Review: Metal Gear Solid V: Ground Zeroes – Metal Gear Solid V: The Phantom Pain is het echte grote vervolg op Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots, maar voordat die game in de winkels belandt, kunnen we eerst aan de slag met Metal Gear Solid V: Ground Zeroes, dat als proloog op het later te verschijnen The Phantom Pain dienst doet. Het eerste ‘next-gen’ avontuur van Snake is daarmee een feit en wij speelden het met enorm veel plezier, dus dat belooft wat!

Introductie tot het geheel

Iedereen die ook maar een beetje iets heeft met Metal Gear Solid, weet dat de franchise een complex verhaal kent en ook met Metal Gear Solid V zal Kojima weer alles uit de kast halen. Als proloog heeft Ground Zeroes relatief weinig te bieden. De game bestaat eigenlijk slechts uit één missie die als kick-off dient voor het grotere verhaal dat in The Phantom Pain naar voren zal komen. Deze missie brengt je naar een speciale legerbasis op Cuba en introduceert meteen ook het verhaal van het nieuwe deel, maar dan zonder teveel weg te geven.

Dat is nogal een hoop onduidelijke informatie in één keer, dus laat ik dat even verduidelijken. Allereerst krijg je met het spelen van Ground Zeroes echt een volledige Metal Gear Solid ervaring. De manier waarop het verhaal aan je verteld wordt, hoe dat geïntegreerd is met de gameplay en hoe deze proloog zich afsluit, ademt die bepaalde sfeer die je gewend bent van de franchise. De game laat je na het uitspelen met een voldaan gevoel achter en beter nog, het doet je ontzettend snakken naar meer. De manier waarop Ground Zeroes is opgezet qua gameplay en storytelling voelt zo ontzettend goed aan dat je eigenlijk verder wilt spelen en in dat opzicht komt het spel als een perfecte proloog uit de hoek.

Het verhaal is uiteindelijk veel complexer en ook na het spelen van de proloog zijn er nog tig vragen onbeantwoord, maar dat zorgt er des te meer voor dat je uitkijkt naar het volledige deel. Hoe je het echter ook wendt of keert, het komt nu even op Ground Zeroes neer. De eerdere uitspraak dat het weinig te bieden heeft, moet je overigens niet letterlijk nemen. In totaal zul je met een uurtje of twee het hoofdverhaal hebben afgewerkt, waarbij je ook alle cut-scènes bekijkt die alom aanwezig zijn, maar gelukkig niet zo lang duren als die van eerdere delen. Nu is twee uur niet bepaald lang, maar de game heeft gelukkig meer te bieden dan dat. Veel meer.

Na zes uur opnieuw beginnen

Binnen het verhaal speel je zoals reeds aangegeven één missie en die zal aansluiting gaan krijgen in The Phantom Pain. Maar naast dat je in de eerste instantie met het verhaal aan de slag gaat, unlock je na het uitspelen hiervan verschillende nieuwe zijmissies. Dit zijn echter niet van die afgezaagde missies waarbij je nogmaals het verhaal gaat spelen en hier en daar uitstapjes doet om ook andere zaken te voltooien. Nee, het gaat hier om zijmissies die ook echt als een missie aangeduid worden in het menu en waar je al snel een uur mee bezig bent.

In totaal zijn er vier extra zijmissies te voltooien en dat gecombineerd met de twee uur durende proloog voert het aantal speeluren behoorlijk op. Dat is nog niet het enige, want de game nodigt je heel erg uit om de missies opnieuw te blijven spelen zodat je je eigen tijd of statistieken weet te verbeteren en dat hangt weer samen met de vrije gameplay die je kunt toepassen in elke situatie. Daarbovenop bevat de game ook de nodige objecten die je kunt verzamelen en afsluitend is daar nog de exclusieve Déjà vu missie, die het geheel compleet maakt.

In dat opzicht is de game een behoorlijk lange tijd speelbaar, want na het uitspelen keer je gewoon opnieuw terug om de objecten te zoeken, unlockables bij elkaar te sparen, en meer. Om een beeld te schetsen: na het uitspelen van alle missies zaten we statistisch gezien op 20%. Een missie op hard uitspelen leverde 3% extra op, dus het gaat wel even duren voor je 100% bereikt hebt, hoewel dat natuurlijk erg afhankelijk is van de manier waarop je speelt. In ieder geval hoef je je absoluut geen zorgen te maken over de speelduur van de game, want ook al ben je snel klaar, de titel bevat genoeg replaywaarde om een lange tijd vooruit te kunnen en dan is die mid-price opeens wel erg gunstig.

iDroid als handige extra

Qua opzet is Ground Zeroes ruim voldoende voorzien van content en je zult elke missie met plezier doorspelen, neem dat maar van ons aan. Dat komt door een aantal verschillende factoren en gezamenlijk zorgen zij voor een fantastische ervaring. Zo is de gameplay heerlijk vlot en speelt het voor iedereen uitstekend weg. Gaandeweg zul je instructies krijgen via de radio zodat je de volledige besturing leert kennen en iedereen die een beetje handig is met de DualShock 4 controller pikt dit zo op. Je krijgt bovendien allerlei toffe features die de gameplay des te interessanter maken.

Zo heb je te allen tijde je portable device – de iDroid – bij je en hiermee kun je een helikopter ter ondersteuning of voor extractie inroepen. Tegelijkertijd functioneert deze device ook als handigheidje om een overzicht van de locatie te krijgen en als je dan met je verrekijker objecten en vijanden spot, dan zullen die aangemerkt worden op de iDroid zodat je aan de hand daarvan je speelstijl kunt samenstellen, want uiteindelijk wil je zo effectief mogelijk te werk gaan en dat betekent ongezien blijven.

Vrij open wereld

Toch laat de game je wel vrij in je aanpak, want waar de nadruk op stealth ligt, kun je er ook voor kiezen om de vijanden met zwaar geweld aan te pakken. Je maakt het jezelf aanzienlijk moeilijker, maar het is wel mogelijk. Bovendien dwingen sommige zijmissies je ertoe, dus dat levert sowieso een variatie in gameplay op. Het is vanuit dat perspectief ook prima mogelijk om Ground Zeroes als een shooter te spelen, maar dat zal je niet de gewenste voldoening opleveren. Maar hé, de optie is er en dat betekent dat je veel meer vrij bent in je aanpak. Hier komt het open leveldesign dan ook goed naar voren.

De hoofdmissie en alle zijmissies spelen zich in één level af, dus als je gehoopt had op variatie in levels… dat is helaas beperkt. Overigens wil de weersituatie per missie nog weleens verschillen en dat zorgt voor net dat beetje afwisseling die Ground Zeroes op dat gebied goed kan gebruiken. Het open leveldesign waar we het zojuist over hadden komt goed naar voren, want het gebied waarin je los kunt gaan is behoorlijk groot. Dat geeft jou de mogelijkheid om bij elke playthrough andere strategieën te gebruiken en deze zul je ook zeker moeten toepassen omdat sommige situaties op een hogere moeilijkheidsgraad net iets anders uitpakken dan in de eerste instantie het geval was. Des te meer reden om later nog eens een missie opnieuw te spelen.

Conclusie:

Ground Zeroes weet zich als proloog goed staande te houden en een aankoop te rechtvaardigen, en dat komt voornamelijk omdat Kojima en zijn team weer een game afleveren die je wilt blijven spelen. De gameplay is interessant door de diverse mogelijkheden en het gevarieerde aanbod aan missies is volop aanwezig en heeft een verslavende werking. Wel, zo’n werking krijg je alleen als iets echt goed werkt en vanuit dat perspectief kunnen we niet anders dan lovend zijn over wat Kojima ons hier biedt. Tel daar de audiovisuele pracht bij op en je weet dat je weer een sterk staaltje software te pakken hebt dat je doet snakken naar The Phantom Pain. Als Ground Zeroes de maatstaf is voor wat The Phantom Pain ons gaat bieden… dan gaan we een prachtige tijd tegemoet. Fan of niet, Metal Gear Solid V: Ground Zeroes is een sterke proloog die je uren zal bezighouden en daarmee kunnen we stellig beweren dat Kojima en zijn team geslaagd zijn!

Pluspunten

  • Lang speelbaar
  • Speelt fantastisch
  • Afwisselende gameplay
  • Werkt verslavend
  • Audiovisueel netjes

Minpunten

  • Wachten op The Phantom Pain nu nog moeilijker