Review: CastleStorm – In de drukke maanden, waarin veel grote titels hun release zien, is het moeilijk om je als kleine game te onderscheiden van de rest. Het mooie aan de arcade titels zoals CastleStorm is dat je het prima als tussendoortje kunt gebruiken. Heb je even genoeg dat scheidsrechtersfluitje gehoord, voldoende bommen ontmanteld of wellicht al teveel helikopters uit het luchtruim geschoten? Dan is het even tijd voor een game waarbij je de uitdaging hebt die je brein nog enigszins actief houdt, maar wat ook niet al teveel tijd in beslag neemt.

Wel of geen Tower Defense?

CastleStorm wordt in de eerste instantie gezien als een tower defense game, een genre waar veel ontwikkelaars weleens hun handen aan hebben ‘vuil’ gemaakt. Maar wanneer je de game opstart blijkt al gauw dat ontwikkelaar ZEN Studios iets heel anders voor ogen had dan slechts de standaard tower defense met een ander uiterlijk. Het lijkt meerdere elementen te hebben geleend uit andere games om dat zo tot één net geheel te boetseren. De algemene actie heeft en beetje weg van Plants vs. Zombies, maar je kunt ook kastelen in laten storten á la Angry Birds. Daarnaast heb je naast de serieuze wapens ook een minder serieus arsenaal tot je beschikking, waaronder exploderende appels en exploderende schapen. Dacht je aan Worms? Wij ook…

Het goede hieraan is dat er in ieder geval is gekeken naar games die in het verleden erg populair waren en zelfs nu nog steeds een grote fanbasis hebben. Gelukkig zijn het maar kleine details waarbij is afgekeken en weet ZEN Studios nog wel een eigen sfeer te creëeren. Je speelt de singleplayer als “The Kingdom”, waar je qua troepen de beschikking hebt over middeleeuwse troepen van boogschutters tot ridders te paard. Je neemt het op tegen de Vikingen, welke op hun beurt weer troepen hebben die passen bij hun cultuur. Tijdens de gevechten zul je niet enkel je troepen besturen, maar ben je ook de full-time bemanning van een ‘ballista’, of gigantische kruisboog, waarmee je harpoenen kunt afschieten op de vijandelijke troepen of stenen kunt werpen naar hun kasteel. Alsof dat nog niet genoeg was kun je ook helende, beschermende of aanvallende magie gebruiken om het tij te keren.

Hoe meer goud, hoe beter!

Naast main story quests zul je ook hier en daar een sidequest tegenkomen. Bij deze is het vooral belangrijk om op de bonusmissies te letten, aangezien deze je veel goud kunnen opleveren en dit goud kun je gebruiken voor upgrades. Tijdens sidequests zal het ook mogelijk zijn dat je enkel de ‘Held’ van je kasteel kunt besturen en dit zullen daardoor ook heel andere missies zijn dan je gewend bent. Wanneer je eenmaal wat goud hebt verzameld, kun je aan de talrijke verbeteringen beginnen. Alles wat je gebruikt is te upgraden, van je alles in en om je kasteel tot aan je magie en troepen op het veld. Zodra je hieraan begint, zul je ook de editor voor je kasteel ontdekken. Hierin zijn meerdere kamers te bouwen die voor passieve verbeteringen zorgen aan je bemanning of extra’s zoals geld.

Het bouwen van een eigen kasteel

Om dit in elkaar te zetten kan een hele klus zijn opzich en je kunt hierdoor ook een compleet eigen strategie uitdenken, afhankelijk van welke kamers je neemt en waar je deze plaatst. Hoewel het erg leuk bedacht is, is de editor zelf vrij onduidelijk gebleven. Vaak is het moeilijk om kamers van elkaar te onderscheiden en daarom neemt het vaak veel tijd in beslag. In de PS3 versie is dit nog enigzins te herkennen nadat je de game een tijdje hebt gespeeld, maar in de PS Vita versie zijn de kenmerken van iedere kamer niet duidelijk genoeg. Dit merk je ook tijdens de gevechten waarbij je je ballista moet gebruiken om het aantal vijanden te beperken. Het maken van headshots zorgt voor extra geld in het laatje en wordt daarom sterk aangeraden, het is alleen erg moeilijk te zien op zo’n klein scherm. Ook wanneer er meerdere vijanden op een klein stuk zitten, ben je het overzicht al snel verloren.

Hoewel de drukte in bepaalde gevallen voor beslommeringen kan zorgen, heeft het in de Survival modus wel zijn charme. Hierbij is het zaak zo lang mogelijk te overleveren en naarmate je het langer volhoudt, wordt het ook steeds moeilijker tot op het moment dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Van alle modi die deze game rijk is, is deze het meest uitdagend en is er zeker één die je best tot het einde kunt bewaren, zodra je toch wel de meeste upgrades op zijn max hebt behaald. Je hebt hierbij ook een zekere snelheid en precisie nodig en dat is iets waarbij je de controls toch wel goed onder de knie moet hebben.

De besturing opzich is vrij simpel gehouden, waardoor je met enige oefening al snel goed uit de voeten kunt. Maar ga je echt voor de hoge killstreaks en wellicht ene multi-kill hier of daar, dan wordt het toch wat moeilijker. Vooral in de latere levels moet je ook een strategie bedenken als je een level met de maximale scores wilt behalen en bij sommige levels is het zelfs niet mogelijk om die überhaupt te klaren zonder strategie – en echt voordehandliggend zijn deze niet altijd. Gelukkig is dat al een goede voorbereiding op de multiplayer, waarin je met een snelle strategie binnen 30 seconden al aan de winnende hand bent, of wellicht ga je liever voor een langzame opbouw waardoor een gevecht wel eens een kwartier kan duren.

Zowel grafisch als audiovisueel erg matig
Grafisch is het een nogal matig geheel met een maf uiterlijk, maar waar wel erg veel detail is gestoken in de troepen. Het is waarschijnlijk verder ook niet echt iets waar veel tijd in is gestoken, omdat de focus op de gameplay lag die naarmate de tijd verstrijkt steeds beter uit de verf komt. De audio weet ook niet echt te verrassen, omdat je nagenoeg de gehele game naar hetzelfde deuntje aan het luisteren bent en de omgevingsgeluiden zijn ook niet van de hoogste plank. Voice-acting is nagenoeg weggelaten, omdat het hele verhaal zich ontplooid via scrollende tekst en aangezien het verhaal niet zo heel boeiend is, skipten we dat al na enkele missies.

Conclusie:

ZEN Studios weet een gevoelige snaar te raken als het gaat om onze liefde voor tower defense, maar ondanks de coöp, Survival en multiplayer modi vinden we de replaywaarde wat aan de lage kant. Het is leuk voor eventjes, maar het verveelt snel al zullen we daar de game niet te hard op afrekenen, want welke game in dit genre is nou niet repetitief? Maar, zoals we in het begin van deze review al constateerden, is dit vooral een game voor tussendoor en geen die je uren achter elkaar zal spelen en dus zien we dat gemakkelijk door de vingers. We vinden het wel jammer dat de hectiek van de gevechten vaak ervoor zorgt dat het overzicht ver te zoeken is, vooral omdat precisie benodigd is voor de maximale score. Hierdoor wordt het vaak een kwestie van je sterkste aanval buttonbashen op je ballista in de hoop dat je je er doorheen slaat en dat is in dit genre een no-go.

Pluspunten

  • Extra strategisch door kasteel-editor
  • Veel verschillende troepen
  • Held op het veld
  • Maf maar leuk uiterlijk
  • Goed afgekeken elementen uit andere games…

Minpunten

  • …maar deze blijven gestolen
  • Het verhaal is saai
  • Precisieschoten door hectiek onmogelijk
  • Kasteel-editor is wat onduidelijk
  • De hele game hetzelfde deuntje
  • Ietwat repetitief