Gespeeld: Lightning Returns: Final Fantasy XIII – Lightning Returns is het derde deel in de Final Fantasy franchise waarin Lightning haar opkomst maakt als protagonist van de game. De subreeks begon met Final Fantasy XIII en werd verdergezet door Final Fantay XIII-2, waarin ze een heel andere rol op zich nam, en nu is er Lightning Returns: Final Fantasy XIII, waarin haar verhaal zal worden afgesloten. Hoewel Lightning in de voorgaande delen altijd geliefd was door iedereen, zal ze het in deze game gaan opnemen tegen enkele personages die eerder nog zij aan zij vochten met haar. Gelukkig heeft niet iedereen zich tegen haar gekeerd, hoewel degene die eerder het dichtst bij haar stonden nu het verst van haar af staan. Met de hulp van Hope Estheim bevindt zij zich in een race tegen die klok, waarin meerdere paden gevolgd kunnen worden om bij een conclusie te komen.

Vernieuwing en afwijkende gameplay: Activision, eat your heart out!

Als we aan de demo beginnen, bemerken we meteen een enorm groot verschil: het bewegen. Er is nog géén Final Fantasy game geweest waarin je zo soepel loopt, klimt en vrij kunt springen. En alsof dat nog niet genoeg is: de combat. We hebben de gameplay binnen één franchise in zo’n korte tijd nog nooit zoveel zien veranderen. Waar het bij FFXIII nog min of meer afhankelijk was van het verloop van tijd, was de combat van FFXIII-2 al steeds actiever. Dat alles is volledig verdwenen in Lightning Returns. In tegenstelling tot de voorgaande delen worden alle aanvallen direct uitgevoerd. Ook je vijanden voeren direct aanvallen uit wanneer hen dat uitkomt, dus dat behoeft ook een nieuw systeem om aanvallen te blokkeren. Je hebt nog steeds de ATB balk die leeg raakt wanneer je aanvallen doet en dan gestaag weer vol loopt, maar deze heb je ook nodig om aanvallen te blokkeren. Wanneer je dit goed timet, raakt de vijand uit balans en wordt schade grotendeels geblokkeerd of zelfs tenietgedaan. Na even oefenen is het steeds gemakkelijker te realiseren en blijkt dit een erg interessante toevoeging om ervoor te zorgen dat spelers tijdens hun gevecht alert blijven.

Vertrouwde acties met nieuwe extra’s

Alles lijkt sneller te gaan in deze game. Je hebt nagenoeg geen filmpjes, een enkele interactie met Hope en je sprint de complete weg tot je uiteindelijk bij een eindbaas komt. Alvorens je die bereikt hebt, kom je nog heel wat vijanden tegen die ieder hun eigen zwaktes hebben en het is van groot belang om dit in de gaten te houden. Als je al eens eerder Final Fantasy games hebt gespeeld, zullen de zwaktes voor zich spreken, maar zelfs in andere games is dit systeem nagenoeg hetzelfde. De zwaktes zorgen namelijk voor het gemakkelijk verslaan van de minder sterke vijanden en geven je een groot voordeel op de eindbazen. Wat namelijk hetzelfde is gebleven door de jaren heen, is de mogelijkheid om vijanden te ‘staggeren’, ofwel op een punt te brengen waarop hun verdediging laag is en ze extra vatbaar zijn voor de zwakheden die het heeft. Dit doe je door te profiteren van aanvallen die hierop inspelen en niet te vergeten dat veel eindbazen niet verslagen kunnen worden zonder dat ze (meermaals) op dit punt zijn geweest.

Personages worden volwassen, maar Lightning hervindt haar wilde haren

Een andere toevoeging aan de gevechten is het feit dat je nu vrij kunt bewegen. Je kunt eventueel afstand creëren tussen jou en de vijand(en), mocht je hiervoor aanleiding vinden. Je bent immers toch alleen, dus je kunt alle toefjes om de vijand te slim af te zijn goed gebruiken. En omdat je constant op jezelf aangewezen bent, is het ook van groot belang dat je goed gebruikt maakt van de ‘Paradigm shifts’. Deze zaten er in de voorgaande delen ook al in en deze waren vooral handig wanneer je je moest aanpassen aan een specifieke vijand, die meerdere trucjes achter de hand had. Hoewel er toen (op de aanvallen en statistieken na) niets veranderde, verander je nu van outfit. Je kunt jezelf zo’n 20 verschillende outfits aanmeten, de één nog geiler dan de andere. Maar het doel heiligt de middelen: je mag er dan wel uitzien als een stout poesje, maar je bent er géén die je zonder handschoentjes moet aanpakken.

Het voordeel hieraan is dat elke outfit zijn eigen ATB balk heeft. Dus is er één leeg, dan wissel je van outfit en heb je weer een volle ATB balk om naar hartenlust mee aan te vallen. Dit alles zorgt voor een bijzonder snelle gameplay en houd je te allen tijden actief betrokken bij de gevechten, waarbij de aandacht eerder nog wel eens verslapte bij de wat simpelere vijanden. Het lijkt ons dat dit op den duur ook voor veel intensievere gevechten zorgt, die veel moeilijker uitvallen dan wat we gewend zijn van de hedendaagse Final Fantasy games. Een extra uitdaging, daar houden we van!

De sfeer past niet bij Final Fantasy

Het enige jammere is dat we van de wereld niet veel hebben kunnen zien en dat we, op de personages en de herkenbare aanvallen na, compleet geen Final Fantasy gevoel kregen. De sfeer is duidelijk, het spreekt boekdelen, maar het is geen sfeer die we gewend zijn van de franchise. Hetgeen wat ons jarenlang wist te betoveren, het lijkt er niet te zijn. Het kan natuurlijk zijn dat de demo zich in een ongelukkig stuk afspeelde en daarom geen goede indicatie geeft voor wat we qua ambiance mogen verwachten, maar dan nog is dat niet echt een slimme zet geweest van Square Enix.

Voorlopige conclusie:

Hoewel de personages van eerdere delen zijn gebruikt, lijkt dit een totaal andere game te zijn. Niet alleen de gameplay, maar ook de sfeer is niet overeenkomstig met wat we kennen van enkele jaren terug. Hoewel het vreemd aanvoelt, voelt het ook wel weer goed. Met de verschillende toevoegingen aan de combat heb je een heel ander soort aantrekkingskracht dat misschien in de eerste instantie géén Final Fantasy is, maar toch erg vertrouwd aanvoelt. Natuurlijk heeft het oude turn-based vechten zijn charme, waar je zo lang als je wilde kon uitvogelen wat de beste tactiek was om uiteindelijk als winnaar uit de bus te komen. Maar verandering hoeft niet altijd slecht te zijn. Dat merken we bij Lightning Returns: Final Fantasy XIII erg goed, want hoewel we even overweldigd waren door de nieuwe mogelijkheden, bleek het wel erg fijn weg te spelen zodra we het onder de knie hadden. Misschien zelfs wel fijner dan de voorgaande delen…