Hands-on: Hohokum – Een beurs als de E3 is één en al drukte en wat er meestal op het schema per dag staat is de ene blockbuster na de ander die je moet gaan checken. Daar heb je als bezoeker veelal ontzettend veel zin in, maar zo’n beurs heeft zoveel meer dan dat alleen te bieden, dus als je een moment vrij hebt ga je ergens op je gemak zitten om eens kennis te maken met iets waarvan je nog nooit gehoord hebt. Op de Sony booth kon ik tussen al die toppers door even volledig mijn rust kwijt in de aparte game Hohokum.

Hohuehkom… hokokenu… euhm ja…

Dat de titel apart is kan op twee dingen slaan. Of we hebben het over de game zelf – wat meestal aan de orde is – of we nemen de ‘titel’ wel heel letterlijk. Het logo dat naast de TV hing waarop ik Hohokum speelde moest de naam ‘Hohokum’ voorstellen, maar dat kon ik niet ontcijferen. Het heeft tweeënhalve week geduurd alvorens ik de juiste naam tegen kwam op het internet en mijn diverse iteraties van de game achter me kon laten om het vanaf dat moment Hohokum te noemen.

Dat het tweeënhalve week duurt voordat je per toeval de juiste naam weet te vinden zegt een hoop en dat is dat Hohokum bij ongeveer iedereen als abracadabra in de oren zal klinken. Zeg zelf, voordat je begon met lezen van deze hands-on, wist jij wat het was? Je zult vast nee kunnen zeggen en des te meer reden is er om verder te lezen, want Hohokum mag dan weinig mensen wat zeggen, het is wel een game die uniek, origineel en vooral heel fijn is om te spelen.

Zweverige gameplay

De wereld van Hohokum is opgebouwd uit lagen en in elke laag tref je wat anders aan waar je je mee kunt gaan vermaken. Iedere laag is eigenlijk gewoon een grote speeltuin en je vliegt rond met één of andere slang die allerlei dingen kan activeren in de spelwereld en als je een laag zat bent, dan zoek je het portaal op om zo naar de volgende te gaan en zo kun je eeuwig blijven spelen of totdat je het zat bent. Goed, de gameplay zelf is eigenlijk niet heel bijzonder, want wat we in de E3 demo voornamelijk aan het doen waren was het plaatsen van mannetjes op een heuvel om zo een vlieger uit te laten.

Door mannetjes met je slang op te pikken, kun je bepaalde objecten in het desbetreffende level activeren en zo’n mannetje pakt dat object dan op. Vervolgens breng je je mannetje naar de bovenkant van het level/laag en deze springt er vervolgens vanaf en die ging vliegeren en dit kun je een aantal keer herhalen totdat iedereen op de berg staat en ondertussen kun je nieuwe dingen blijven ontdekken in het level ofwel de laag waar je je op dat moment bevindt.

Heerlijke soundtrack

Dat klinkt dus net zo wazig als dat het in werkelijkheid is. Bij veel games weet je van te voren al enigszins wat de bedoeling is en wat je kunt verwachten. Hohokum is een ander verhaal wat dat betreft, want het was een kwestie van zie maar wat je doet en waar het schip strandt. Dat kan misschien uiterst saai klinken, maar in het halve vrije uurtje dat ik tussen de afspraken door had, heb ik me kostelijk zitten vermaken met deze ontzettend wazige game en dan te bedenken dat ik slechts één level/laag echt goed gespeeld heb en dat hetgeen ik zojuist omschreef wellicht één van de tig opties in de game is.

Dat belooft op zich al wat voor de uiteindelijke game, maar wat de voornaamste reden was dat ik door bleef spelen was de soundtrack. De game kent heerlijke rustige en perfect passende muziek die aangedikt wordt door objecten en zaken die jij met je slang raakt, waardoor de game een geheel eigen sound krijgt die je niet eerder gehoord hebt. Op één of andere manier had de game een uiterst rustige uitwerking op mij als speler, zodat ik zat te genieten van een grote speeltuin waarin ik simpelweg maar wat aan het aanklooien was doordat een vooropgesteld vast doel eigenlijk ontbrak. En dat kan best ontspannend werken.

Voorlopige conclusie:

Het is heel moeilijk om hier een voorlopige conclusie aan mee te geven, want het ding is dat de game dusdanig apart is, dat het maar de vraag is wat het je nog meer gaat bieden. Op basis van de demo zijn twee woorden die hier antwoord op geven en dat zijn; ‘geen idee’. Het speelt heerlijk weg, voelde enigszins verslavend aan en de muziek was heerlijk rustgevend en ontspannend, en dat zou ik nog rustig een aantal uren vol kunnen houden. Toch is het een kwestie van afwachten wat het gaat worden, maar ik ben geïnteresseerd in Hohokum. Jij ook?