Review: Luftrausers – Het heetst van de strijd. Terwijl je je vizier hebt gericht op een uit de kluiten gewassen en gevaarlijk grote projectielen afvurend marineschip, wordt de meute gevechtsvliegtuigjes achter je steeds groter. Ze raken je. Ze raken je nog eens. De ‘levenscirkel’ die om je eigen vliegtuig verschijnt om je subtiel te laten zien hoe je er aan toe bent wordt steeds kleiner. Nog een paar hits en het is einde verhaal. Snel handelen dus. Stoppen met schieten. Straalmotor uit. Langzaam verlies je de opgebouwde snelheid en val je met een voorzichtig boogje richting de uitgestrekte zee.

Op precies het goede moment, vlak voordat je het wateroppervlak dreigt te raken, draai je een halve slag en geef je een boost gas richting je achtervolgers. Takke-takke-takke-takke-takke. Eén voor één delven ze het onderspit. Als je het wolkendek bijna raakt is je leven weer compleet aangevuld. Straalmotor uit. Draaien. Neus naar beneden en weer gas erop. Een nieuw doelwit is nooit ver weg.

Luchtpiraat

Het bovenstaande fragment dat in werkelijkheid zo’n 5 seconden duurt komt uit Luftrausers. Een erg makkelijke op te pikken ‘airplane-based shoot ‘m up’ van Nederlands ontwikelaarsduo Vlambeer. Makkelijk op te pikken, maar moeilijker dan het op het eerste gezicht lijkt. Want hoewel ik steeds vaker zulke heroïsche momenten meemaakte als hierboven beschreven, de eerste paar keer dat ik de virtuele stuurknuppel hanteerde vroeg ik me af of ik het ooit onder de knie ging krijgen.

Waarom makkelijk op te pikken dan? Nou, omdat je slechts twee knoppen gebruikt. Gebruik je linker analoge stick om op te stijgen en je vliegtuigje naar links en rechts te draaien. Geef dan gas in de richting waar de neus naar toe wijst door omhoog te drukken met diezelfde analoge stick. Schieten doe je met kruisje. Ben je geraakt, iets dat zeker gaat gebeuren, stop met schieten en je regenereert health. Ben je toch af, krijg je je score te zien en met één klik omhoog schiet je opnieuw het luchtruim in. Easy to learn, hard to master. Maar het is absoluut de moeite waard om even te oefenen, want het schept veel voldoening en is érg verslavend als je de flow eenmaal te pakken hebt.

Up, up(grade) and away

Om het wat eenvoudiger te maken kan je upgrades verdienen voor de drie onderdelen van je vliegtuig: wapen, carrosserie en motor. Verander je standaard afweergeschut in een laserstraal en je standaard carrosserie in een langzamere, maar sterkere versie. Of juist een snelle, maar kwetsbare. En ook je straalmotor is aan te passen. Wil je een snelle met grote draaicirkel of juist een minder snelle maar wendbare? Er zijn uiteraard nog meer uitbreidingsmogelijkheden, in totaal zijn er meer dan 125 verschillende combinaties mogelijk. Een aantal daarvan zijn zeer vermakelijk en maken het je echt een stuk makkelijker, maar het leukste is om deze zelf te gaan ontdekken.

Deze upgrades verdien je door te levelen. Levelen doe je door scores en doelstellingen te behalen, zoals het bereiken van een bepaalde score, het neerhalen van een aantal vijanden in één potje, het tot zinken brengen van drie schepen zonder geraakt te worden enzovoort. Deze missies zorgen er voor dat er telkens wel een doel is om na te streven en de upgrades volgen elkaar in een rap tempo op. Later in het spel unlock je ook een extra moeilijkheidsgraad en verschillende kleurenpaletten.

Luftwaffe

Luftrausers is onmiskenbaar geïnspireerd door WO II. De naam, de luchtgevechten zelf, maar ook de opmaak met zijn militaire karakters die je begeleiden in het menu, alles ademt een militair sfeertje. Het geheel is gegoten in een klassiek aandoend jaren ’80 jasje, gekenmerkt door de pixel-achtige tekeningen, maar bijvoorbeeld ook door de leaderboards in herkenbaar retro-lettertype. Een drietal hoofdkleuren vormen samen het vrij sombere sepia-kleurenpalet: rood, beige en wit. Dit lijkt saai, maar is geen enkel probleem en bijvoorbeeld zelfs erg overzichtelijk. In tegenstelling tot sommige wel erg flitsend fluorescerende combinaties die je kan vrijspelen. Geinig, maar het doel daarvan is mij niet helemaal duidelijk.

Kleine details maken het compleet en denk hierbij dan aan opspattend water als je vlak boven de zee je straalmotor aanzet of een rookwolk in de vorm van een doodshoofd bij explosies. Ook de muzikale begeleiding en de geslaagde geluidseffecten slaan de plank niet mis. Vele minuten nadat ik gestopt ben met het spelen van Luftrausers spookt het militaire mars-muziekje nog door mijn hoofd en ja, dan doe je het goed. Dus ook op audiovisueel vlak scoort Luftrausers prima en dat is natuurlijk mooi meegenomen.

See, Cross-buy and Fly

Luftrausers is te downloaden op de PlayStation 3 en PS Vita en hierbij is Cross-buy van toepassing, dus je hoeft ‘m slechts één keer aan te schaffen om het spel op beiden te kunnen spelen. Het spel is qua besturing identiek op beide platformen dus je kunt zonder problemen direct verder op het andere platform. Op de PS3 kom ik overigens net wat makkelijker tot hoge scores door de ietwat gevoeligere analoge stick van de DualShock 3, maar grafisch komt Luftrausers dan weer net iets beter tot z’n recht op het kleine scherm van de Vita.

Conclusie:

Luftrausers is een door zijn snelle opzet en eenvoudige controls ideaal als tussendoortje. De verslavende gameplay met, als je het eenmaal door hebt, geniaal intuïtieve besturing maakt dat je telkens zult willen proberen een betere score neer te zetten, geholpen door de steeds sterker en nuttiger wordende upgrades. Games als deze bewijzen gelukkig weer eens dat minder grafische pracht en een simpel principe ook garant kunnen staan voor een ijzersterk spel met een hoge entertainment-factor.

Pluspunten

  • Simpel maar doeltreffend, zowel qua gameplay als grafisch
  • Veel upgrades naar eigen wens te combineren
  • Een hoge replay waarde met risico op verslaving

Minpunten

  • Slechts één level in deze gepimpte versie, Vlambeer? DLC-tje doen?