Review: Thief – Het was ongeveer een decennium geleden dat de laatste Thief verscheen, maar de terugkeer is nabij. Morgen komt de serie naar het PlayStation platform en wel met een reboot van de serie. Verantwoordelijk hiervoor is Eidos Montreal die in 2011 met het geweldige Deus Ex: Human Revolution kwam. Een bekende serie die dus zijn comeback maakt en ontwikkelt wordt door een goede studio. Het zijn de ingrediënten voor een sterke game, maar ondanks eerdere positieve hands-on kennismakingen zijn er toch wat mindere kanten die er van ons wel uit gestolen mogen worden.

The City, The Baron en The Gloom

In de reboot van Thief stap je vanzelfsprekend in de zachte en geluiddempende schoenen van Garrett. Het is een echte meesterdief in hart en nieren die zijn geld verdient door te stelen van de inwoners in de stad. Of ze nu rijk zijn of niet, het maakt Garrett niet uit. Een dief zonder geweten dus. Er is in de stad echter een hoop aan de gang wat aan de ene kant opties biedt voor een dief, maar aan de andere kant problemen oplevert. Garrett raakt gaandeweg onverhoopt verwikkelt in de problemen van The City, zoals de Victoriaans en zeer oud Londen-achtige stad heet. De stad staat namelijk onder scherpe controle van de baron en de Watch. De bevolking moet precies doen wat hen opgedragen wordt en natuurlijk is niet iedereen het daar mee eens, zo ook Garrett.

Je kunt gerust zeggen dat er een dictatuur heerst in The City, maar daarnaast wordt de (arme) bevolking ook geteisterd door een ziekte genaamd The Gloom. Naast dit raakt Garrett ook nog eens zijn protegé Erin kwijt, wat samen gaat met mysterieuze krachten. Een opmaak voor een aardig verhaal dat als rode lijnt dient voor de rest van de game. Het is geen schokkend goed verhaal, maar het legt wel de persoonlijkheid van Garrett bloot en hierdoor zagen we toch dat hij wel wat aan geweten heeft. In de stad zul je verder door het spelen van missies, verzamelen van brieven en het afluisteren van de bevolking meer te weten komen van wat er nu echt speelt in de stad.

Op een vloeiende manier van schaduw naar schaduw

Het verhaal is dus wel aardig, maar helaas is de manier waarop het soms gepresenteerd wordt wat minder, maar daar komen we later even op terug. We willen het eerst over iets positiefs hebben en dat is met grote voorsprong het rondsluipen, onderzoeken en ontdekken. Hier hebben we ons erg mee vermaakt en het is het sterkste onderdeel van de game. Als speler krijg je een aantal vaardigheden en ‘focus’ (komen we ook nog op terug) tot je beschikking, maar ook verschillende gadgets. De vaardigheden bestaan uit het bukken, waarmee je goed uit het zicht blijft, maar Garrett kan zich daarnaast ook zeer vlot van schaduw naar schaduw verplaatsen met ‘swoop’.

Swoop is een mechaniek waarbij je ontzettend snel en soepel jezelf kunt verplaatsen in één beweging. Je richt met de linker analoge stick ergens heen en drukt vervolgens op kruisje om daar te geraken. Ideaal om vlug langs een bewaker te glippen en het werkt als een trein. Sowieso werkt het sluipen en bewegen fijn, al moet je wel op rondje drukken om te dalen of bij het klimmen L2 indrukken om ergens op of af te gaan. Dat kan er soms voor zorgen dat je net niet vlot kunt voortbewegen, maar aan de andere kant helpt dit ook zodat je niet ergens zomaar vanaf valt.

Het klimmen en sluipen gaat dus allemaal erg soepel en dat maakt het zo stiekem mogelijk spelen leuk, want we probeerden zo vloeiend en snel mogelijk langs allerlei bewakers te geraken. Als dit goed lukt, zorgt dit toch voor wat voldoening. De AI is op normaal al best alert en daarnaast kun je de uitdaging zo moeilijk mogelijk maken doordat je allerlei instellingen kunt aanpassen, zoals dat je bewakers niet bewusteloos mag slaan of niet ontdekt mag worden. Zo moet je nog beter rondsluipen en dat gaat breder, want om even op een dak of huis te klimmen zul je eerst goed de omgeving moeten bestuderen om de juiste en efficiënte manier te vinden.

Focus is essentieel, net als de juiste wapens en gadgets

Wat hierbij helpt is focus, wat een belangrijke feature in Thief is. Hiermee kun je als Garrett de omgeving als het ware scannen en zo opties waar je naartoe kan waarnemen. Denk dan aan (ventilatie)roosters, touwen of een locatie waar je wellicht een pijl heen kunt schieten om een nieuwe route te openen. Daarnaast zie je hiermee ook vallen of verborgen kostbaarheden (verdien je goud mee) achter schilderijen of boekenkasten. Elk level bevat geheimen en aan jou om ze te ontdekken. Je kunt er ook voor kiezen om focus volledig te negeren, wat voor de extra uitdaging zorgt, maar het is een handige feature die je goed kan helpen als je even vast komt te zitten.

Focus is niet eindeloos te gebruiken, want de meter loopt leeg als je het gebruikt. Door het consumeren van lichtblauwe bloemen genaamd Poppy´s vul je dit aan. In Thief kun je voor verschillende speelstijlen kiezen, al werkt Ghost (ongezien) toch het beste. Het is tenslotte een stealthgame. Je kunt ervoor kiezen om koste wat het kost bij het doel te komen (opportunist), of als predator en iedereen afmaken. De keuze is aan jou en voor elke speelstijl zijn er wapens en gadgets beschikbaar. Als meesterdief heeft Garrett een aantal gadgets al bij zich, maar er zijn er ook een paar die je moet aanschaffen.

Zo is Garrett standaard bewapend met de ‘blackjack’ (kleine knuppel) waarmee hij stilletjes bewakers knock-out kan slaan en dan heb je nog de ‘claw’. Als een klauw grijpt die zich beet in roosters en hout waardoor je in een vlugge beweging omhoog kunt klimmen. Je rent richting de muur, even R2 indrukken en je gaat zo omhoog. Dit werkt simpel en gemakkelijk. Andere gadgets zul je snel moeten aanschaffen, omdat je hier meer routes mee kunt openen en het jezelf nog wat makkelijker kan maken. De moersleutel is er hier één van en hiermee kun je de moeren van ventilatieschachten verwijderen om deze schachten vervolgens te betreden. Verder heb je een scheermes om kostbare schilderijen uit de lijsten te snijden en een draadtang om vallen en andere mechanismes te deactiveren.

Wellicht wel het belangrijkste wat Garrett bij zich heeft is de boog waarmee je een variatie aan pijlen kunt afvuren. Ga je voor de meer agressieve speelwijze dan kun je er een normale of zeer scherpe pijl mee afschieten. Dit gaat overigens nog verder, want ook zijn er pijlen met vuur en met explosieven. Voor degene die zo stilletjes mogelijk wil spelen, is er de waterpijl om vuurbronnen mee te doven en plekken donker te maken, of haal de lucht bij iemand weg door er een ‘choke arrow’ op af te vuren. Verder heb je nog een pijl met een touw eraan welke je op bepaalde balken kan schieten om zo hogerop te komen. Als laatste is er ook nog eentje met een stompe punt waar je bijvoorbeeld schakelaars of hendels mee om kan zetten, zodat er een licht uitgaat of er een nieuwe doorgang beschikbaar wordt.

Er zijn dus veel opties met de boog en bij het afschieten van pijlen kun je ook focus gebruiken, zodat je zo accuraat mogelijk bent en geplaatste headshots kunt maken. Focus is daarnaast aan te zetten bij het openmaken (lockpick) van sloten. De tijd vertraagt hierdoor en zo heb je meer speling en is het wat makkelijker. Vaak gebruikten we dit niet, want het open krijgen van sloten is niet zo lastig, dus je kunt het beter voor andere features gebruiken. Focus valt trouwens up te graden met ‘focus points’ die je bij een oude blinde dame genaamd Queen of Beggars voor wat goud kunt kopen, maar je kan ze ook vinden in de levels door goed te zoeken.

Door te investeren in focus verbeter je alle aanwezige vaardigheden en kun je bijvoorbeeld nog beter waarnemen waar bewakers zijn, maar je kunt tevens het richten van pijlen een niveau omhoog halen. Hierdoor zie je de pijl vanaf je boog zo in het hoofd van een bewaker vliegen, wat er tof uit ziet. De wapens zijn trouwens ook te upgraden. Zo kun je meer pijlen meenemen of deze richten meer schade aan. Er is best veel mogelijk wat betreft upgrades, maar het kost wel allemaal geld. En dit geld, goud in de game, verdien je zoals al aangegeven door missies te voltooien.

Lange speelduur

Het hoofdverhaal van Thief bevat 8 chapters, waar wij zo´n 12 á 13 uur mee bezig waren. Je kunt deze hoofdstukken ook als missies zien en deze zijn vrij afwisselend van elkaar. Uiteindelijk moet je natuurlijk in de meeste gevallen wat stelen, maar de setting wisselt wel, wat voor een goede afwisseling zorgt. Dan sluip je rond in een bordeel waar ze opium produceren en dan ben je weer in een groot kasteel. De levels zijn zo opgezet dat het onderzoeken echt loont en je zult er aardig wat tijd in moeten steken om alle loot te vinden. Toch is het zonde dat de levels vaak soms wat klein aanvoelden en qua routes viel het ook wat tegen.

We hadden meer verwacht van de opties en wegen die je zou kunnen kiezen en nemen, want we voelden ons toch wat gelimiteerd in waar we heen konden gaan. Het komt bij vlagen zelfs best lineair over. Voor ons verpestte het niet meteen de gehele ervaring, want de gameplay voelt overwegend solide aan. Een aantal levels bevatten wel wat uitdagende puzzels die net even iets anders bieden dan wat we gewend zijn. Hierbij moet je soms hele delen van het level verplaatsen om verder te komen en in andere puzzels is het weer wat simpeler, want hier dien je een bepaalde code in te voeren. Soortgelijke puzzels kwamen we overigens ook tegen tijdens wat zijmissies die uit te voeren zijn in de stad.

De stad is een vervelend doolhof

Onder andere Garrett´s vriend Basso heeft heel wat zijmissies die je kunt uitvoeren, maar deze komen voornamelijk logischerwijs neer op iets stelen. Maar de genoemde puzzels en variatie maken het de moeite waard om het te spelen. Je verdient er ook nog wat goud mee en dat kun je natuurlijk weer effectief gebruiken om je items en mogelijkheden te upgraden. Toch zijn er ook een aantal zaken waar we ons flink aan stoorden. Want hoewel je vrij kunt gaan en staan in de stad zul je vaak geconfronteerd worden met een laadscherm. Bij het laden van een deel van de stad zit je ongeveer 8 tot 10 seconden te wachten, wat op zich niet lang is, maar er zijn er zoveel van en dat gaat op ten duur tegenstaan.

Als je bijvoorbeeld meerdere zijmissies achter elkaar wilt spelen, zul je hier veel tegenaan lopen en dat is strontvervelend. Dat is niet het enige, want naast de laadschermen haalde ook de map en de inrichting van de stad zo nu en dan het bloed onder onze nagels vandaan. Het reizen van punt A naar B wordt door de laadschermen, de niet prettige map en inrichting van de stad een frustrerende onderneming.

Als je een missie of zijmissie aanvinkt en er een tracker op zet, zie je wel waar je heen moet, maar welke wegen of daken je moet nemen is niet gelijk duidelijk. Je moet dus vaak uitzoeken waar je heen moet en dan kan het gebeuren dat je even het verkeerde raam openschuift en weer zit te wachten tot je verder kunt. Waarom de makers niet gewoon een waypoint systeem in de game hebben gestopt, snappen we echt niet. Het neemt alleen maar meer tijd in beslag en haalt de flow er uit, wat zonde is.

Audiovisueel prima met wat scherpe kanten

Thief is met recht een cross-gen game te noemen. Het ziet er op het eerste oog prima uit, maar je ziet duidelijk dat het een titel is die aan het begin van een nieuwe generatie verschijnt. De textures ogen niet erg scherp, al zijn effecten wel verzorgd, zoals licht, vuur en de schaduwen. De wereld zit verder vol met details en de stad en andere omgevingen bevatten een gave en grauwe sfeer. We zijn alleen nooit echt onder de indruk geraakt van de game op dit vlak en er zijn ook wat scherpe kanten. De framerate duikt soms onder de 30 frames per seconde. Dit is marginaal tijdens gameplay, maar gebeurde wel een aantal keren tijdens cut-scènes. Het beeld stotterde flink en dat bederft op zo´n moment wel een beetje de ervaring.

De overgang tussen gameplay en cut-scènes is vaak ook plots en ietwat slordig. Daarnaast verschillen ze ook van kwaliteit. Dan zagen we er eentje die er goed uitzag en dan weer die wat wazig was. Beetje hit and miss, net als de audio op sommige momenten. Dan bedoelen we de conversaties tussen bewakers en de bevolking die zichzelf herhalen, of lippen die niet synchroon lopen met de stemmen. De voice-acting is verder over het algemeen voldoende, waar Romano Orzari de stem van Garrett op een overtuigende wijze brengt, evenals Vanessa Matsui in de rol van Erin. De muziek is het benoemen waard, want dat past volledig bij de game en op momenten dat de spanning toeneemt, zet de muziek kracht bij.

Conclusie:

Thief is zo´n titel die mij een dubbel gevoel geeft, want de gameplay is in de basis solide. Het sluipen en klimmen gaat allemaal vlot en daar is niets mis mee. Het onderzoeken van levels en het gebruik van focus is erg vermakelijk. Volledig ongezien een level uitspelen geeft veel voldoening en het stelen is echt leuk om te doen. De combat zelf is niet geweldig en daarom renden we snel weg als we ontdekt werden. De levels zelf zijn erg gevarieerd en bevatten soms uitdagende puzzels en je kunt het als speler zo uitdagend mogelijk maken als je zelf wilt. Bijgevolg kun je uren kwijt zijn aan de game om alle loot te vinden, maar hiervoor moet je wel de irritante navigatie in de stad en de audiovisuele slordigheden voor lief nemen. Maar in totaliteit kunnen we Thief als stealth game een prima titel noemen.

Pluspunten

  • Solide gameplay
  • Focus
  • Ontdekken, onderzoeken en stelen
  • Uitdaging

Minpunten

  • Navigeren door stad is vervelend
  • Levels voelen soms wat beperkt
  • Vechten is lomp
  • Audiovisueel wat slordig