Gespeeld: Dark Souls II – Het jaar is 2010. Zonder enig vermoeden waar wij aan beginnen stoppen wij Demon’s Souls in onze PlayStation 3. Vol goede moed maken we een nieuw personage aan en beginnen we onze tocht door het duistere Boletaria waar bijna geen enkele vorm van leven te vinden is. Het enige wat wij vinden zijn geteisterde zielen, welke maar één ding willen: verlossing. Echter weten zij niet meer wat ze doen en dus verlossen wij hen maar al te graag uit hun lijden, in ruil voor de zielen die zij houden. Hoe verder we raken, hoe beter we moeten opletten – al zijn we maar een moment niet op onze hoede, kan dit een snelle dood betekenen. Voor wie bekend is met Demon’s Souls en later ook Dark Souls, is de betekenis hiervan maar al te duidelijk: opnieuw beginnen en terughalen wat je aan zielen bent verloren. Simpele klus, dachten we. Valt echt tegen.

De bloedvlek toonde iedereen hoe wij aan ons einde kwamen

En zo verkochten wij onze ziel aan Namco Bandai en From Software. Drie jaar later is het alweer bijna tijd voor het derde deel in de Souls franchise; Dark Souls II. Wij begrijpen nog steeds niet hoe een game die je uitlacht als je voor de zoveelste keer een bloedvlek op de grond achterlaat zo verslavend kan zijn. Wellicht is het omdat we ons niet uit het veld willen laten slaan, maar dat blijkt ook de kracht achter de franchise die From Software voor het Westen pas echt op de kaart zette. Niemand geeft graag op, want zo zit de mens gewoon niet in elkaar. Ligt het genre je, dan boeit het niet of je je er met moeite doorheen moet slaan ongeacht welk level je bent. De schuld ligt echter vaker bij jezelf dan bij de game, al is de besturing altijd wat houterig geweest. Maar dat is een aandachtspunt in de ontwikkeling bij From Software en bij het spelen van de demo hebben we dat geweten ook!

Met vier speelbare klasses tot onze beschikking, waaronder twee nieuwe, kozen wij er voor het gemak één uit waarmee we al bekend zijn: de sorcerer. We hebben dan wel geen oversized bepantsering, maar door onze ranged aanvallen kunnen wij de krachtige monsters wel op afstand houden. Dit leek ons een veilige zet, tot we erachter kwamen hoe bekneld de doorgangen waren waarin we ze moesten bevechten. We hadden het kunnen weten, want Namco Bandai beloofde ons weer een tergend moeilijke game. Als we genoeg vrijheid hadden om te bewegen, zou het ook wel een stuk minder lastig zijn geweest. Hoe dan ook, bij een game als deze moet je op alles zijn voorbereid en dus pasten wij ons aan aan de situatie. We gingen een aantal keer dood een leerde van onze fouten, waardoor we na wat trial and error van enkele minuten meteen in één keer door konden naar de eindbaas van de demo.

Smalle gangen, duisternis en onverwachte gasten

Maar voordat we daar beland waren, moesten we ons eerst door de smalle gangen wurmen en tevens ook heel wat nieuwe en zeer krachtige vijanden verslaan. Eén van de nieuwe toevoegingen aan Dark Souls II zijn de extra donkere stukken, waar je enkel doorheen komt op héél goed geluk of wanneer je een fakkel aansteekt om zo licht in de duisternis te creëren. Dat betekent echter wel dat je maar één hand vrij hebt en dus je schild moet inleveren. Met geen enkele mogelijkheid om dekking te zoeken maakt dat het wel extra pittig, vooral als je zoals vanouds ineens van achteren wordt belaagd door ondoden die eerder toch écht dood leken. Maar schijn bedriegt en dat is en blijft het mooie aan de franchise. Niets is wat het lijkt en als je denkt iets door te hebben word je nog op het laatste moment (onaangenaam) verrast.

Ook maken de dark spirits hun terugkeer in Dark Souls II. Zoals zij tijdens de voorgaande delen de levens van menig speler zuur wisten te maken, zijn ze ook ditmaal weer in volle glorie aanwezig. Kijk niet vreemd op als je ditmaal in één keer meerdere rode zielen tegenkomt, welke veel meer schade aanrichten en ook nog eens moeilijker doodgaan. Tijdens de demo gebeurde dit eens teveel en hoewel we konden vluchten naar de dichtstbijzijnde bonfire, hebben we in ruil voor heel wat zielen toch maar besloten langzaam maar zeker deze naar het hiernamaals te sturen. Jammer genoeg bleek al gauw dat we tijdens de demo nog niets met deze zielen konden en zodra we de bonfire met bloed, zweet en tranen bereikt hadden, teleporteerden we ermee naar de volgende kamer.

De Mirror Knight zat niet te wachten op bezoek

Deze kamer bleek de gang te zijn naar waar de eindbaas, de Mirror Knight, ons op stond te wachten. En ook deze zat weer vol met verrassingen. De lange hal stond namelijk vol met stenen beelden van zwaar bewapende ridders, die zodra je erlangs liep ineens tot leven kwamen. Deze ridders hadden maar één doel en dat is jou zonder genade een kopje kleiner maken. Aangezien het er ineens zoveel waren, besloten we als een kip zonder kop naar het einde van de hal te rennen zolang we nog stamina over hadden. Eenmaal daar aangekomen, wachtte ons ook nog een magiër op. Zo sterk als hij eruit zag, negeerden we hem maar en renden in één rechte lijn door naar de Mirror Knight.

Eerder hadden we al de waarschuwing gekregen dat maar één journalist hem had verslagen en dat maakte het voor mij dus extra spannend. Toen het gevecht begon, bleek dat het een vrij standaard gevecht was. Maar zelfs standaard betekent in deze franchise nog niet dat het zonder meer een koud kunstje moet zijn. Vooral omdat wij voor de sorcerer hadden gekozen en dus amper armor hadden, stond één rake klap van het zwaard dat deze gigantische baas bij zich had, gelijk aan drie kwart van onze levensbalk. Alsof dat nog niet genoeg was, riep hij via zijn grote spiegelschild ook nog eens een extra vijand op om hem bij te staan. Na de eerste keer proberen kregen we hem al over 50% van zijn health heen en toen werden we helaas overrompelt, maar zoals in Dark Souls al het geval was, wil je ook bij het tweede deel steeds opnieuw proberen. Helaas hadden we nog andere afspraken staan en moesten we ons haasten naar de volgende afspraak, maar geloof ons: de wraak op de Mirror Knight zal komen en hij zal zoet zijn…

Voorlopige conclusie:

Met heel wat nieuwigheden, maar ook heel veel elementen die zijn meegenomen vanuit eerdere delen, lijkt dit wederom een erg solide game te gaan worden. From Software heeft ondertussen al heel wat gamer door de knieën gekregen door de moeilijkheidsgraad en zij die het eerder al opgaven raden we dan ook niet aan om het nog eens te proberen. De game is er absoluut niet gemakkelijker op geworden en heeft zelfs kersverse features toegevoegd die het bloed onder je nagels vandaan kunnen halen als het je even tegenzit. Dat moet echter geen probleem zijn voor de fans van het eerste uur, welke ongetwijfeld heel wat uren in de eerdere delen hebben gestopt en die ondanks alles met smart zitten te wachten op Dark Souls II. Natuurlijk hebben ook wij even zitten vloeken, omdat er enkele aanpassingen zijn gemaakt die we niet gewend zijn, maar oefening baart kunst zullen we maar zeggen. Daarnaast heeft From Software een mega upgrade gemaakt aan haar engine, wat zowel voor soepelere gameplay zorgt als dat de game er ook nog eens heel wat beter uitziet dan de voorgaande delen. Wij kijken er ontzettend naar uit, vooral nadat we deze demo hebben mogen spelen.