handig om even de omgeving te scannen. Daarnaast wijken de attributen weinig af van die van Corvo, afgezien van het onwijs handige choke gas en de Arc Mines. De eerste is een gaswolk die je vijanden benauwd en daardoor afleidt en de tweede is een mijn de ontploft wanneer de vijanden er dichtbij komen – ideaal om te combineren met Blink zodra je in een benarde situatie terecht komt.

Conclusie:

Naast een paar kleine aanpassingen en een andere protagonist is het dus precies Dishonored, waardoor je dus weer meer krijgt van hetzelfde. Afhankelijk van hoe je denkt over Dishonored kan dit dus goed of slecht zijn, maar in ons geval is daar helemaal niets mis mee. Omgevingen met een wat droevige sfeer, enorm veel om te ontdekken en tevens de mogelijkheid om – zo tegendraads als maar zijn kan – gewoon door de DLC heen racen alsof het een wedstrijd is. Bloedvergieten of niet zal de uitkomst van de DLC veranderen, maar niet concluderen. Afhankelijk van welke methode je gebruikt om de DLC te voltooien, duurt deze langer of korter. De drie missies nemen ongeveer 3 tot 6 uur in beslag. Hoewel The Outsider zei dat Daud’s einde nadert, komt het pas echt tot zijn einde in de aanstaande content onder de noemer ‘The Brigmore Witches’. Wil je exact weten hoe het afloopt? Dan zul je nog even op de tanden moeten bijten: voor deze DLC is namelijk nog geen datum bekend.