Gespeeld: Killzone: Mercenary

Preview: Killzone: Mercenary – Het was een erg lekkere week voor mij, ik mocht namelijk aan de slag met Killzone: Mercenary. Sony stuurde ons een speelbare versie van de game op waarin een flink deel van de singleplayer campagne speelbaar is. Gelukkig kon dit comfortabel met onze eigen PS Vita zonder dat er iemand toekeek en dus konden we de game uitgebreid checken. Kilzone: Mercenary is een ontzettend belangrijke titel voor de PS Vita aangezien het moet laten zien wat de handheld kan en dat het geen one trick pony was met launchgames als Uncharted: Golden Abyss. Het moet laten zien dat de PS Vita een platform kan zijn die een ongekende handheld ervaring kan brengen, of Killzone: Mercenary daarin kan slagen? Daar gaan we naar kijken in deze preview.

Wat een graphics

Het is misschien niet het belangrijkste aan een game en eigenlijk vaak ook niet hetgeen waarmee we als eerste een preview beginnen, maar met deze game kan ik het niet laten. Het is namelijk ook meteen het eerste wat je opvalt als je het eerste level begint en door de lucht vliegt met je supersonische parachute onderweg naar de Helghasts. De graphics zijn nagenoeg vergelijkbaar met die van Killzone 3 op de PS3, zo ontzettend goed ziet het eruit. Dat de game er goed uit ging zien, daar was ik al enigszins van op de hoogte, maar alsnog werd ik positief verrast toen ik het met eigen ogen zag.

De level van detail ligt in de game ontzettend hoog, bijna alles is enorm gedetailleerd en je voelt meteen dat er ontzettend veel aandacht aan de game is besteed. De personages, wapens, omgevingen, alles klopt en is tot in de puntjes uitgewerkt. Dit is behoorlijk uniek voor een handheld game en bij vlagen had ik dan ook meer het gevoel dat het een console game was. Dit klinkt misschien gek, maar op de één of andere manier voelt de game zo premium aan dat je haast niet kunt geloven dat het een handheld titel betreft.

Money, Money, Money

In Killzone: Mercenary ben je niet langer een ISA-soldaat, maar knap je juist de vieze klusjes van de ISA op die zij óf verprutst hebben óf niet kunnen doen. Dit betekent dat je dus, zoals de titel al doet vermoeden, een mercenary bent oftewel een huurling. Je pakt de Helghast aan voor geld en dit zorgt ervoor dat je een toch ietwat ander perspectief op de wereld van Killzone krijgt. De game speelt zich wel af na het eerste Killzone deel en dus krijg je diezelfde verwoeste grauwe wereld als die je op de consoles had.

Enfin, het verdienen van geld in een Killzone-game is iets wat we nog niet eerder gezien hebben. In de preview-versie die we hebben mogen spelen bleek het geld vooral gebruikt te worden voor het kopen van wapens. Door de levels heen vind je een ‘Arms Dealer’ en dit is een soort doos waarmee interactie mogelijk is. Door deze op te roepen krijg je een winkel waar je verschillende wapens kunt kopen van je zuurverdiende centen. Doordat geld een grote rol speelt zul je merken dat er geen gevoel is bij het neerknallen van Helghast, alles draait immers om geld. Het is een nieuwe benadering die ik toejuich alhoewel het niet per se beter is, maar ik ben erg benieuwd hoe de uiteindelijke versie met het monetaire systeem van Killzone om zal gaan.

Hoe speelt het nu eigenlijk

Wellicht het belangrijkste van alles, namelijk hoe speelt de game? Nu heb ik alleen de singleplayer kunnen proberen en jammer genoeg niet de multiplayer. De singleplayer speelt behoorlijk soepel en er zijn eigenlijk geen irritante zaken zoals framedrops of andere ongein. Wat ik het tofste vond aan de gameplay was de manier waarop je een mêlee-attack uitvoert. Zodra je vlakbij de vijand bent druk je op driehoekje en vervolgens verschijnt er een pijl op je scherm. Deze pijl moet je vervolgens met je vinger volgen en dan wordt de aanval in werking gezet. Dit kan een mes in de keel van de vijand zijn of in z’n borst, vaak is het in ieder geval een erg vette en bloederige animatie.

De moeilijkheidsgraad was in het begin wel even wennen, de game is iets lastiger dan ik had verwacht en je moet vaak met wat meer stealth te werk gaan dan bij de vorige delen. Uiteraard kon je in weinig Killzone-games echt helemaal Rambo-stijl tekeer gaan, maar bij deze is er opvallend meer stealth nodig. Zo heb je camera’s die je moet ontwijken en Helghasts waarbij je er rustig naartoe moet sluipen om ze vervolgens om te leggen. Het is een ietwat andere speelstijl die je moet kunnen waarderen en wellicht even wennen is. Je moet een stuk rustiger te werk gaan dan in de console-versies en dat leverde vooral bij mij in het begin nog weleens op dat ik vaak doodging.

Voorlopige conclusie:

Killzone: Mercenary gaat een must-have game voor de PS Vita worden, daar ben ik nu na het spelen van deze versie wel zo goed als zeker van. Het speelt niet alleen heerlijk weg, maar is ook gewoon visueel buitengewoon mooi voor een handheld game. De game is met veel aandacht in elkaar gezet en dat straalt er ook vanaf. Dat de singleplayer enorm vet gaat worden dat is voor mij na het spelen van deze versie helemaal duidelijk. Het is nu alleen nog de multiplayer waar ik erg naar uitkijk. Gelukkig start er binnenkort dan ook een beta. Killzone: Mercenary gaat de PS Vita weer op de kaart zetten en is meer dan alleen een zoethoudertje totdat Shadow Fall uitkomt, het is een titel die gewoon niet op je verlanglijst mag ontbreken.