Review: The Jak and Daxter Trilogy – Mark Cerny komt de laatste tijd vaak in het nieuws vanwege zijn betrokkenheid bij de ontwikkeling van de PlayStation 4. Vandaag gaan we het echter hebben over één van zijn eerdere werken, want Jak en zijn fluffy vriendje Daxter zijn weer terug in de vorm van een HD-trilogie voor onderweg! Lang geleden ben ik eens begonnen aan Jak and Daxter: The Precursor Legacy op de Playstation 2, maar die bleek voor de kleine ik soms nog net even te lastig. Nu, meer dan tien jaar later, neem ik revanche en speel deze nostalgische reeks op onze draagbare vriend: de PlayStation Vita.

Ouderwets genieten op een nieuwerwets platform

Het mogen dan spellen van rond de tien jaar oud zijn, het zijn nog steeds heerlijke games om te spelen. Met soms moeilijke stukken en weinig checkpoints heb je weer ouderwets veel uitdaging. Je zult je soms ergeren dat je een bepaald stukje weer over moet doen, maar oh, wat geeft het een adrenalineshot als het je gelukt is! Naast de gameplay die we al kennen van de PS2 is developer Mass Media niet vergeten dat we het nu spelen op een modern stukje techniek, de PlayStation Vita. In de drie de jak and Daxter games hebben ze leuke manieren gevonden om de touch features te gebruiken.

In alle delen in deze trilogie zijn de menu’s te bedienen via het touchscreen en in Jak and Daxter: The Precursor Legacy kan je het touchscreen gebruiken om vissen te vangen in een minigame. Bij deze functies is het gebruik van het touchscreen niet verplicht, want je kunt dezelfde acties ook nog gewoon met de knoppen uitvoeren. Dat is echter niet het geval voor een aantal zaken in de tweede en derde Jak and Daxter game, die ook in deze trilogie zitten.

Jak and Daxter houden van aanraking

In Jak 2 wordt het touchpad achterop gebruikt voor meerdere dingen. Met een touch linksboven worden je ‘Dark Eco’ krachten ingeschakeld en al lopend switch je met een swipe naar de rondkijk modus. In de hovercraft switch met je een swipe over de touchpad van hoogte, al werkt dit niet altijd even goed, waardoor dit wat frustrerend kan zijn. Als laatste hebben ze in het derde Jak and Daxter deel de meeste touch functionaliteiten verwerkt.

Bijna elke hoek van het touchpad wordt gebruikt als knop in uiteenlopende omstandigheden. Tijdens een buggyritje in de woestijn kijk je ermee achteruit of switch je met een swipe van camerastandpunt en ook in dit deel schakel je de ‘Dark Eco’ krachten in met een druk in de linkerbovenhoek. Over het algemeen geldt wel dat bij de uitleg van de nieuwe functies en moves het vaak lastig te bepalen is waar je nu precies moet drukken of swipen. Er staat alleen dat je het touchpad moet gebruiken, maar niet of je nu moet swipen of op een bepaalde hoek moet drukken. Het is niet heel bijzonder, maar dit had wel wat duidelijker gemogen wat ons betreft.

Framedrops…

Een belangrijk aspect van een HD trilogie is natuurlijk hoe goed ze het spel hebben geoptimaliseerd naar HD maatstaven. Is het daadwerkelijk veel mooier geworden of is het niet veel veranderd ten opzichte van de PS2? Hoewel het er over het algemeen netjes uitziet, heeft de ontwikkelaar toch hier en daar wat steekjes laten vallen. Om te beginnen hebben de drie de games last van framedrops. Bij The Precursor Legacy is het een zeldzaamheid, maar deze heeft wel last van een blijvende vertraging bij het in en uitzoomen.

Bij het tweede deel komen framedrops erg vaak voor en is het ronduit storend te noemen, want het is geen pretje als je dood gaat doordat het spel opeens niet zo soepel meer loopt – of eigenlijk: erg traag loopt. In Jak 3 merk je af en toe dat het niet meer vloeiend loopt, maar hier heeft het gelukkig geen directe impact op de gameplay. In The Precursor Legacy zijn bovendien nog wat slordige kartelranden te zien en als we het globaal bekijken is het zeker geen slecht geheel, maar deze kritische puntjes hadden toch wel opgemerkt moeten worden.

Audiovisueel netjes en aardige replaywaarde

De muziek en omgevingsgeluiden klinken erg helder, de crashes krijgen voldoende bass mee om de dreun te benadrukken en alles klinkt ook op de PlayStation Vita gewoonweg prima. De muziekjes in The Precursor Legacy doen ook erg denken aan de riedeltjes in Crash Bandicoot, wat toch een leuke link is tussen beide games waar Mark Cerny aan mee heeft gewerkt. Het enige punt van kritiek wat betreft geluid is dat in het eerste deel de stemmen soms niet synchroon lopen met de mondbewegingen, maar goed, ik ben dan ook pietje precies.

In veel HD remakes zien we enige gemakzucht bij de trophies terug. Deze zijn meestal vrij gemakkelijk te behalen door gewoonweg het verhaal te volgen. Vervolgens kun je nog wat trophies halen door de game op een hogere moeilijkheidsgraad uit te spelen, maar een echte uitdaging komt er niet aan te pas. Dat is gelukkig niet het geval in de The Jak and Daxter Trilogy. Normaal gesproken is de replaywaarde van deze reeks niet uiterst hoog te noemen, maar met de trophies staat voor de trophyhunters onder ons nog wat extra uitdaging te wachten. Zo krijg je de drie kleurige bekertjes voor als je in bepaalde gebieden alles hebt verzameld wat er te verzamelen valt, terwijl dit normaal gesproken niet per se nodig zou zijn. Verder leveren sommige mini-games na het neerzetten van een goede score ook trophies op. Er valt dus genoeg te beleven.

Conclusie:

Helaas hebben de games te doen met meerdere technische problemen, waarbij framedrops tot de meest storende behoren, maar dat mag de pret niet drukken. De The Jak and Daxter Trilogy voor de PlayStation Vita is een heerlijk collectie om te spelen. Een verzameling klassiekers voor onderweg waar je veel plezier aan zult beleven, tenminste, als je van een beetje uitdaging houdt. De games zien er grafisch acceptabel uit en er wordt voldoende gebruik gemaakt van de touchfeatures van de Vita voor een nieuwe beleving.

Pluspunten

  • Gameplay
  • Uitdaging
  • Nostalgie
  • Goed gebruik van de touch features…

Minpunten

  • …maar je moet op goed geluk ontdekken hoe het werkt
  • Framedrops