Review: Magic 2014: Duels of the Planeswalkers – De jaarlijkse uitgave van wellicht het meest complexe fantasy kaartspel Magic: The Gathering – Duels of the Planeswalkers is ons weer komen verblijden en weet ons op sommige punten zelfs blij te verrassen. Net zoals bij FIFA’s jaarlijkse aanzienlijke verbeteringen voeren strakke vernieuwingen op een al goed in elkaar stekend product hier de boventoon, waaronder de langverwachte feature ‘Deck Building’, dat eindelijk in gelimiteerde vorm is toegevoegd. Maar, begin niet te vroeg met juichen. Deze vierde digitale versie van Duels of the Planeswalkers heeft nog steeds niet haar volledige potentieel bereikt. Naast een aantal opvallende technische mankementen missen er nog steeds een paar dingen waar ondergetekende Planeswalker nog steeds naar op zoek is.

Het vernieuwde Magic

In Magic 2014 probeer je door te duelleren met behulp van prachtig vormgegeven kaarten waar monsterlijke wezens op staan afgebeeld de levenspunten van je tegenstander – dat begint bij 20 – te reduceren tot een loutere nul. Het gebruiken van spreuken, vallen en betoveringen helpen hier ook gigantisch bij. Magic wordt – en met recht, zo vond ik uit – ‘het schaken’ van de Trading Card Games genoemd. De ogenschijnlijk oneindige combinaties die je kunt maken alleen al met je eigen deck, laat staan op het slagveld, maken dat de game zowel digitaal als fysiek keer op keer interessant blijft. Als kaartspellen spelen je ding is ben je zo uren kwijt doordat je ‘een minuutje’ de tijd niet in de gaten hebt gehouden.

Lees je dat nou goed?! Ja, Deck Building!

Laten we maar meteen met het goede nieuws gaan beginnen en dat is dat je nu eindelijk van top tot teen zelf je eigen deck kunt bouwen, maar hier zitten wel wat addertjes onder het gras. In de speciaal hiervoor gecreëerde Sealed Play modus krijg je zes willekeurige boosterpacks waaruit je je deck op zal bouwen. In de ietwat karige Sealed Play singleplayer campagne kan je nog eens drie boosterpacks verdienen door de vijf tegenstanders te verslaan in een duel. Dit hoeft je niet langer te kosten dan anderhalf uur, wat een beetje aan de korte kant is.

Je zult je heil dan ook vooral zoeken in de multiplayer modus en misschien met een vriend of vriendin in private matches, wat overigens meer dan vloeiend werkt. De connectie is zeer stabiel en de gevechten verlopen even vloeiend als dat je in je eentje speelt, mits jullie beiden een goede verbinding hebben. Op bepaalde tijdstippen van de dag is het wel even zoeken geblazen naar opponenten dus we hopen dat de populatie Planeswalkers op het internet snel zal stijgen.

Doordat iedereen in de Sealed Play modus 6 willekeurige boosterpacks toegewezen krijgt, is een saai en veelvoorkomend probleem uit Magic 2013 goed opgelost: de overheersende hoeveel ‘pure decks’ die online te vinden waren. Je kunt nog steeds wel pure decks kopen voor een klein bedrag, dus de optie bestaat nog, mocht je dat prefereren. En met de onwijs handige introductie van de automatische deckbouwer maak je in een handomdraai je eigen deck, die dan vervolgens ook nog eens aan te passen is én wordt beoordeeld naar kracht op een schaal van ‘weak’ tot ‘awesome’.

Het betekent dus ook dat er een limitatie op het bouwen van je deck zit. Want wat moet je nou doen als je alle in totaal vijf boosterpacks hebt vrijgespeeld? De enige opties die je dan hebt zijn ofwel een totaal ander deck kopen en deze toewijzen aan één van de drie sloten die je daarvoor tot je beschikking hebt, of je maakt op één van de andere sloten nog een ander deck. Kaarten ruilen is ook nog steeds geen optie. Gelukkig zijn er wel veel extra sloten te koop voor een klein bedrag, mocht je meer dan drie decks altijd klaar willen hebben liggen.

Uitstekende AI maakt de singleplayer goed

De reguliere singleplayer campagne is afgescheiden van de Sealed Play modus. Je hebt dus ook voor iedere modus aparte decks. In de campagne speel je met bijna perfect getunede decks met daarin kaarten die moeiteloos met elkaar samen kunnen werken. Dat wil niet zeggen dat deze modus makkelijk is, want de tegenstander heeft net zo’n goed deck als jij en daarnaast is de AI verbazingwekkend slim. De computergestuurde tegenstanders buiten jouw fouten meedogenloos uit en zetten het gevecht na één niet zo snuggere zet van jouw kant naar diens hand. En met 5 hoofdstukken om te voltooien en een hoop decks en kaarten vrij te spelen ben je wel een tijdje zoet. Al helemaal als je op de trofeeën jaagt en iedere beschikbare kaart wilt hebben.

Onvoltooide oppoetsbeurt

Alle visuele aspecten hebben een flinke oppoetsbeurt gehad vergeleken met de vorige editie; het menu oogt uiterst simpel en is intuïtief in gebruik. Ook de manier waarop je de game bestuurd is volledig geoptimaliseerd voor een controller. Na een beetje wennen werkt het als een trein en denk je niet meer na over welke knop je voor wat gebruikt. Een leuke finishing touch is dat naast de normale – vaak elementale – aanvallen je nu ook speciale animaties hebt voor de bijzondere kaarten; de alom gewilde Mystic en Rare kaarten.

Over finishing touches gesproken, dat is vaak waar ontwikkelaar Stainless Games hier en daar nog wat steekjes laat vallen. Het zijn er teveel om onopgemerkt te blijven. Zo zie je zowel in het menu als tijdens het duelleren zodra er iets beweegt lichte vormen van het screen tearing. Storend is het op zich niet, maar het valt zeker wel op bij tijd en wijlen. Over de muziek zijn we dan wel weer te spreken. Rustige percussie vaak begeleid door vioolstreken voeren je mee naar een oase van concentratie en zetten je er dan weer op uit met het benodigde doorzettingsvermogen om je tegenstander resoluut te vernietigen.

Nog meer steekjes…

Voor de onervaren Planeswalkers, zoals de magiërs die op deze manier strijden genoemd worden, zijn er een reeks goede tutorials voorbereid. Het wordt zeer aangeraden deze te volgen voordat je aan de game begint om een idee te krijgen van wat je nou eigenlijk aan het doen bent. Een paar belangrijke dingen waren echter niet in de tutorials te vinden, dingen die er wel in hadden gemoeten. Zo werd er niet verteld welk type kaarten je in welke fase kan gebruiken, en hoe een grote rol volgorde daarbij speelt. Als je niet door hebt waarom de game doorgaat naar de volgende fase na het gebruiken van een bepaalde kaart, kan dit verwarrend zijn en een beetje op je zenuwen werken.

Het volgende punt is vermoedelijk, in ieder geval in onze ogen, een klein design foutje. Je gebruikt namelijk als bron voor monsters en spreuken ‘landschapskaarten’. Deze landschapskaarten hebben subcategorieën zoals Mountain (berg) of Island (eiland). Niet vaak, maar af en toe is het benodigd te weten hoeveel je precies van een subcategorie in gebruik hebt, omdat bijvoorbeeld een monster pas kan aanvallen wanneer je vijf Islands op het speelveld hebt liggen. Maar, er is geen één manier om in te zoomen op je landschapskaarten, zoals dat wel te doen is op iedere andere kaart tijdens het spelen. Je bent dan dus genoodzaakt om op de gok te beslissen of je dat wezen wel of niet inzet. En als je iets niet wil doen in dit spel, is het wel gokken. Ook al zal dit niet vaak voorkomen, is het wel iets wat genoemd moet worden.

Digitaal versus echte kaarten

Er is wel oppassingsgevaar voor luiheid. Als je in het echt bezig bent met de kaarten, moet je ieder effect van iedere specifieke kaart in je achterhoofd houden, zodat je alles in de goede volgorde laat gebeuren zodat alles naar behoren verloopt. In de game is het zo dat je hier helemaal geen rekening mee hoeft te houden. De game berekent uiteraard alles voor je. Als je hier geen erg in hebt, kan het zo zijn dat je op het gegeven moment voor het gemak kiest en bijna niet meer oplet wáárom de dingen gebeuren die gebeuren.

Een groot voordeel van de game zou dan wel weer kunnen zijn dat je bijvoorbeeld een idee hebt voor een deck in het echt, de kaart(en) opspoort in de game en vervolgens je tactiek uitprobeert. Hierdoor zou je je vrienden die de game niet spelen een stapje voor kunnen zijn. De game is ook een uitstekende instapmogelijkheid om Magic te introduceren aan een groentje vanwege de voor grotendeels duidelijk tutorials. De minpunten van het spel vallen vooral op omdat de rest zo steengoed is, dus laat je vooral niet tegenhouden door de gegeven kritiek. En voor het schamele bedrag van 9,99 krijg je zeker waar voor je geld.

Conclusie:

Houd jij wel van een lekker ingewikkeld kaartspelletje en heb je je ooit geïnteresseerd voor Yu-Gi-Oh? Dan is dit hét spel voor jou. De veteranen onder ons weten al waarom ze deze versie moeten halen; de optie om zelf je deck te bouwen is voor velen al genoeg om weder te keren naar deze jaarlijks verbeterende Trading Card Game. De game heeft nog een eindje te gaan op weg naar perfectie, maar het zit op de goede rijbaan.

Pluspunten

  • Verbeterde visuals
  • Online spelen werkt formidabel
  • Prachtige kaarten
  • Deck Building!
  • Goede prijs/contentverhouding
  • Uitstekende tutorials…

Minpunten

  • …met een paar gevallen steekjes
  • Screen Tearing
  • Polijstwerk afgeraffeld
  • Kaarten zijn niet te ruilen