Review: Rainbow Moon – Rainbow Moon is een kleurige, tijdrovende turn-based strategy-RPG in de trend van Disgaea en het geroemde Final Fantasy: Tactics. Het doet zijn uiterste best in het vasthouden van jouw aandacht met het makkelijk te begrijpen verhaal, de pakkende soundtrack en het eindeloze levelen van de characters. De vraag is: is het totaalplaatje vernieuwend genoeg ten opzichte van de de andere kandidaten die zich al lang en breed bewezen hebben om een aankoop te verantwoorden?
In de metalen schoenen van Baldren
In Rainbow Moon word je direct in het verhaal gegooid door de openingsvideo, welke je verteld dat de koene protagonist, Baldren, op weg is naar zijn jaarlijkse strijd tegen zijn sluwe aartsrivaal, Namoris. Wanneer Baldren eenmaal op zijn bestemming is aangekomen, een open plek midden in het bos dichtbij een portaal, verwacht hij ieder moment Namoris te zien. Namoris, als de achterbakse vijand die hij is, heeft echter een list bedacht. Vanuit de schaduw spreekt hij een spreuk uit die Baldren door het portaal heen duwt en hem naar een andere planeet brengt. Een maan om precies te zijn, genaamd Rainbow Moon. Namoris laat hem niet zomaar vertrekken; hij stuurt een leger aan kwaadaardige monsters en schimmen met hem mee. Die gebeurtenis doopt jou voor de bewoners van de maan om tot de ‘monster bringer’. Het is aan jou om een weg terug te vinden naar je thuis, en hopelijk ieder gedrocht met je mee terug te nemen.
Weinig afwijkende combat
Allereerst de combat, het hele hebben en houwen in een game zoals deze. Die is enigszins onderscheidend als het gaat om de manier waarop je je characters over de map verplaatst. De game is grid-based, wat inhoudt dat de bewegingsvrijheid van de personages beperkt wordt door het aantal vakjes dat je in die beurt kan overbruggen. In het gros van het SRPG-genre klik je op het mannetje dat je wilt verplaatsen en dan op de plek waar je ze wilt hebben. In deze game is dat niet zo. Je klikt op het mannetje, zoals gewoonlijk. Daarna verschijnt er een rooster van de plekken waar je naartoe kunt lopen. Jij moet dan naar rechts, links, onder of boven klikken om je personage te verplaatsen. Een mogelijkheid om je gezette stap opnieuw te doen, omdat je bijvoorbeeld wilde kijken of je gunstig zou staan, is er niet, wat de nodige frustratie met zich mee kan brengen. Het kwam te vaak voor dat we per ongeluk een kant opdrukte, waardoor het personage 1; niet op de plek staat waar je wilt, en 2; je een beurt hebt verspilt.
Voor de rest zullen kenners van het genre niet veel nieuws tegenkomen, op één ding na, waar we zo dieper op ingaan. De combat doet niks innoverend, wat zowel betekent dat het niet slecht te noemen is als een beetje saai, omdat we het al zo vaak elders hebben gezien. Een twist op de gebruikelijke formule was wenselijk geweest. Feit blijft wel dat het aanbod in dit soort games niet bijzonder groot is, laat staan op de PS Vita. Als je dus op zoek bent naar iets nieuws, zou dit alsnog een optie zijn om te overwegen. Ook als je een nieuw visje in de zee van SRPGS bent, kan het om die reden juist een goede game zijn om in te stappen.
Wat zet Rainbow Moon apart?
Wel voelen de de meeste side quests die je te doen krijgt erg natuurlijk aan voor de wereld van Rainbow Moon. Ze voelen op hun plek. De meeste characters nemen zichzelf niet al te serieus en dat wordt weerspiegelt in de luchtige dialogen. Ook komt de ontwikkelaar soms om de hoek kijken. Je bespeurt hun aanwezigheid via de hints en tips, waarin je merkt dat ze even zelfbewust zijn over de game die ze gemaakt hebben als de bewoners die erin wonen. Een geestig tintje, wat gek genoeg leuk werkt.
Hetgeen dat de game nieuw doet is het volgende: op de wereldmap lopen vijanden rond en als je daar tegenaan loopt begint er een gevecht. Wanneer je de desbetreffende monsters hebt verslagen, komen die nooit meer terug. Naast die gevechten, heb je ook nog ‘random encounters’, oftewel willekeurige gevechten. Je hebt bij die soort schermutselingen altijd de keuze of je het gevecht aan gaat. Indien je ervoor kiest, dan doemt er een schermpje op met de gegevens van het gevecht, bijvoorbeeld: 3 Imps, 2 Thiefs en 3 Golems. Denk je dat je dat aan kan? Aan jou de keuze.
Bij een relatief goedkope game als deze zal je misschien niet een erg hoogwaardige soundtrack verwachten. Op dat vlak kan Rainbow Moon je soms uit het niets verrassen. In het begin is het niet veel bijzonders. Dan komt er opeens een baasgevecht waarvan de muziek de spanning van een dergelijk gevecht goed weergeeft. Of je reist naar een ander eiland op je vlot, waar de toon van de muziek compleet anders is. Het is spijtig om te zien, of eigenlijk te horen, dat de game niet volledig ondersteund wordt door deze verrassende muziek.
Twee game mechanics, één onnodig, de ander discutabel
Twee game mechanics die we willen noemen zijn: eten en het moeten aansteken van fakkels in de nacht en in kerkers. Je moet namelijk ervoor zorgen dat je personages niet verhongeren. Dit is alleen zo ontzettend makkelijk dat het echt helemaal niks toevoegt aan het spel. Er is altijd meer dan genoeg te vinden op de grond en mocht je een keer in de problemen komen, dan kan je altijd nog de skill ‘Fruit Rain’ gebruiken, waardoor je nooit zult omkomen van de honger.
De andere mechanic is het aansteken van fakkels. De game maakt gebruik van een dag en nachtcyclus, wat op zich wel geinig is. Zelfs al zou het niet bijzonder veel effect hebben gehad op de rest van de gameplay, zou het al wat extra geloofwaardigheid aan de wereld geven. Maar door het feit dat je fakkels moet gebruiken en dus ook altijd genoeg bij je moet hebben omdat je anders amper kunt navigeren, is eerder irritant omdat al die fakkels je inventaris goed opvult, waardoor je soms niks op kunt pakken in een gevecht. En als je het niet op dát moment kan oppakken, dan verdwijnt het voor altijd. Zo zit het dus meer in de weg dan dat het wat toevoegt.
Spelen we een Android game, of een PS Vita game?
Ook bij de looks kan je zo je kanttekeningen plaatsen. We vinden het veel weghebben van een game die je tegen zo kunnen komen in de Android Market. Het geeft de game een beetje een goedkope look. Nou is het spel ook niet echt bepaald duur, dus tegelijkertijd pas het wel weer. De skills zien er in het algemeen, maar vooral op hoge levels, wel heel tof uit; achtergronden veranderen dynamisch mee als je een vijand tot kosmische hoogtes slaat of juist heel hard de grond in boort. Een ander noemenswaardig detail is dat je uitrusting alsook je wapens daadwerkelijk cosmetisch veranderen, iets wat niet altijd vanzelfsprekend is in dit soort games. Er zitten wel degelijk meerdere interessante designs tussen waar je maar al te graag je best voor wilt doen om ze te behalen.
Lekker de stats in duiken
De game is erg ‘stat-based’, wat betekent dat je lekker de statistieken van je characters zult uit moeten pluizen om het meest effectief te zijn. De hele game draait erom in feite. Je verdient met elk gevecht rainbow coins en rainbow pearls. Met de laatstgenoemde valuta kan je bij de ‘savants’ in de game je stats upgraden. Vaak krijg je na één gevecht alweer genoeg om net weer je kracht of je verdediging te upgraden, waardoor je de hele tijd naar de savant rent om weer iets te verbeteren. Ook heb je een licht crafting-systeem, waarmee je gemakkelijk gevonden materialen van monsters in de armor slots van je uitrusting kan plaatsen. Er zit altijd een limiet op het aantals slots, waardoor je goed na gaat denken over wat je erin stopt. Als de vijanden in het gebied waarin je zit veel schade toebrengen, zal het eerder winstgevend zijn om te investeren in verdediging dan in geluk. Met het ‘micro-manage’-gedeelte in de game zit het dus wel snor.
Conclusie:
Niks is gamebrekend, maar ook niks springt eruit. Het spel kán je uren bezighouden, maar dat zou dan waarschijnlijk zijn omdat jij ervoor kiest om die tijdsinvestering te maken, niet per se omdat de game zo’n grote aantrekkingskracht heeft dat je niet kan stoppen. Of omdat je gewoon graag een nieuw portable tactics spel wilt spelen. Alhoewel er veel spellen zoals deze zijn, is er niet een bijzonder groot aanbod op de PS Vita. Als je op zoek bent naar een nieuwe, rijke portable SRPG, is het zeker niet verkeerd om met de relatief lage prijs eens een kijkje te nemen op de regenboogkleurige maan.
Pluspunten
- Algeheel humoristisch tintje
- Altijd leuk om te micro-managen
- Uitrusting en wapens veranderen
- Soundtrack verrast…
- De game doet niet echt wat fout, maar…
Minpunten
- Het doet zo weinig vernieuwends
- Lopen over het grid is irritant
- …maar is te wisselvallig
- …niks springt eruit
Vond het spel echt geweldig, maar dat komt inderdaad doordat de PSVita en de PS3 niet weg is van turn-based RPG. Voor dat soort spellen moet je echt een (3)DS hebben.
Je weet je ook voor licht een spell hebt, te weten ‘magic light’? Bovendien, hoe vaker je een spell gebruikt, deste langer hij werkt, en dat hij stabelbaar is? Ofwel, eenmaal bij een kampvuur je hele magic gebruiken om light te spammen, daarna even een uurtje uitrusten, en vervolgens de hele ‘nacht’ doorspelen zonder je over licht zorgen te maken.
In de android-store heb ik nog nooit een game gevonden met vergelijkbare gameplay en diepgang als die van Rainbow Moon, en zeker met de strategische mogelijkheden verderop in de game, na zo’n 25+ uur, als je uit meerdere personages kan kiezen, en elk personage meerdere spells, en meerdere beurten achter elkaar kunnen krijgen, zeker na een ‘haste’ spell.
Daarnaast vind ik het feit dat de game cross-buy en cross-save is, ook wel vermeld had mogen worden.
Helaas zie ik in deze review wel heel veel slordige spelfouten, ik zou hem volgende keer even laten proeflezen.
@Mithrandir: mee eens… Ook wordt gezegd dat de combat grid-based is, en dat dit anders werkt dan bijvoorbeeld Final Fantasy en Disgaea; die beiden ook gridbased zijn.
Op zich een eerlijke review, maar veel te weinig argumenten om het oordeel te verantwoorden…
@Mithrandir: Bedankt voor je reactie. Ik weet dat het vuur stackable is, maar ik vroeg me gewoon af of die mechanic echt wat toevoegt. Ik vind zelf van niet. En ik zeg ook nergens dat de game qua diepgang op een android game lijkt, want dat doet het zeer zeker niet :). Ik zeg dat de game als een android game oogt, waarmee ik bedoel dat het eruit ziet als een dergelijke game. Dat de game van crossbuy en crossave gebruik kan maken is me eerlijk gezegd ontgaan, sorry daarvoor.
@Anoniem Wat is er mis met de opmerking over dat ze allemaal grid-based zijn, maar dat ze anders werken? Dat is toch gewoon zo? En de argumenten over hoe ik tot het oordeel ben gekomen staan er ook allemaal in. Het komt er – voor mij – gewoon op neer dat het een beetje een dertien in een dozijn game is, die niks echt fout doet, maar ook niet echt iets anders of exceptioneel goed. Dan ga je zo’n game toch geen 8,5 geven? 🙂 Het kan dat de game voor jou bijv. wel een 8,5 is, en dat is ook gewoon prima 🙂
Een 6,5 is echt zo slecht nog niet. Een cijfer voor een degelijke, vermakelijke game. Niet eentje die eruit springt. Mensen verwachten volgens mij gewoon altijd 9ens anders is het het niet waard om de game aan te schaffen, haha. En ook daar ga ik op in, dat je de game juist wel zou kunnen aanschaffen als je zin hebt in een portable RPG.
Ik zou eigenlijk wel voor een 7,5 gaan. Goede game met veel gameplay voor weinig geld.