Review: Deadpool – Marvel heeft een ongekende hoeveelheid aan verschillende superhelden en vrijwel allemaal kennen ze een serieuze insteek, maar de vreemde eend in de bijt is Deadpool. Door een mislukt experiment in het Weapon-X programma heeft Deadpool een DNA mix opgelopen, met als gevolg dat hij allerlei krachten heeft die we kennen van andere personages. Dan is er nog het gegeven dat Deadpool al van jongs af aan nooit zijn mond kan houden en altijd maar de clown probeert uit te hangen. Een prima concept voor een toffe game, nietwaar?

Lachen, gieren, brullen

Eerlijkheidshalve moeten we bekennen dat we tot aan de presentatie van de game vorig jaar op de GamesCom eigenlijk helemaal niets afwisten van Deadpool. Des te vermakelijker was de eerste kennismaking en ook recent toen we een previewversie speelden konden we onze lol niet op. Het moment van vreugde was dan ook groot toen de game op de deurmat plofte en inmiddels zijn we het hele avontuur doorgetrokken en dat beviel ons meer dan prima. Deadpool zegt continu dat hij awesome is en eigenlijk klopt dat ook wel.

Er zijn door de jaren heen diverse games verschenen met de nodige humor, maar om nu te zeggen dat dit altijd geslaagd was… neen. Sommige games proberen opzettelijk grappig te zijn met geforceerde humor en misschien zijn we wat zuur, maar veelal kunnen we er niet om lachen. Dat was bij Deadpool wel anders en dat komt doordat High Moon Studios de vrije hand heeft gekregen in het creëren van een avontuur rondom Deadpool en ja, dan kun je inderdaad helemaal los gaan en dat vertaalt zich dan ook in fors vermaak, waarbij we geregeld echt goed hebben kunnen lachen.

Tijdens het vechten gooit Deadpool de ene one-liner na de andere eruit en wat per definitie voor een grappige insteek zorgt, is dat Deadpool vanaf het begin tot het einde weet dat hij in de game zit. Jij speelt het script dat Deadpool heeft gekregen van de ontwikkelaar en dat vormt dan automatisch de game. Dus het is eigenlijk een game in een game spelen, een rare mindfuck, maar wel eentje die garant staat voor droge humor.

Een goed voorbeeld was dat Deadpool ergens halverwege de game een deur opende die een setting toonde die niet in de juiste context was. Ook de vijanden waren van karton en dat klopte niet. Deadpool sloot de deur weer en belde vervolgens ene Peter van High Moon Studios op met het bericht dat hij veel geld heeft betaald voor de game en dat die bug gefixt moet worden. Enkele seconden later krijgt Deadpool bericht dat het is opgelost; hij opent de deur en inderdaad, het zag eruit zoals het hoorde. Nou, dit soort dingen dus. Dit ga je gedurende de hele game geregeld krijgen en reken maar dat de ene ‘grap’ nog creatiever is dan de andere.

Repetitieve gameplay

Eén van de sterkste punten van de game is dus de humor en daar blinkt Deadpool dan ook enorm in uit, maar dat is gelijk waar je de game voor zult aanschaffen, want voor de gameplay specifiek hoef je het niet te doen. Dat wil niet zeggen dat we hier niet positief over zijn, maar het ding is dat je van het begin tot het einde alleen maar aan het vechten bent tegen hersenloze vijanden die afgewisseld worden door andere vijandelijke superhelden die als eindbaas fungeren. Dit vechten gaat erg soepel en gemakkelijk en kent de nodige variatie door de vele upgrades en wapens die je vrij kunt spelen en kopen, maar echt veel meer van de gameplay hoef je niet te verwachten.

Afgaande op je speelstijl is Deadpool een ordinaire third person hack and slasher of shooter en dit werkt allemaal als een zonnetje. Het is vermakelijk en hoewel je tussen het vechten door wat platformactie en te simpele puzzels voorgeschoteld krijgt, draait het uiteindelijk om de actie en de humor. Goed, dat de humor en actie an sich prima in orde zijn is natuurlijk positief, maar iets meer variatie had op zich wel gemogen. Ook heeft de game te maken met occasionele cameraproblemen, waardoor je het overzicht kwijtraakt. De game is niet al te moeilijk, dus veelal resulteert dat niet direct in een game over, maar het kan wel irritant zijn.

Audiovisueel wel oké

Op audiovisueel vlak scoort de game vooral punten bij de voice-acting, want deze is meer dan prima. De expressie van Deadpool in situaties is door zijn masker (of anders wel zijn verminkte kop) moeilijk te zien, maar de manier waarop hij zichzelf via spraak uit, sluit meer dan prima aan op de algehele setting van de game en ook de stemmen in zijn hoofd evenals andere personages zijn prima verzorgd. Visueel kan de game oké genoemd worden. Na een titel als The Last of Us is dit een forse stap terug, maar desondanks ziet het er allemaal wel netjes uit en ook de cut-scènes zitten degelijk in elkaar.

Conclusie:

Deadpool is een uiterst grappige game geworden die het vooral van de humor moet hebben en daarmee komt de game prima uit de verf. De actie is vermakelijk, maar wel enigszins repetitief te noemen, mede door het gebrek aan echt goede variatie in gameplay-elementen. Audiovisueel is het allemaal wel oké met een extra vermelding voor de voice-acting, die naadloos op het personage aansluit. De game kost een uurtje of acht alvorens je deze hebt uitgespeeld en dan zijn er nog de nodige challenges die je kunt voltooien en waardoor de levensduur van Deadpool enigszins wordt opgerekt. Een prima actiegame die vooral heel erg vermakelijk is.

Pluspunten

  • Humor
  • Voice-acting
  • Deadpool
  • Speelt lekker weg

Minpunten

  • Camerawerk niet altijd even vlot
  • Gameplay beetje repetitief