OPGELET: Deze tekst bevat spoilers voor de mensen die de eerste BioShock, BioShock Infinite en BioShock Infinite: Burial At Sea Episode 1 nog niet (uit)gespeeld hebben. Verder lezen doe je op eigen risico. Jullie zijn gewaarschuwd!

DLC Special: BioShock Infinite – Burial at Sea Episode 2 – Nu Irrational Games zijn deuren gesloten heeft en Ken Levine heeft besloten om met een klein groepje collega’s verder te gaan, bestaat de kans dat Burial At Sea Episode 2 de laatste échte BioShock titel wordt. Uitgever 2K heeft uiteraard nog wel de naam van de franchise in handen, wat betekent dat andere ontwikkelaars zich in de toekomst nog kunnen wagen aan een nieuwe BioShock game. Toch vrezen we dat het nooit meer hetzelfde zal zijn. Ik ben dan ook blij om te kunnen zeggen dat Levine en de zijnen met Burial At Sea Episode 2 op fantastische wijze afscheid nemen van de reeks.

Een kunstwerk van formaat

Op verhaalvlak gaat Burial At Sea Episode 2 – op een verrassende eerste vijf minuten na, die ik hier niet ga prijsgeven – gewoon verder waar Episode 1 afgelopen is. Booker DeWitt liep op ongelukkige wijze tegen de drillboor van een Big Daddy aan en Elizabeth heeft zo afgerekend met de laatste nog rondlopende versie van Comstock. Na een redelijk gruwelijke ontdekking blijkt echter dat Elizabeth geen beroep meer kan doen op haar bijzondere krachten om van universum naar universum te reizen. Ze zit met andere woorden vast op de bodem van de Oceaan, opgesloten met een bende criminelen in het door Andrew Ryan platgebombardeerde winkelcentrum van de ultieme snoodaard Frank Fontaine.

Je hoort het al: als je de eerste BioShock niet gespeeld hebt, kan je in Episode 2 – méér nog dan in de eerste episode – helemaal niets komen zoeken. Levine heeft er namelijk op verbluffende wijze voor gezorgd dat de verhaallijnen van BioShock en BioShock Infinite onlosmakelijk met elkaar verbonden worden en schuwt daarvoor de details niet. Als de namen Suchong en Lutece je met andere woorden niets meer zeggen, surf je best even snel naar de dichtstbijzijnde Wikipedia-pagina. Ook over het eigenlijke plot van Burial At Sea Episode 2 ga ik niet veel meer vertellen. Het volstaat om te weten dat Elizabeth een ongemakkelijke deal sluit met rebellenleider Atlas (jawel, dié Atlas) om terug in Rapture te geraken.

Verzamelwoede op verschillende locaties

In haar onbedoelde missie om de gebeurtenissen in de eerste BioShock mogelijk te maken (ja, Levine gaat wel degelijk die tour op!), doet Elizabeth alvast een veel uitgebreidere verzameling aan locaties aan. Je bezoekt onder andere een spectaculaire lounge in Rapture en mag na enige tijd ook weer met je hoofd in de wolken gaan rondlopen. Deze afwisseling ontbrak in de eerste episode en maakt Burial At Sea meteen stuk genietbaarder. Het is dan ook jammer dat Levine en co telkens weer opteren voor een verzamelquest om je van het ene plotpunt naar het andere te brengen. Het is logisch dat je een game als BioShock voor het verhaal speelt, maar iets inventievere missies hadden de ervaring toch omhoog gekrikt.

Elizabeth is Booker niet

Als je interesse hebt in deze titel, weet je inmiddels al wel dat je in Burial At Sea Episode 2 het welgevormde lichaam van Elizabeth aangemeten krijgt. Zij is een heel ander personage dan de stoere Booker DeWitt uit de hoofdgame en de eerste episode, en dat merk je dan ook in de manier waarop je het spel hoort te spelen. Wie denkt met plasmids en wapens zich vlot een weg door de tegenstand te kunnen schieten, komt met andere woorden bedrogen uit. In Burial At Sea Episode 2 is het de bedoeling dat je de zaken iets meer doordacht aanpakt. Wie niet stealthy te werk gaat, zal niet lang overleven. Een nieuw detectiesysteem zorgt ervoor dit niet echt aanvoelt als een stijlbreuk, maar eerder als een verrijking voor de franchise.

Dat wil uiteraard niet zeggen dat Elizabeth geen wapens tot haar beschikking heeft, integendeel. Een vette kruisboog met verdovingspijltjes zorgt ervoor dat je in alle stilte vanop afstand met splicers kan afrekenen, terwijl de in de vorige episode geïntroduceerde Radar Range nog steeds op lekker brutale wijze vijanden van binnenuit tot ontploffing brengt. Burial At Sea Episode 2 introduceert ook twee nieuwe plasmids, waarvan ik enkel Peeping Tom – een plasmid die je in staat stelt om door muren te kijken en onzichtbaar te worden – zal verklappen. Opnieuw valt vooral de nadruk op stealth op. Met Peeping Tom kan je immers zonder al te veel moeite een route plannen waarbij je splicer ontwijkt in plaats van ombrengt.

Conclusie:

Moet ik nog vermelden dat Troy Baker en Courtnee Draper uitstekend werk leveren als de stemmen van respectievelijk Booker DeWitt en Elizabeth? Of dat je best als een bezetene op zoek gaat naar alle audio diaries als je het hele plaatje wilt begrijpen? Of dat zowel de bodem van de oceaan als het luchtruim nog steeds fabelachtige plaatjes opleveren? Ik denk het niet. Als BioShock fan met een beetje zelfrespect moet je deze DLC gewoon in huis halen. Al is het maar om te kijken hoe Levine zelf zijn geniale franchise op wonderbaarlijke wijze afsluit. Na het spelen van deze episode zal je kijk op BioShock en BioShock Infinite grondig veranderen en dat is het grootste compliment dat we deze DLC kunnen geven.