Review Operation Flashpoint: Dragon Rising – We kunnen makkelijk zeggen dat de PlayStation 3 geen tekort heeft aan shooters. Oké, meer is beter, maar of de games er origineler op worden is dan maar de vraag. Codemasters komt nu met een shooter die weer een beetje een frisse wind door het concept heen haalt. Operation Flashpoint: Dragon Rising is namelijk één van de meest realistische shooters ooit. Of PS3-Sense een geschikt of ongeschikt vinkje geeft aan de game, lees je in deze review.

Werkplek Skira

Je soldatenreet bevind zich in het tweede Operation Flashpoint deel op het 220 vierkante kilometer grote eiland Skira. Rusland heeft hier namelijk een groot olieveld ontdekt, waar de rest van de wereld op dat moment een tekort aan heeft. Echter wil China hier een stokje voor steken, wat voor de Russen reden genoeg is om de hulp in te schakelen van de NAVO en Verenigde Staten.

Je kunt gaan en staan op Skira waar je wilt tijdens elke missie, echter zul je natuurlijk wel enkele opdrachten moeten voltooien welke specifiek op een bepaald punt moet worden uitgevoerd. Je kunt op elk moment naar elk punt op het eiland gaan te voet of per voertuig, dus is het ook mogelijk om je eigen tactieken uit te voeren. De vijand in de rug aan te vallen, frontaal te gaan of met twee teams van de zijkanten te komen bijvoorbeeld. Iets wat de game net dat beetje anders maakt dan vele normale shooters. Al is dat bij lange na niet waardoor deze game zich onderscheid van alle andere shooters.

Vergeet Call of Duty

Operation Flashpoint: Dragon Rising is namelijk niet de meest allerdaagse shooter. De game kunnen we beter beschrijven als een oorlog simulator. Geen toestanden zoals Call of Duty, waarin je hopen vijanden moet afschieten als Silvester Stallone, maar echt pure harde oorlog. Een schot in je been en je kunt bijvoorbeeld niet meer rennen en lopen gaat ook een stuk moeilijker. Doe je er iets te lang over om het bloeden te stoppen, dan kun je het wel schudden. Alles, maar dan ook alles in de game is gewoon zoals in het echt.

Missies zijn zoals deze opgegeven kunnen worden door het leger zelf, ze variëren van het ondersteunen van teams bij het opblazen van een olieopslag tot het bezetten van een dorpje wat de vijand terug wil winnen. Dit klinkt misschien niet al te verschillend, maar door het realisme zul je wel degelijk blij zijn dat er variatie in de missies zit. Dood gaan is namelijk relatief makkelijk en bij het bezet houden van een dorpje (*kuch* missie 3 *kuch*) zul je dit wel merken. De daarop volgende missie is dan bijvoorbeeld het opblazen van een stel tanks, en het innemen van een vliegveld.

Het realisme maakt de game echt uniek, je gaat anders over bepaalde situaties nadenken. Met de oude run-and-gun mentaliteit nog in je hoofd zul je de missies niet overleven en je zult ook vaak orders moeten geven om de missies tot een succes te laten verlopen. Je leert al snel dat het niet zo slim is om frontaal te gaan vechten met de vijand, maar je team een beetje te verspreiden. Zo kun je er voor kiezen om het ene mannentje in de bosjes te plaatsen, de ander achter een turret en de derde met je mee te laten lopen. In tegenstelling tot het simpelweg afschieten van enkele vijanden heeft dit veel meer nut omdat alles wat verspreid en gebalanceerd is de vijand aanvalt.

Een Squad van vlees en bloed

De game kent een elftal missies welke allemaal zo’n dik half uur duren wanneer je niet dood gaat. Al is dat natuurlijk vele malen langer omdat doodgaan praktisch onvermijdelijk is. Wij willen iedere speler die het is gelukt de campagne door te spelen zonder ook maar een keer de dood te vinden in ieder geval hartelijk feliciteren met zijn prestatie. Maar goed, deze missies zijn ook online in co-op te spelen met een drietal andere spelers van over de hele wereld. Al zou het fijn geweest zijn als de servers het lekker deden, want dit is een van de grootste minpunten die de game op dit moment kent. De servers zijn belachelijk, maar dan ook belachelijk vaak offline of traag. Dit is ook de reden dat we slechts enkele keren de co-op hebben kunnen testen en slechts één keer een normale online multiplayer match hebben kunnen spelen.

Co-op is in ieder geval wanneer de servers werken een ontzettend toffe toevoeging, want ook al is de AI van je teammaten in de game niet geweldig slecht (ze zitten je soms wel eens in de weg of voeren niet al je orders uit), met echte mensen gaat alles net dat beetje soepeler. De AI van de tegenstander is dan net wat beter te verslaan, wat de druk ook iets verlicht. Deze AI is namelijk ontzettend goed te noemen, zeker weten één van de beste van de afgelopen generatie. De vijand probeert op alle mogelijke manieren je het leven zuur te maken en het voelt absoluut niet gescript aan.

Eye and Ear Candy

Grafisch kunnen we niet bijzonder veel positiefs over de titel kwijt. Het is geen lelijke game, dat zeker niet, maar het zit wel een beetje op het randje van de standaard van deze generatie. Bovendien telt de game ook zeker wel een hoop grafische foutjes, waar de draw distance misschien de grootste van is. Je kunt enkele meters voor je uit kijken, maar daarna zal het gras in een eentonige kleur veranderen en de bomen veel lelijker en ongedetailleerd worden etc. Pop up is ook een veel voorkomend fenomeen in Operation Flashpoint: Dragon Rising. Zo verdwijnen sommige bomen gewoon en wanneer je slechts een klein stapje vooruit ziet zie je ze langzaam terug komen.

Over het geluid van de game kunnen we dan wel weer erg positief zijn, het klinkt echt alsof je jezlef midden in de oorlog bevindt. Kogels klinken anders waar je ze en door welk wapen ze afgevuurd worden, omgevingsgeluiden zijn goed in orde en alles voelt en klinkt gewoon realistisch en afgewerkt aan.

Conclusie

Operation Flashpoint : Dragon Rising is een meer dan geslaagde titel. De game onderscheid zich erg van de andere shooters op de markt met het absoluut geslaagde realisme. Echter is dit iets waar je aan zult moeten wennen, want de moeilijkheidsgraad is nou eenmaal erg hoog. Grafisch kent de game ook zo zijn minpunten en met name de draw distance en pop up zijn iets dat nog opgelost mag gaan worden met een patch. De online co-op is een erg goede toevoeging voor de game, maar de servers van Dragon Rising zijn werkelijk pure bagger. Dit is iets wat Codemasters echt nog even moet gaan oplossen en het grootste struikelpunt van de game.

Pluspunten:

  • Het ongekend realisme
  • Geluid steekt meer dan goed in elkaar
  • Vernieuwend tussen de rest van de shooters
  • Online Co-Op is fantastisch (mits het werkt)

Minpunten:

  • Online servers zijn bagger
  • Moeilijkheidsgraad is soms wel erg hoog
  • Grafische foutjes hadden weggewerkt mogen zijn