Het Nostalgie Kwartier: The Legend of Spyro – Het innerlijke kind in mij juichte ongecontroleerd met de aankondiging dat de Spyro-trilogie beschikbaar zou worden gesteld via het PSN. Spyro: Year of the Dragon was voor mij de eerste kennismaking met het jonge draakje. Dat is echt één van de games waarvan ik kan zeggen dat ik me ieder level (dat ik gespeeld heb) voor de geest kan halen. Het kleine paarse draakje is zeker legendarisch te noemen, in ieder geval voor mijn generatie, de ‘90s kids’.

De jonge gamegeneratie van nu zal hem eerder kennen van Activion’s Skylanders. Hierin speelt onze geschubde held verre van de hoofdrol, maar wordt zijn heroïsche aandeel in het redden van de wereld verdeeld over alle andere miniheldjes die speelbaar zijn. En hoewel platformers er bij mij eigenlijk altijd wel ingaan, trok het concept van Skylanders mij geenszins aan. Ik wilde graag mijn favoriete draakje nieuw leven ingeblazen zien worden, maar niet op deze in mijn ogen draakonterende manier. Ook al is de Skylanders serie an sich verrassend goed ontvangen (en bovenal absurd goed verkocht), iedere Spyro-fan zal de reeks niet erkennen als een echte opvolger. En met de rechten van de games in handen van Activision kunnen we helaas nog wel een tijdje wachten op een nieuw avontuur, als die er überhaupt nog komt.

Draakontering tot en met, kijk dan toch!

Insomniac in vroegere tijden

Je ziet vaker bij franchises dat wanneer ze eenmaal uit handen zijn gegeven – oftewel uitbesteed worden aan een andere ontwikkelstudio – dat de algehele kwaliteit toch iets minder wordt, een paar uitzonderingen daargelaten. Dit was ook weer te zien bij Spyro. Alhoewel de laatste delen voor Skylanders zeker wel vermakelijk waren, vingen ze dat heerlijke authentieke platform gevoel nooit zo goed op als de eerste drie delen.

Insomniac maakte de eerste drie toppers voor de PS1. Dit komt misschien niet als een verrassing voor je, als je de andere exclusieve PlayStation platformreeks ziet die ze erna gemaakt hebben: Ratchet and Clank. Ook niet een onbelangrijk detail is dat we onder andere Mark Cerny, meesterbrein achter vele gerenommeerde PlayStation platformers én de architectuur van de PS4, te danken hebben voor het creëren van Spyro. Misschien kan zijn nieuwste platformer voor de PS4 ‘Knack’ ons weer een beetje doen proeven van die oude bekende platformsfeer. Het ziet er wel veelbelovend uit.

We zullen alleen waarschijnlijk nooit meer een deel zien dat gemaakt is door de haast magische handen van deze ontwikkelaar en de bedenker Mark Cerny om twee verschillende redenen. 1: Omdat Mark Cerny allang niet meer bij Insomniac werkt en hij ook weer supervisie over de game zou moeten krijgen. Zo’n reeks aan gelukkige toevalligheden zie ik niet snel gebeuren. En 2: Insomniac heeft nooit zelf de rechten in handen gehad, maar eerst Universal Interactive Studios en daarna Sierra Entertainment. Maar, laten we met z’n allen het volgende in ons achterhoofd houden: de wonderen zijn de wereld nog niet uit. En al helemaal niet uit de game industrie.

De laatste twee hopen in één foto? We wachten af…

Spyro: Year of the Dragon

Met alle narigheden van de harde realiteit waarin wij ons bevinden moeten we maar gauw weer terug duiken in de zeeën der nostalgie. Want eerlijk is eerlijk: Ook al is het erg onwaarschijnlijk dat we ooit nog een volwaardige opvolger gaan zien, hebben we zo’n ongelofelijk plezier van ieders favoriete reptiel-achtige gehad dat het misschien bijna naïef is om te geloven dat er nog een beter deel kan verschijnen. Iedereen die je tegenkwam in de Dragon Realms had zijn of haar eigen achtergrond en verhaal te vertellen. Ze voelden levend aan, alsof hun echt kwaad was aangedaan, waardoor je je nog meer inzette dan je al deed om ze te helpen.

Ik kan me nog goed herinneren hoe Spyro met zijn ogen rolde door de flauwe grapjes die de gierige Moneybags altijd maakte. Nadat Moneybags weer is een excuus had verzonnen waarom hij de zogenoemde speelbare ‘critters’ als Sheila the Kangaroo en Sgt. Byrd (pinguïn) zo lang gevangen had gehouden tot het moment dat Spyro genoeg gems had verzamelt, wilde hij nogal wel is een welverdiende trap na krijgen.

Nou, om antwoord te geven op je vraag, wij hopen van wel!

Wat Spyro The Dragon een draak van een franchise maakte

Het doel van de game was om alle drakeneieren te verzamelen die eerst gestolen en daarna verspreid waren over de (37, heb ik zojuist geleerd) werelden en de slechteriken te verslaan die dit wrede plot waren begonnen. Degene die verantwoordelijk waren voor deze verschrikkelijke daad zijn de boosaardige Sorceress en haar onderdaan, de tovenares Bianca. Wanneer Bianca leert wat de reden is waarom ze de eieren moest stelen, namelijk het verschaffen van het eeuwige leven voor haar meesteres door de vleugels van de babydraakjes te gebruiken, begint het tij te keren in het voordeel van onze paarse vriend.

Als kind zijnde concentreer je je toch eerder op het probleem voor handen, dus ik ervoer het spel vooral level voor level. Wanneer er dan een cut-scène verscheen, was het voor mij meer een leuke bevestiging dat ik op de goede weg zat. Vooral de conversaties tussen de stoere (althans, ik vond hem stoer) Hunter the Cheetah en Spyro vond ik erg leuk om te volgen, al kreeg ik meer een indruk over wat er gaande was dan dat ik daadwerkelijk wist wat er gezegd werd, met mijn toen nog beperkte kennis van de Engelse taal.

Gameplay is king

In dit spel geldt eigenlijk hetzelfde als hetgeen ik over Crash Bandicoot heb gezegd; de diversiteit in zowel  de gameplay als de omgevingen maakte van dit spel een topper en velen waren het met mij eens, als ik de GameRankings score van 91% en een soortgelijke op Metacritic mag geloven. Year of the Dragon staat op GameRankings tevens op de dertiende plek als het gaat om beste PlayStation games. Ik moet bij deze toch wel even mijn ouders bedanken voor de buitengewoon exceptionele gamekeuze in mijn kinderjaren!

De verschillende speelbare characters waarop de levels zichtbaar waren aangepast bleven altijd leuk om doorheen te springen, vliegen of huppen. Sheila the Kangaroo kon bijvoorbeeld meters de lucht in springen en er was duidelijk te zien dat het leveldesign hier goed op was aangepast. Met de raketschietende Sgt. Byrd kwam je juist weer veelal gigantische open ruimtes tegen die je kon volledig kon verkennen door zijn vermogen om eeuwig te kunnen blijven vliegen.

Ik bleef opzettelijk veels te lang hangen

Op bepaalde punten vond ik het gewoon heerlijk om te blijven hangen, misschien hebben jullie dit ook meegemaakt. Er waren bijvoorbeeld een soort poortjes, gekenmerkt door drakenvleugels, waar je doorheen moest lopen en je tijdelijk de kracht kreeg om daadwerkelijk te vliegen in plaats van te zweven. Ik bleef maar door het poortje lopen, hopend dat ik de via de ingang terug kon vliegen om zo de wereld van bovenaf te verkennen. Of de keren dat je achter een ‘Egg Thief’ aan moest rennen, op een racebaan die Spyro’s snelheid vertienvoudigde. Die deed ik nadat ik het ei terug had gestolen nog vele malen over, geweldig!

Maar je had ook een paar geniale minigames die mij vastpakten en bijna niet meer loslieten. Sommige van die minigames hadden, mits een flink stuk uitgebreid, nog net niet verkocht kunnen worden als volledige games, zo leuk waren ze. Denk aan de skateboardchallenges, waarin je tegen een hoop Rhynocs moest racen op skateboards met nitro-functie. Ik spaarde dan zolang mogelijk mijn brandstof op, om op deze wijze zo lang als ik kon door de lucht te sjezen. Dat is nog eens nostalgie!

Zoals jullie misschien al gezien hebben zijn een groot aantal games met een nostalgiegehalte van hier tot Tokyo op dit moment in de aanbieding op het PSN, waaronder alledrie de Spyro games gebundeld in een trilogie voor maar €5,-! Maar ook Rayman en Crash Bandicoot zijn tegen een gereduceerde prijs aanwezig. Mooier kan het haast niet voor het innerlijke kind in ons. Ik heb Year of the Dragon in ieder geval alvast weer aangeschaft, ga jij er ook weer één kopen? En zo ja, welke dan? Laat het ons weten in de reacties beneden.

Ik heb Year of the Dragon nooit uitgespeeld, of om duidelijker te zijn, nooit uit kúnnen spelen want de disc liep op een gegeven moment vast. Dus, de kwade Sorceress wacht nog op me. Tot de volgende ‘Het Nostalgie Kwartier’, game on!

Vorige ‘Het Nostalgie Kwartier’ Specials: