Review: Die!Die!Die! – De meest vreemde beelden kwamen in ons op toen wij voor het eerst de titel van deze PS Vita game hoorden. Het vertelde ons niets, maar tegelijkertijd vertelde het ons alles wat deze game inhoudt: het doden van virussen, bacteriën en overtollige hormonen. Zonder dat je het doorhebt spreek je in gedachte de titel op hysterische wijze uit. Bij nader inzien heeft dit de meest gegronde reden ooit, namelijk het feit dat je overwelmd wordt door organismen die niet veel goeds in hun mars hebben. Heb je ooit met een microscoop ingezoomd op een bacteriële infectie? Nou, Die!Die!Die! confronteert je met wat je dan te zien krijgt… en het resultaat is verschrikkelijk!

De hel(p)ende hand is altijd nabij

Die!Die!Die! is een arcade game die je meeneemt naar verschillende delen van het lichaam, welke allen toe zijn aan een grondige desinfectie. De rottige eencellige micro-organismen hebben alles weten aan te tasten en het is een lastige, maar niet onmogelijke klus om de bloedbanen te ontdoen van verschillende soorten ziektekiemen. We hebben hier ofwel te doen met iemand die leidt aan het Münchhausen syndroom of iemand met een enorm lage weerstand. Hoe dan ook zijn we vastberaden om deze arme persoon te ontdoen van zijn kwaaltjes, maar gelukkig staan we er niet alleen voor.

Tijdens de game bevind je je steeds in een nauwe gang, met af en toe een vast obstakel waar infecties omheen moeten. Door middel van een injectiespuit kun je allerhande medicijnen lanceren in de richting van de infectiebron. Je kunt de spuit laten opladen, zodat er een grotere explosie ontstaat en zo dus een grotere oppervlakte ontsmet. Dit duurt wel ietsje langer, maar heeft eigenlijk altijd een beter effect. Zelfs als je erg veel vijanden hebt die heel snel langs je af zwemmen. Een bepaalde missie zal, zeker niet wanneer je bijna bij het einde bent, altijd in één keer slagen. Je hebt in latere missies maar een bepaald aantal medicijnen om te gebruiken en je moet hierdoor dus niet alleen snel zijn, maar ook nog eens efficiënt met de middelen omgaan. Je hebt altijd een specifiek aantal bacteriën wat langs je af mag gaan, wat er meer of minder worden naarmate je de moeilijkheidsgraad omhoog of omlaag schroeft. Gelukkig heb je wel de mogelijkheid om dit aan te vullen, maar aan elk voordeel zit ook een nadeel…

Hulp van buitenaf is niet valsspelen

Tijdens de missies verschijnen er meerdere extra’s op je scherm. Deze kun je, afhankelijk van het effect, aanklikken via het touchscreen of activeren met vierkantje. Je kunt hulp verwachten in de vorm van medicijnen die exploderen bij aanraking, extra medicijnen om af te vuren, een speciale aanval die meerdere medicijnbommen in één keer schiet, maar ook extra’s die je meer snelheid geven of de snelheid van de mini-vijandjes verminderen. Maar er zit ook een keerzijde aan het hele verhaal. Als je één van die power-ups per ongeluk raakt met medicijnen,ben je enkele seconden niet meer in staat om de vele microbes af te schieten. Het zal geen geheim zijn dat je dit niet te vaak moet doen, aangezien het anders slecht af zal lopen met de persoon die juist aan de beterende hand was.

Hoewel de opzet simpel maar leuk is, is het in het begin nogal chaotisch. Er wordt weinig tot geen uitleg verschaft en af en toe heb je een specifiek doel, waar je al gauw overheen kijkt. Als je eenmaal door hebt waar je op moet letten, heb je de game al voor de helft uitgespeeld. Maar we zien het van de zonnige kant; alles gaat nu wel van een leien dakje. We storen ons ook niet meer aan de overdreven muziek, die we ondertussen zijn gaan accepteren als ‘het geluid van stervende ziektekiemen’. Hoewel we al eerder het idee hadden om het geluid van de PS Vita uit te zetten, bleek het spelen zonder geluid minder leuk. Het maakte het geheel completer. We zeggen hier expres niet compleet, want het is alles behalve compleet.

Conclusie:

Hoewel de prijs van de game (€5,99) te verwaarlozen is, is het binnen 3 á 4 uur uit te spelen. Dat is héél kort. En doordat het achterlijk eenvoudig is, zul je niet snel zin hebben om voor hogere scores te gaan. Ook de Hotseat (het opnemen tegen je vrienden) en Survival modus zijn onze tijd bijna niet meer waardig. Na het uitspelen van alle missies heb je niet echt het gevoel iets bereikt te hebben, zoals we dat bij andere games wel hebben. Dat zeggen we niet alleen omdat de game trophies mist, maar ook omdat de verschillende doelen in de game niet echt veel uitdaging bieden. Het is teveel van hetzelfde en meer iets wat je tussendoor in bus of trein speelt, want zo blijft het leuk. Speel je het in één ruk uit, dan heb je het gevoel een deel van je leven te hebben verspeeld (letterlijk) wat je nooit meer terug gaat krijgen. Dan is het wel een voordeel dat de game zo kort is.

Pluspunten

  • Graphics, audio en gameplay matchen perfect
  • Efficiënt gebruik maken van power-ups
  • Goed uitgewerkt touch systeem

Minpunten

  • Chaotisch
  • Weinig uitleg
  • Teveel van hetzelfde
  • Lol is van (letterlijke) korte duur
  • Biedt weinig tot geen uitdaging