Review: Dynasty Warriors 8 – Tecmo Koei komt geregeld met nieuwe Dynasty Warriors delen en inmiddels is Dynasty Warriors 8 verschenen. In elke Dynasty Warrior staat de hack-and-slash gameplay centraal en dat is vanzelfsprekend bij dit achtste deel niet anders. Toch kent ieder deel altijd wel wat vernieuwingen die het voor de fans verfrissend moet houden en waardoor het toch keer op keer als een volwaardig nieuw deel gezien mag worden. Keerzijde is wel dat de kwaliteit lang niet altijd even goed is en de hamvraag is of dat doorbroken wordt in dit achtste deel.

Aan de slag in een tutorial

Het concept van de Dynasty Warriors delen is al jaren hetzelfde en zo is dat in dit nieuwe deel niet anders. Je kiest een personage en hiermee ga je vervolgens het verhaal doorlopen. Dit verhaal gaat over verschillende koninkrijken die allemaal de totale macht willen hebben en dus het gevecht met de andere koninkrijken aangaan. Jij zult als speler in diverse levels gedropt worden om te gaan vechten voor het koninkrijk dat je gekozen hebt met als doel deze droom realiteit te maken. Dit gaat op zich vrij gemakkelijk, want het enige dat je doet is de hordes vijanden die je per level aantreft in de pan hakken.

Voordat we daadwerkelijk met het avontuur en dus het verhaal aan de slag gingen kozen we eerst voor een tutorial, waarin de fijne kneepjes van het hack-and-slash systeem dat de game kent werd uitgelegd. Dit gaat door middel van verschillende ruimtes waar je vooropgestelde doelen moet voltooien die slaan op de mogelijkheden met betrekking tot de aanvalsmogelijkheden die jouw personage tot zijn beschikking heeft. Dit is allemaal nogal simpel en binnen de kortste keren heb je het vechtsysteem onder de knie.

Herhaling en achterhaalde graphics

Een tutorial volgen voor nieuwkomers of om je skills een beetje op te frissen is nooit verkeerd, maar we moesten wel even slikken toen we hieraan begonnen. Als eerste is je leermeester een figuur die beschikking heeft over twee verschillende uitspraken, waardoor je na elke goed uitgevoerde actie min of meer hetzelfde te horen krijgt. Dit troffen we al aan in de tutorial wat dus geen goede hoop voor de rest van de game gaf en dat is nog tot daar aan toe, want het visuele aspect is misschien nog wel beroerder.

Visueel zijn het nooit echt hele sterke games geweest, maar om met Dynasty Warriors 8 aan het einde van een console generatie nog met PlayStation 2 graphics kwaliteit te komen gecombineerd met extreem slechte animaties is toch wel heel erg treurig. Na het voltooien gingen we aan de slag met het verhaal en waar onze vrees bij de tutorial ontstond werd dat bevestigd tijdens spelen van de eigenlijke game. Visueel zal het nergens heel sterk zijn en de cut-scènes zijn ook niet veel soeps. Dan zijn er nog de animaties van bijvoorbeeld het paard dat zich kan bewegen volgens een acht richtingen systeem. Je kunt vooruit, achteruit, links, rechts, en diagonaal alle kanten op en dat is het dan.

Je begrijpt dat dit na het spelen van games als Red Dead Redemption of beter nog, Shadow of the Colossus (PS2) – waar het wel gewoon goed geanimeerd is – dit domweg belachelijk overkomt. Het is dan ook uiterst merkwaardig dat Tecmo Koei zichzelf niet afvraagt of dat het tijd wordt voor nieuwe systemen, want hiermee sla je gewoon een flater. Goed, dat het visueel niet veel soeps is mag duidelijk zijn. Op het gebied van de audio en met name voice-acting is het verder nog wel aardig gesteld, zij het niet dat sommige uitspraken wel erg vaak herhaald worden, maar dat is een smet op het verder totale geheel dat wel oké te noemen valt.

Gameplay als vanouds

De game kent meerdere partijen waarmee je in de singleplayer aan de slag kunt en deze zijn allemaal goed voor meer dan zes uur aan speelplezier dus qua lengte en replaywaarde zit het helemaal goed met deze game. Wel is het zo dat je in alle levels die je voorgeschoteld krijgt één doel hebt en dat is het doden van vijanden. Dit gaat meestal vrij vlot, want je bent aanzienlijk sterker dan het gewone voetvolk die je met bosjes tegelijkertijd neermept. Wel zul je enige uitdaging aantreffen in de vorm van officieren die veel sterker zijn en soms een speciale manier van aanpakken vereisen.

Dat de gameplay in de game niet echt bijzonder is mag wel duidelijk zijn, maar er is nog een ander doel en dat is dat je door levels te voltooien en dus te vechten allerlei nieuwe zaken unlockt. Zo zul je in de game in totaal 77 verschillende wapens aantreffen en door te stijgen in level en voortgang te boeken speel je deze vrij. Deze verschillende wapens kennen allemaal zo hun eigen specialiteit en ze zijn behoorlijk gevarieerd dus wat de echte kracht van de game is, is dat er diepgang te vinden is bij de wapens en dat geeft de game toch wat meer lading.

Het interessante van deze wapens wat je vooral zult manifesteren in de gameplay is dat ieder wapen ook weer zijn eigen verschillende aspecten kent die je verder door kunt ontwikkelen en dan is er nog de zogenaamde ‘musou’ kracht die per personage anders is en vanzelfsprekend kun je dit allemaal bij elkaar verzamelen. In de kern is de game een hersenloze hack-and-slasher die zo repetitief is als je het maar krijgen kunt, maar de tweede lading me betrekking tot de wapens en extra mogelijkheden die hier bij komen kijken zorgen voor enige positieve diepgang.

Naast hakken nog meer hakken en hakken

De singleplayer met de verhalen is een variant op de verhalen die we in eerdere delen zagen en die modus is sowieso goed voor een hele hoop speelplezier, maar hier blijft het niet bij. De game bevat namelijk ook nog een ‘Free Mode’ en een ‘Ambition Mode’. De Free Mode behoeft niet veel uitleg, want dit is eerder gespeelde levels opnieuw bezoeken om er weerop los te gaan hakken. De Ambition Mode is wel enigszins anders van opzet, want hierin staat het opbouwen van een nederzetting centraal.

Door vijanden te verslaan kun je resources bij elkaar sprokkelen die nodig zijn om je nederzetting verder uit te bouwen. Naarmate je nederzetting groter wordt krijg je met meer uitdaging te maken en het uiteindelijke doel is natuurlijk om een machtige basis te worden. Het is een modus met een andere insteek, maar waar het uiteindelijk ook in deze modus op neer komt is hakken totdat je er bij neervalt. Dat is altijd al de gameplay geweest van deze franchise en ook deze keer is dat niet anders en dat is best jammer. Dat hack-and-slash de core van de gameplay is is vanzelfsprekend, maar er kan veel meer mee gedaan worden en het is jammer dat Tecmo Koei keer op keer voor deze repetitieve insteek blijft kiezen.

Conclusie:

Dynasty Warriors 8 is als je fan bent van de franchise een game die je zo kunt aanschaffen. Nieuwkomers kunnen zich ongetwijfeld ook met de game vermaken, maar we moeten hierbij wel opmerken dat Dynasty Warriors 8 zo ontzettend repetitief is dat je er echt van moet houden. De gameplay is nooit echt boeiend hoewel de diverse wapens die de game rijk is wel voor enige diepgang zorgen. Jammer is dan dat het wat deze wapens betreft weer op het standaard hack-and-slash werk uitkomt dat best vermakelijk kan zijn overigens. Visueel is het helaas van bijzonder matig niveau en de audio is nog wel oké te noemen. Een game echt voor de liefhebbers. Mensen die een hekel aan repetitieve games hebben laten dit links liggen.

Pluspunten

  • Veel wapens
  • Musou moves
  • Speelt erg soepel en kan best vermakelijk zijn
  • Klassieke hack-and-slash…

Minpunten

  • …maar extreem repetitief
  • Visueel achterhaald
  • Geen grote vernieuwingen