DLC Special: Outlast – Whistleblower – Ah, Outlast… Wat een geweldige game was dat. Ik ben de eerste om toe te geven dat een rondleiding door een gekkenhuis waar het één en ander compleet uit de hand gelopen is niet meteen een origineel concept is voor een horrortitel, en toch… de manier waarop ontwikkelaar Red Barrels ons – en hoofdrolspeler Miles Upshur – door een gestoorde nachtmerrie heen stuurde, zorgde regelmatig voor kippenvel. Met Whistleblower brouwt de studio nu een “vervolg” aan dit succesverhaal. Met méér gore, méér schrikeffecten en vooral ook méér controverse, haalt dit uitbreidingspakket alvast staalhard uit. En neen, Red Barrels mikt daarmee niet op ons gezicht…
Waylon Park
In Outlast: Whistleblower kruip je in de huid van Waylon Park, de titulaire klikspaan die journalist Miles Upshur in de hoofdgame de tip gaf om eens een kijkje te gaan nemen in Mount Massive Asylum. De brave man loopt echter al onmiddellijk na het verzenden van de mail tegen de lamp en wordt op brutale wijze opgenomen in het Walrider-programma – je weet wel, de experimenten die de chaos in Outlast veroorzaakten. Vervolgens maak je van op de eerste rij mee hoe alles in het hospitaal naar de kloten gaat, terwijl je zowel fysiek als mentaal voortdurend op de proef gesteld wordt. Je hebt maar één doel: ontsnappen. En wie de hoofdgame gespeeld heeft, weet dat dit makkelijker gezegd is dan gedaan.
Een vers rooster aan griezels
Red Barrels wist Outlast vol te stoppen met memorabele figuren. Zo had je Chris Walker, een boom van een vent die niets liever deed dan mensen onthoofden met zijn blote handen. Ook Rick Trager vergeten we niet snel meer. Leek de door littekens getekende dokter eerst nog een uitweg te bieden, dan brachten zijn gestoorde speech en gigantische heggenschaar je snel genoeg op andere gedachten. Outlast: Whistleblower gaat op hetzelfde elan verder en laat Park de degens kruisen met een uiterst hongerige kannibaal en een figuur die het niet op je hoofd gemunt heeft, maar wel op eh… andere lichaamsdelen. Red Barrels schuwt geen grenzen en liet me meermaals in afschuw rond kronkelen op mijn stoel.
Lopen alsof je… ja, eigenlijk hangt je leven er gewoon vanaf
Ik zeg hierboven dan wel “degens kruisen”, maar in de praktijk kan je nog steeds niet de strijd aangaan met de gedrochten die Mount Massive Asylum onveilig maken. Rennen en je verstoppen zijn zoals in de hoofdgame je enige opties en uiteraard heb je weer een camera met nightvision, zodat je alles wat je meemaakt voor het nageslacht kunt vastleggen. Al wacht je wel beter tot dat nageslacht volwassen is, vooraleer je hen het eindresultaat laat zien. Het is een beetje jammer dat Waylon Park op zijn naam na min of meer identiek is aan Miles Upshur. Red Barrels kleurt wat gameplay betreft iets te zeer binnen de lijntjes. We krijgen meer van hetzelfde en dat is op zich goed, maar ietwat originaliteit had wel gemogen.
Hoe groot is dit gekkenhuis?
Mount Massive Asylum heeft zijn naam alvast niet gestolen. Ik dacht dat Miles Upshur min of meer alle kanten van het gebouw doorlopen had, maar had het dus duidelijk bij het verkeerde eind. Vanuit het perspectief van Waylon Park krijgen we onder andere meer van het ondergrondse laboratorium te zien, maken we een gezellig ommetje langs de plaatselijke keukens – jawel, inclusief ruime voorraad aan lokale delicatessen – en beklimmen we de bewakingstorens die het domein omsingelen. De omgeving blijft erg interessant, al is het level design bij vlagen een stuk verwarrender dan in de hoofdgame. Het is vaak niet erg duidelijk waar je nou precies heen moet en dat kan zo nu en dan wel eens voor frustratie zorgen.
Meer van dit, graag
Horrorfans die Outlast leuk vonden, kunnen Whistleblower dus blind aanschaffen. Dit uitbreidingspakket biedt op verhaalvlak een uiterst interessante aanvulling op het narratief dat de hoofdgame ons voorschotelde, en weet met nieuwe omgevingen én uiterst smerige slechteriken de toon opnieuw te zetten. Het is jammer dat Red Barrels geen poging onderneemt om het wiel heruit te vinden, maar dat is ergens ook gewoon logisch. De succesformule blijft ondanks alles moeiteloos overeind en dat kunnen we alleen maar toejuichen. Ik ben alvast benieuwd wat ontwikkelaar Red Barrels nog voor ons in petto heeft. Als ze zich op horror blijven toeleggen, ben ik alvast erg geïnteresseerd.
Vond het schrik effect toch wel minder in de DLC. Maar toch wel lekker voor tussendoor.
Ik moet deze nog aanschaffen, daylight ook trouwens.
Vrijdagavond in 1 ruk uitgespeeld en heb me vermaakt, maar had er meer van verwacht.
Ik dacht te merken dat dit deel meer gebaseerd is op jump scares en had minder het gevoel dat je een doel hebt (zoals het onderzoeken met Miles uit originele deel). Ik had dan ook niet de spanning zoals in het originele deel. Dit kan ook te maken hebben met de ‘vertrouwdheid’ met de game en concept van het gezien worden en zenuwachtige muziek en wegrennen. Maar ook omdat ik me in deze DLC veel minder onder een bed of in een kluisje heb moeten verstoppen.
De scares waren naar mijn mening ook minder goed uitgewerkt, want af en toe hoorde ik alleen een snoeihard geluid, alleen keek ik net de ‘verkeerde’ kant op (of de goede, tis maar hoe je het bekijkt) en miste ik dus het echte schrikmoment.
Wel erg cool om andere/nieuwe delen van het gesticht te mogen zien en de nieuwe personages die achter je aan zitten zijn wel weer leuk.
Wat ik ook goed vond was de vlotte start qua actie. Redelijk snel mag je die schouderknop al gebruiken omdat er zo’n debiel achter je aan zit.
Nogmaals, vond het wel vermakelijk en had het niet willen missen.
@PS-4-Eva: Daylight is volgens mij niet zo heel erg goed.
Outlast: whistleblower lijkt me een héél stuk smeriger dan Outlast.
@ps3dennis: Ik kan beamen dat Outlast: Whistleblower een stuk smeriger is dan Outlast. Oh ja 😉