Review: Invizimals: The Lost Kingdom – Op de PlayStation Portable verschenen er drie Invizimals games en dat waren de eerste games op die handheld die met augmented reality werkten. De game liet je in huis, in de tuin en andere nabije omgevingen zoeken naar wezentjes die je vervolgens kon vangen en gebruiken in de game om te laten vechten tegen andere Invizimals. Een tof concept dat nu terugkeert op de PlayStation 3 en PlayStation Vita. Daar waar de game, Invizimals: The Alliance, op de PlayStation Vita tot op zekere hoogte nog het klassieke concept hanteert krijgen we op de PlayStation 3 een totaal andere game en of dat bevalt ga je nu lezen.

Op pad in het verloren koninkrijk

Jij speelt met een jochie dat luistert naar de naam Hiro en hij werkt namens een organisatie dat Invizimals onderzoekt en beschermt. De game introduceert je tot de wereld van de Invizimals op vrij spannende wijze via een heuse ‘film’ waarbij je Hiro een steen ziet stelen uit een soort tempel in een Brits museum. Deze steen is nodig om een portaal te activeren waarmee Hiro in het verloren koninkrijk terecht kan komen en dat lukt natuurlijk. Hiro stapt door het portaal heen en dan begint het echte avontuur.

In het verloren koninkrijk zijn er wat problemen, want een leger van robots is hier aangekomen en plundert hier alles wat ze tegenkomen. De aanwezige Invizimals strijden hier natuurlijk tegen, maar vanzelfsprekend zijn ze volstrekt kansloos en daar kom jij als Hiro uitstekend van te pas om de wereld te redden van deze robots. Gaandeweg zal Hiro verschillende Invizimals aantreffen en deze hebben de mogelijkheid om hun kracht aan Hiro te geven en zo kan hij transformeren in één van de Invizimals en dat heeft vervolgens weer nut wat gameplay betreft.

Klimmen, springen, zwemmen en meer

De gehele game schotelt je genoeg afwisseling voor qua gameplay, want je dient van platform naar platform te springen, je grappling hook te gebruiken, vijanden te verslaan, objecten te verzamelen, te zwemmen en nog veel meer. Alle basis ingrediënten voor een degelijke platformer zijn aanwezig in Invizimals: The Lost Kingdom en hoewel het aan afwisseling in de omgevingen en ‘puzzels’ niet ontbreekt is het toch allemaal maar een matig geheel.

De gameplay zelf is op zich prima en vermakelijk, zeker met het oogpunt op de doelgroep, steekt dat geheel prima in elkaar. Toch kunnen we er niet onderuit om te melden dat de game nergens echt baanbrekend is. Het speelt nogal op safe en voelt in sommige opzichten zelfs ouderwets aan. Dat is misschien nog niet zo heel erg, maar de game wordt geplaagd door tekortkomingen op andere vlakken en die gooien een beetje roet in het weten wat betreft de speelervaring en dat is eigenlijk best zonde.

Shit… de audio vergeten

Laten we het als eerste over de audio hebben. De game is op kinderlijke wijze ingesproken en dat maakt het voor de jongsten onder ons uitstekend om te volgen, maar het ontbreekt de game aan een fundamenteel onderdeel en dat is muziek. Het kopje boven deze alinea moet je niet te letterlijk nemen, want natuurlijk is de ontwikkelaar de audio niet vergeten. Zo bevat de game voice-acting, geluidjes als je de vijanden aanpakt of objecten bij elkaar verzamelt, maar dat is eigenlijk min of meer het enige wat je hoort. Na uren spelen hebben we geen enkele keer echt achtergrond muziek gehoord en dat is vrij opmerkelijk, want juist muziek kan erg veel bijdragen aan de sfeer.

Vreemd ook trouwens, want elke game staat tegenwoordig bol van de muziek die zich bijvoorbeeld aanpast op de situatie. Daarnaast zijn de wel aanwezige geluiden ook lang niet allemaal even goed uitgezocht. Zo verzamel je de nodige objecten en het geluid dat hierbij hoort is op een gegeven moment zo tergend irritant en deprimerend dat we ons afvragen wat de sound director bezielde toen hij besloot dit onder de game te plakken, want het doet nogal afbreuk aan de ervaring en hetzelfde kan gezegd worden over het gebrekkige leveldesign en de camera.

De camera van de game werkt volgens vaste standpunten en draait dynamisch op basis van je acties mee. Dit is echter op sommige momenten erg hinderlijk, want doordat je nauwelijks tot geen invloed hierop kunt uitoefenen komt het geregeld voor dat je bepaalde dingen niet kunt zien met de dood als gevolg of dat je gedesoriënteerd raakt. Ja, gedesoriënteerd, dat zelfs in een lineaire game… Ook het gebrekkige leveldesign kan wat storend werken. Dit betreft een tig aan punten die we tijdens het spelen tegenkwamen en het is te breed om goed te benoemen, maar het komt er op neer dat het wat irritatie kan opwekken en knullig aanvoelt. Gelukkig is dit laatste niet al te schokkend en heeft het ook geen al te grote invloed op de gameplay dus zo enorm veel last zul je er niet van hebben.

Is de game echt waardeloos?

Het moge duidelijk zijn dat Invizimals: The Lost Kingdom op diverse punten tekortschiet en het is jammer dat het zo moet lopen, want er had absoluut potentie in gezeten. Dat is overigens nog niet alles, want zo is ook de moeilijkheidsgraad historisch laag. Een geoefende gamer zou hier bij wijze van spreken blind doorheen kunnen wandelen wat wel figuurlijk aangeeft dat ook de jongere gamer ook geen enkele moeite met de game zullen hebben. Bovendien, als je doodgaat kun je vanaf een checkpoint opnieuw beginnen en dat betekent hooguit enkele korte stukken opnieuw spelen. Bijkomstigheid is dat lang niet iedere checkpoint even handig geplaatst is, maar goed dat is een bijzaak.

Het lijkt nu min of meer dat Invizimals: The Lost Kingdom een totaal waardeloos stukje software is, maar dat moeten we nuanceren. Dat is het namelijk niet. De game schiet op tig verschillende punten hopeloos tekort en het blinkt uit in de voorspelbaarheid, maar op één of andere manier hebben we best veel lol gehad met de game. Door de simpele en traditionele opzet en de oersimpele gameplay wisten we ons toch redelijk goed te vermaken met het geheel en dat komt wellicht doordat de vele punten die enigszins irriterend werken net niet irritant genoeg zijn om de game te doen wegleggen. Sterker nog, we betrapten onszelf erop zelfs de neiging te hebben om weer snel verder te spelen ondanks de gebreken. Raar verhaal, ik weet het, maar goed dat is Invizimals: The Lost Kingdom dus ook.

Conclusie:

Tja, wat moeten we nu met Invizimals: The Lost Kingdom. Met de gedachte dat de game op een jonger publiek is gericht die zich aan veel van onze irritatiepunten niet zal storen is het eigenlijk best een leuke game om te spelen. De singleplayer biedt voldoende variatie in omgevingen en Invizimals dat het voor de jongere gamer absoluut geen straf is om te doorlopen. Naast de singleplayer is er ook nog de mogelijkheid om gevonden Invizimals in een arena te laten vechten en ook dat zal de jongere gamer ongetwijfeld erg leuk vinden. In dat opzicht is de game nog niet eens zo’n heel gek Sinterklaas- of kerstcadeau, maar wat niet vergeten moet worden is dat de game wel serieuze tekortkomingen heeft en dat is jammer.

Pluspunten

  • Speelt lekker weg
  • Geen enkele kans op ‘vast komen te zitten’
  • Invizimals blijven best tof

Minpunten

  • Geen augmented reality mogelijkheden
  • Audio irritant en zeer beperkt
  • Visueel vrij matig
  • Geen enkele innovatie
  • Camera werkt niet prettig
  • Voorspelbaar