Review: Call of Duty: Ghosts – Ze vochten met slechts 15 man drie dagen lang in erbarmelijke omstandigheden tegen een enorme overmacht aan vijanden. Als hun geweer leeg was, trokken ze hun mes en als ook dat niet meer te gebruiken was, vochten ze met hun handen verder. Drie dagen lang vochten ze en na deze dagen stonden ze nog met 14 man overeind. Alle tegenstanders waren dood, op eentje na, en die omschreef de kleine groep waar ze het tegenop namen als spoken. Onhoorbaar, onzichtbaar en extreem dodelijk, het zijn de ghosts…

The Federation

In de nabije toekomst loopt alles in de soep en is The Federation onder leiding van Diego Almagro de grootste vijand van de Amerikanen. Hij heeft het gemunt op de grootste Amerikaanse steden, en de macht en kracht van de Amerikanen brokkelt per aanval van The Federation af. Het is duidelijk: de wereld staat in vuur en vlam, en jij wordt als speler midden in de actie gegooid na een korte introductie op het verhaal, waarin je kennis maakt met Logan, Hesh en Elias Walker. Elias Walker (pa) is een hoge pief in het overgebleven Amerikaanse leger, en Logan en Hesh zijn broers die als militair te werk gaan.

Ook zij hebben van de Ghosts gehoord, maar stellen in de eerste instantie niets voor. Maar natuurlijk ontwikkelt het verhaal zich zo dat beide broers zich op een gegeven moment ook aansluiten bij de Ghosts om een stokje voor de plannen van The Federation te steken, waar een plotwending mee gemoeid is in contrast met de Ghosts. Hoe dit in elkaar zit, zullen we hier niet verklappen, maar het komt er kort op neer dat het met de minuut dat je de singleplayer speelt belangrijker wordt om The Federation zoveel mogelijk schade te berokkenen.

Het ene cliché na het andere

Met Call of Duty: Ghosts slaat Infinity Ward een andere weg in qua verhaal en zoals het een goede Call of Duty betaamt, beland je weer van de ene spectaculaire situatie in de andere. Dat zorgt voor een weergaloze actievolle ervaring met een forse afwisseling in de levels, met hierbij leuke gameplay-vernieuwingen. Dit is voornamelijk wat de singleplayer interessant houdt, want het verhaal is zo ontzettend cliché dat het totaal niet boeiend is om te volgen. De manier van presenteren is gelukkig wel op zo’n manier in de game verwerkt dat je het blijft kijken, maar verder hoef je het niet voor het verhaal te doen.

Dat is niet per definitie een slechte zaak, want het dient om de levels aan elkaar te knopen en daar slaagt de game uitstekend in. Wel is het jammer dat je plottwists van mijlenver ziet aankomen en bij vlagen voelt het verhaal ook een beetje gerecycleerd aan, in de zin van: andere personages, andere setting, maar het komt op hetzelfde neer. Dat recycleren komt in meerdere vormen voor, want ook bij sommige levels bekroop ons het gevoel dat we het allemaal al eerder doorgelopen hadden. Denk dan bijvoorbeeld aan een level op een boorplatform, een vliegdekschip, enzovoort. Ook valt in de singleplayer op dat de game ondanks de ‘nieuwe’ engine nog gebruik maakt van vele oude klassieke mechanismen die wat vreemd aanvoelen in de next-gen versie, en dan spreken we nog niet over de soms beroerde animaties.

Kort maar krachtig

De singleplayer heeft dus het één en ander waar wat op aan te merken valt, maar waar Infinity Ward met vlag en wimpel in slaagt, is je een ervaring bieden die je van een Call of Duty verwacht. Het knallen gaat heerlijk en is vooral heel erg vermakelijk. Het standaard knalwerk wordt overigens afgewisseld met secundaire elementen; denk aan het besturen van drones, helikopters en tanks. Ook komt Riley af en toe om de hoek kijken, maar waar de aanwezigheid van de hond met veel bombarie werd aangekondigd, valt het aantal daadwerkelijke speelminuten met hem enorm tegen. Je zult Riley twee keer kort besturen en hem af en toe kunnen inzetten om vijanden te grazen te nemen, en dat is het dan wel.

Toch is de singleplayer wel van dusdanige spectaculaire proporties dat je van het begin tot het einde zit te genieten. Bovendien speelt het erg fijn en is de afwisseling in gameplay en levels van dusdanige snelheid dat je de singleplayer in één ruk uitspeelt. Niet zo heel gek als je bedenkt dat deze singleplayer amper vijf uur kost om te doorlopen. Kortom, de singleplayer is een vermakelijk gedeelte van de game, maar het is duidelijk te merken dat hier minder aandacht dan voorheen is ingegaan en daarom is het een fijn gegeven dat elke Call of Duty game vol met andere modi zit om het nog lang boeiend te houden.

Extinction

Eén van de nieuwe modi is Extinction en deze valt prima te vergelijken met de Zombiemodus uit de Call of Duty games die Treyarch produceerde. In deze modus is het zaak om in je eentje of met tot maximaal vier man (in coöp) zolang mogelijk te overleven. Zo hier en daar is een ‘Hive’ te vinden, wat voor de aliens van belang is, en het is aan jouw team om deze te slopen door middel van een zogenaamde ‘drill’, een soort boor die de Hive sloopt. Terwijl de drill bezig is, vallen de aliens je aan en jij zult hen natuurlijk moeten doden.

Naast dat de aliens je aanvallen, vallen ze ook de drill aan, dus het is zaak dat je goed oplet dat ze niet teveel schade aanbrengen aan je drill. Ondertussen knal je er flink op los en door aliens te doden, spaar je geld op. Dit geld kun je spenderen aan nieuwe wapens, extra drops voor je team, en vallen in het level. Iedere speler kiest een bepaalde klasse en hieronder vallen verschillende specifieke mogelijkheden. Zo draagt de één extra ammo bij zich en een ander armor. Deze kun je droppen tegen enige betaling om zo je team te ondersteunen en daar komt het samenwerken om de hoek kijken.

Het is van uitzonderlijk belang dat iedere speler een eigen type soldaat samenstelt, want deze vullen elkaar optimaal aan. Naargelang je verder komt, zul je ook helikopters moeten beschermen en sterkere vijanden moeten zien te doden, waardoor samenspel en elkaar ondersteunen des te belangrijker wordt. Overigens zul je per ‘wave’ aan aliens ook secundaire opdrachten verkrijgen die uiteenlopen van een x aantal aliens doden door middel van melee tot het doden door middel van explosieven. Als je deze doelstellingen voltooit, krijg je extra skill points en deze kun je gebruiken om jouw persoonlijke loadout van upgrades te voorzien: meer ammo bij een ammo drop, betere armor bij een armor drop, enzovoort.

De Extinction modus lijkt in dat opzicht enorm veel op de Zombie modus, maar weet toch wat variatie te bieden. Mede doordat je kunt prestigen en hierbij relics vrij speelt, die je kunt inzetten voor meer uitdaging. Het biedt wat meer diepgang dan de zombiemodus en in dat opzicht komt het prima uit de verf. Het samenspelen is hierbij vanzelfsprekend een must en dat gaat gegarandeerd voor vele uren plezier zorgen als je met je vrienden in de game aan de slag gaat.

Stel je squad samen

Naast de Extinction modus is ook de Squad modus een belangrijke vernieuwing en deze hangt wat meer samen met de multiplayer zelf. Je kunt in de Squad modus een aantal soldaten opstellen en met elke individu kun je los gaan in de multiplayer. Dat betekent in het kort dat de speelduur extreem wordt opgerekt als je elke soldaat tot de max wilt prestigen. Een leuke bijkomstigheid is dat het van belang is dat elk squadlid een andere loadout kent, want je zult in de squadmodus zelf met je team, dat op dat moment door de AI gestuurd wordt, de strijd aan kunnen gaan met andere squads. Als je dan allemaal identieke soldaten hebt, dan zul je vrij kansloos zijn tegen andere squads die wel uitgebalanceerd zijn qua mogelijkheden.

In totaal kent de squad modus een viertal verschillende modi. Zo kun je in Warzone tegen bots strijden om ervaring op te doen en in Safeguard krijg je te maken met diverse waves aan vijanden. Wat dat betreft is er weinig nieuws onder de zon, maar waar het daadwerkelijk om draait is dat je squad in de Squad Assault modus het opneemt tegen een ander squad. Hierbij krijg je tegenstand van een volledig AI gestuurd team dat is gebaseerd op de opbouw van squadleden. Deze tegenstander kiest een map uit die ze gaan verdedigen en het is dan aan jouw squad om hier te winnen en dat levert je weer XP op voor ieder squadlid dat tevens meekomt naar de gewone multiplayer.

Potentieel interessant

In Squad versus squad speel je tegen een ander, waarbij de rest van de squad aangestuurd wordt door de AI. Het interessante aan deze modi is dat je individuele soldaten dus kunnen ranken zoals al aangegeven en dit is tot op zekere hoogte verweven met de multiplayer. Toch valt moeilijk te zeggen of deze modus echt interessant zal zijn op langere termijn, want hoewel het tot op zekere hoogte aanvoelt als een daadwerkelijke multiplayer – de AI manifesteert zich zoals elke andere speler zal doen en dat is uniek in tegenstelling tot een standaard AI-gestuurde bot – bekroop ons ook de vraag wat het nut ervan is, als er ook een normale multiplayermodus aanwezig is.

De modus heeft zeker enige potentie, maar dit zal zich pas op de langere termijn bewijzen. Een bijkomstigheid is dat de AI-gestuurde squadleden zich toch nog een beetje als AI gedragen. Als je achter een rots staat op weg om zichtbaar te worden voor anderen, dan wist de AI al dat ik achter de rots zat en zodra ik een stap verder zette, had dit de dood tot gevolg. De AI weet soms dingen die je niet kan weten en dat haalt de lol er snel vanaf. Maar goed, zoals al aangegeven, het is bij de squad modi even aanzien hoe dit zich zal ontwikkelen. De potentie is aanwezig, maar tijdens onze uitgebreide speelsessie viel de meerwaarde enigszins mee.

Multiplayer zoals je het wil en kent

Het meest gespeelde onderdeel van Call of Duty: Ghosts gaat natuurlijk de normale multiplayer worden en dat is een waar festijn. Met veertien maps die extreem uiteenlopend zijn, krijg je een uitstekende variatie voorgeschoteld die zich doortrekt naar de diverse modi die de game rijk is. Naast wat standaardmateriaal als team deathmatch, domination en free for all, bevat de game ook een reeks aan nieuwe modi die behoorlijk vermakelijk kunnen zijn.

Deze nieuwe modi zorgen voor een frisse variatie bovenop het standaardgebeuren en hoewel sommige modi wel van het ‘je moet ervan houden’ kaliber zijn, bevielen ze ons uitermate goed. Daarnaast heeft Infinity Ward het systeem met perks en je loadout opstellen omgegooid, wat voor een andere benadering van je eigen soldaat samenstellen zorgt (in combinatie met ‘create a soldier’) en dat is in de eerste instantie even wennen, maar gaandeweg is het een prima vooruitgang om de balans nog beter te bewaren, waardoor de multiplayer vooral op de skills van de speler aankomt en dat is wel zo fijn.

Vanzelfsprekend is de multiplayer weer enorm lang speelbaar en met de squad modus als nieuwe feature kun je nu niet één, maar veel meer soldaten gaan levelen. Met de prestige levels in ons achterhoofd, geeft dat een garantie op een zesvoudige verdubbeling van de speelbaarheid als je elk individu tot de max wilt levelen en dat maakt het voor de fanatieke speler des te meer interessant om door te blijven spelen. De multiplayer is het gedeelte waar het uiteindelijk om draait; dat moet qua gameplay tot in detail goed in elkaar zitten en dat is waar Infinity Ward in slaagt.

Voor deze review hebben we de PlayStation 4 versie gespeeld, maar we konden ook even met de PlayStation 3 versie aan de slag. Inhoudelijk zijn beide versies identiek, maar wat het voornaamste verschil is is dat de PlayStation 3 versie er visueel een stuk minder strak uitziet. De PlayStation 4 versie is veruit de mooiste en tot op zekere hoogte een visueel genot. Bij de PlayStation 3 heb je te maken met veel minder scherpte textures en een wat wazige blur op sommige momenten. In dat opzicht is de voordelige upgrade van de PS3 naar PS4 versie zodra dit mogelijk is zeker aan te raden. Inhoudelijk zul je verder geen enkel verschil merken.

Conclusie:

Call of Duty: Ghosts is in z’n geheel een uitstekende shooter. Op veel punten doet het precies wat je ervan verwacht, maar toch zijn er ook de nodige punten van kritiek. Zo is de singleplayer aan de korte kant en is het op bepaalde punten technisch wat verouderd. Ook is de squad modus niet heel interessant en moet het volledige potentieel zich nog bewijzen, maar de Extinction modus weet zich als een ‘vernieuwing’ uitstekend aan het geheel toe te voegen. De multiplayer is meer van hetzelfde, maar voelt verfrissend aan door tig nieuwe modi en mogelijkheden, wat erg tof is. Call of Duty: Ghosts is een complete shooter met veel variatie aan mogelijkheden en hoewel er het nodige op aan te merken valt, draait het uiteindelijk om plezier hebben en daar slaagt de game uitstekend in.

Pluspunten

  • Extinction modus is een leuke toevoeging
  • Veel nieuwe multiplayer modi
  • Toffe multiplayermaps
  • Genoeg content om je heel lang mee te vermaken
  • Speelt zoals gewoonlijk fantastisch
  • Singleplayer is een geweldig ervaring…

Minpunten

  • …maar zoals altijd veel te kort
  • Verhaal singleplayer nogal cliché
  • Squad modus nu nog niet bijster interessant
  • Technisch op wat punten verouderd